Σαν την Λαμπρή την Κυριακή την Λαμπροστολισμένη.
Κυρά μου τα παιδακια σου κυρά μου τ' ακριβά σου,
η Παναγιά στα χάρισε, κι ο θειος να στα φωτίζει,
να κάνεις γάμους και χαρές, ξεφαντωσιές μεγάλες.
Κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χιλια χρονιά να ζήσει,
ν' ασπρίσει σαν το πρόβατο, να ζήσει σαν την Δέλφη.
Τα κορίτσια ήταν γύρω στα 9 με 10 χρονών, είχαν τα μαλλιά τους κοτσιδάκια, φορούσαν φορέματα λουλουδάτα και κρατούσαν καλαθάκια στολισμένα με πανέμορφα λούλουδα, που η μοσχοβολιά τους έφτασε μέχρι εδώ. Αχ τι όμορφες εικόνες. Αχ να γύριζε για λίγο ο χρόνος πίσω, να ζουσα και παλι αυτες τις στιγμές.
Έτσι με αυτές τις σκέψεις πέρασε το πρωινό. Η ώρα είχε φτάσει 3:00 το μεσημέρι. Καμπάνες χαρμόσυνες ακούστηκαν λίγο μακρύτερα από το σπίτι μου, από τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου. Μάλλον θα γινόταν δοξολογία για να φύγει η Ιερά Εικόνα του Ιωάννου του Προδρόμου για Κοντοδεσπότι και αύριο για τα Κατούνια. Πιστοί είχαν κατακλύσει την Εκκλησία και προσκυνούσαν την θαυματουργή εικόνα. Αφού τελειώνει η δοξολογία και είχαν ασπαστεί όλοι την Ιερά Εικόνα, πρώτος βγαίνει από το ναό, ο αγαπημένος μου ιερέας, ο παπά Νίκος λιβανίζοντας. Τι υπέροχος άνθρωπος και πόσο όμορφα μιλάει. Πραγματικά τα λόγια του αγγίζουν την ψυχή και την καρδιά. Από μικρό παιδί συμπαθούσα αυτόν τον ιερέα, όταν πήγαινα κατηχητικό. Έμαθα από αυτόν πολλά πράγματα. Και αυτός μου γέννησε μέσα μου την σπίθα να αγαπήσω την Θεολογία και στα δεκαοχτώ μου να σπουδάσω την παρούσα επιστήμη.
Ακολουθούν δύο ψάλτες, πίσω η Ιερά Εικόνα και πιο πίσω οι πιστοί. Περάσαμε από την Κεντρική πλατεία των Ψαχνών, από τον Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και ανηφορίσαμε προς το Γυμνάσιο. Από εκεί προχωρήσαμε και λίγα μέτρα μακρύτερα στρίψαμε ελαφρώς αριστέρα και κινηθήκαμε ευθεία μέχρι την περιοχή Κόμμα.
Στην περιοχή Κόμμα γίνεται δοξολογία και κατόπιν αφού ασπάστηκαν για τελευταία φορά την Ιερά Εικόνα ο παπάς μαζί με τους ψαλτάδες γυρίζουν πίσω, ενώ εμείς συνεχίζουμε το δρόμο προς Κοντοδεσπότι. Το φαναράκι και τον κουμπαρά του Αγίου κρατάει η Σοφία, όπως κάθε χρόνο. Προχοράμε σε ένα τοπίο μαγευτικό. Μυρωδιές της φύσης μαζί με το λιβάνι, που βγαίνει από το θυμιατό που κρατάει ο Γιώργος, δημιουργούν ένα υπέροχο τοπίο και δεν σου κάνει αίσθηση να τελειώσει όλη αυτή διαδρομή.
Μετά απο σαράντα με πενήντα λεπτά περίπου φτάσαμε στην Ιερά Μονή Παναγίας Γοργοεπηκόου. Η αγαπημένη μοναχη, η Χριστοδούλη χτυπάει χαρμόσυνα τις καμπάνες. Τι γλυκύτητα είναι αυτή στο πρόσωπό της; Μια γαλήνη ζωγραφισμένη σε αυτό και ουδεν παράπονο, παρόλο που μενει στο μοναστήρι μόνη της. Ευτυχώς που υπάρχουν κάποιες χριστιανές , που την βοηθούν. Αν και δεν πηγαίνω συνέχεια στην παρούσα Μονή, εντούτοις έχω συμπαθήσει πάρα πολύ την ηγουμένη λόγω της απλότητάς της και της ηρεμίας της.
Αφού εισήλθε η θαυματουργή εικόνα του αγαπημένου μας Αγιου στο καθολικο του ναού, με ταπείνωση η ηγουμένη και κάνοντας τρεις μετάνοιες ασπάστηκε αυτή. Κατόπιν πήγε στο αρχονταρίκι και έβγαλε λουκουμια και προσέφερε σε ολους τους πιστούς, όπως γίνεται σε κάθε μοναστήρι.
Περιμέναμε τον Ιερέα του Κοντοδεσποτίου μαζί με τους υπόλοιπους πιστούς στον αύλειο χωρο της Μονής. Αναρωτιόμουν ειναι αληθινο ολο αυτό ή ζούσα σε ένα οραμα; Γλάστρες με πολύχρωμα λουλούδια και με υπεροχες μυρωδιές, δεντρα που δημιουργούσαν ίσκιο, τα τιτιβισματα των πουλιων μαζι με τις ομιλιες των πιστων σαν υμνους αγγέλων ερχόντουσαν στα αυτιά μου και σε προϊδέαζαν οτι ήσουν στον παράδεισο.
Πέρασε περίπου μία ώρα που ημασταν εκεί, αλλα ο χρόνος ήταν λες και είχε σταματήσει, μεχρι την στιγμή που εφτασε ο ιερέας.Ένας ψηλός άνδρας με λευκά γένια και το μαύρο ράσο του μπήκε στην αυλή και από εκεί στον Ιερό Ναό ασπάστηκε τον Άγιο και άρχισε να ψάλλει το Απολυτίκιο του Αγίου. "Μνήμη δικαίου μετ᾽ εγκωμίων· σοι δε αρκέσει η μαρτυρία του Κυρίου Πρόδρομε·
ανεδείχθης γαρ όντως και Προφητών σεβασμιώτερος, ότι και εν ρείθροις βαπτίσαι
κατηξιώθης τον κηρυττόμενον· όθεν της αληθείας υπεραθλήσας, χαίρων ευηγγελίσω και
τοις εν άδη, Θεόν φανερωθέντα εν σαρκί, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου, και
παρέχοντα ημίν το μέγα έλεος."
Μία ενέργεια πέρασε εκείνη την ώρα όλη την σάρκα μου λες και με χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα. Αχ τι παθαίνω όταν ακούω το παρόν απολυτίκιο; Συνέχισε ο ιερέας να ψέλνει και αφού ολοκλήρωσε τα λόγια που ήταν να πει, μαζί με τους πιστούς πήραν την Ιερά Εικόνα και πήραν το δρόμο του Κοντοδεσποτίου. Μέχρι την διασταύρωση πήγαμε όλοι μαζί. Εκεί χωριστήκαμε. Και βγαίνουν από τα χείλη μου τα λόγια: "Αντίο Αγιαννάκο μου, αύριο θα έλθω και εγώ μαζί με τους υπόλοιπους πιστούς για να σε πάμε σπίτι σου"!
Εκείνη την ώρα και με τα λόγια αυτά, πετάχτηκα πάνω συνειδητοποιώντας ότι όλο αυτό δεν ήταν πραγματικό, διότι φέτος αγαπημένε μου άγιε λόγω κορονοϊού λένε, δεν θα σε πάμε σπίτι σου εμείς. Αλλά σε έχουν μεταφέρει εδώ και εβδομάδες με αυτοκίνητο σε αυτό. Τι θλίψη είναι αυτή που ζούμε την σημερινή ημέρα; Αχ Αγιέ μου αξίωσε τουλάχιστον να περάσει όλο αυτό που ζούμε και να επισκεφτούμε όλα τα παιδιά σου από τα Ψαχνά και τα γύρω χωριά και πάλι το σπίτι σου. Γιατί όχι και με τα πόδια. Άγιε προστάτεψε μας, όπως κάνεις όλα αυτά τα χρόνια.
Πόσο αληθινό και συγκινητικό κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφή