-Πέστε τα
-Λάζαρε Λαζαρωμένε και με το κερί ζωσμένε.
Πες μας Λάζαρε τι είδες εις τον Άδη που επήγες;
Είδα φόβους, είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι.
Το φαρμάκι των χειλέων και μην με ρωτάτε πλέον.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα ξυπνούσα το πρωί, πήγαινα στην εκκλησία να μεταλάβω και μετά έπαιρνα τα ξαδέρφια μου τηλέφωνο και ξεκινούσαμε να λέμε τα παραπάνω κάλαντα πόρτα-πόρτα τόσο στα Ψαχνά όσο και στην Καστέλλα. Εάν κάποιος δεν μας άνοιγε ή μας έλεγε μας τα είπαν άλλοι τι στεναχώρια τραβούσαμε και μερικές φορές θυμώναμε κιόλας και το σχολιάζαμε. Στο δρόμο συναντούσαμε και άλλες ομάδες αγοριών και πειραζόμασταν. Εκείνη την ημέρα οι περισσότεροι βέβαια έλειπαν αφού είχαν πάει στον Αγιάννη στα Κατούνια.
Για αυτό ξεκινούσαμε όσο πιο πρωί γινόταν για να τους πετύχουμε πριν φύγουν. Διότι πολλοί δεν έφευγαν από το Κοντοδεσπότι, που έφευγε η Ιερά Εικόνα, διότι υπάρχει ανηφόρα, αλλά έφευγαν από τον Προφήτη Ιερεμία, που ισάζει ο δρόμος, για αυτό την περιοχή αυτή τη λέμε και "Ίσωμα".
Τα χρόνια πέρασαν, μεγάλωσα και τα τελευταία χρόνια πήγαινα και εγώ να συνοδεύσω τον Ιωάννη τον Πρόδρομο προς το "σπίτι του" και δίναμε όλοι οι πιστοί "ραντεβού" με τον Αγιαννάκο για την επόμενη χρονιά.
Στο "Ίσωμα" που ήταν η πρώτη μεγάλη στάση της Εικόνας, μπαίναμε στην Εκκλησία προσκυνούσαμε και έξω υπήρχαν πιστοί που έδιναν ψυχουδάκια, ελιές, φρούτα και άλλα νηστίσιμα καλούδια. Μετά από είκοσι με τριάντα λεπτά περίπου, η πορεία της Ιεράς Εικόνας προς το "σπίτι της" συνεχιζόταν σε ένα ειδυλλιακό τοπίο, όπου ψαλμοί από πιστούς, το θρόισμα των φύλλων από το ελαφρό αεράκι που έπνεε και το τιτίβισμα των πουλιών αλλά και οι μυρωδιές των δέντρων είχαν την τμιτική τους.
Επόμενη στάση ήταν η "Ράχη". Εκεί κάνει αρκετό κρύο λόγω υψώματος, αλλά μπορείς να αναπνεύσεις καθαρό αέρα και όπως έλεγαν οι παλιοί "ανοίγουν τα πνευμόνια σου εκεί"! Πάλι, όπως και πριν κάποιοι πιστοί προσέφεραν στους υπόλοιπους διάφορα νηστίσιμα καλούδια, όση ώρα κρατούσε η ξεκούραση.
Κατόπιν συνέχιζαν την κάθοδο προς τα Κατούνια από τον "Παλιό Δρόμο", όπως λένε, αφού υπάρχει και καινούργιος που είναι άσφαλτος. Ο "Παλιός Δρόμος" αν και χωματόδρομος, αν και λίγο πιο δύσκολος έχει αρκετές ομορφιές και ειδικά στο σημείο που έχει σχηματιστεί μία λίμνη, δίνοντας μια διαφορετική αίσθηση σε όλο το τοπίο. Πολλοί είναι αυτοί που σταματούν στο σημείο και βγάζουν φωτογραφίες ή απολαμβάνουν την όλη ατμόσφαιρα που δημιουργείται..Ο δρόμος είναι κατηφορικός. Μετά από αρκετή ώρα βγαίνουμε στην άσφαλτο και λίγα λεπτά αργότερα κάνουμε στάση στο χωριό Αγία Σοφία. Καθόμαστε σε ένα από τα δύο καφενεία που έχει το χωριό, ενώ μερικοί πιστοί με τον ιερέα πηγαίνουν την Εικόνα στην Εκκλησία, που γίνεται μικρή δοξολογία. Αφού ξεκουραστούμε όλοι γύρω στη μισή με μία ώρα το πολύ, συνεχίζουμε το δρόμο για τα Κατουνια. Το δυσκολότερο σημείο είναι η τελευταία ανηφόρα πριν φτάσουμε στο "σπίτι" του Ιωάννου του Προδρόμου, η οποία μετά από τόση κούραση εφτά και πλέον ωρών, φαίνεται ατέλειωτη. Όλοι αναψοκοκκινισμένοι φτάνουμε στην Εκκλησία του Αγίου. Καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα, πλήθος πιστών βρίσκονται εκεί λες και είναι πανηγύρι, πανηγύρι είναι για εμάς, γίνεται εσπερινός και μετά οι πιστοί με οχήματα παίρνουν το δρόμο της επιστροφής.
Φέτος όμως επειδή λόγω κορονοϊού δεν είναι εφικτό κάτι τέτοιο και δίνουμε όλοι το "ραντεβού" με τον Άγιο στις 29 Αυγούστου που είναι η μνήμη του.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου