"Ένας γάιδαρος δεν φέρνει την άνοιξη"

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα,πράγματα,καταστάσεις είναι συμπτωματική!

Στο μικρό χωριουδάκι Inets της Ελβετίας όλα φαίνονταν ότι κυλούσαν τόσο ήρεμα!
Οι καταστάσεις όμως δεν ήταν και τόσο ανθρώπινες!
Εκεί θα έβλεπε κανείς ανθρώπους τσακωμένους μεταξύ τους,ανθρώπους να συναντιούνται στο δρόμο και να μην χαιρετιούνται,τους μισούς να είναι στα δικαστήρια με τους άλλους μισούς και διάφορα τέτοια!
Η χαρά του ενός ήταν η δυστυχία του άλλου!
Όλοι τους όμως είχαν κάτι κοινό!
Νόμιζαν ότι έχουν τα πάντα,ότι είναι οι καλύτεροι!
Θεωρούσαν τους εαυτούς τους καλύτερους από όλους τους άλλους.
Θεωρούσαν το χωριό τους καλύτερο απ'όλα τ'άλλα!
Αν συνέβαινε κάτι κακό,όλοι έβρισκαν κάποιον άλλο για να του ρίξουν τις ευθύνες!
Οι περισσότεροι κατηγορούσαν τον άρχοντα του χωριού ότι δεν αγαπούσε το χωριό(ίσως να είχαν και δίκιο) μα τα περίμεναν όλα από αυτόν!
Δεν μπορούσαν να κάνουν κι αλλιώς μιας και κάθε φορά που πήγαιναν να ενωθούν για να κάνουν κάτι καλό πάντα στο τέλος κάτι συνέβαινε!
Κι αυτό γιατί δεν είχαν ενωθεί ποτέ κάτω από το πρίσμα της αγάπης για το χωριό τους!
Παρά μόνο τους ένωνε το μίσος για το ίδιο πράγμα ή το προσωπικό όφελος!

Στο χωριουδάκι Inets λοιπόν...
κάθε χρόνο υπήρχε ένας άνθρωπος ο Solisp ο οποίος έβαζε φωτιά για να καθαρίσει το χωράφι του μα στο τέλος καιγόταν και το δάσος,κανείς δεν μιλούσε ενώ όλοι τον έβλεπαν!
Όλοι ήξεραν ότι αυτός ήταν που έκανε κακό και όλοι το συζητούσαν μεταξύ τους!
Κανείς όμως δεν το έλεγε φανερά κανείς δεν προσπαθούσε να κάνει κάτι!
Μια μέρα λοιπόν κι ενώ μια φωτιά ήταν σε εξέλιξη ο μικρός Rudiag πήρε την ντουντούκα του για να φωνάξει και να πει ότι κάποιος έβαζε φωτιά και ότι κατι πρέπει να γίνει για να τη σβήσουν!
Το φώναξε παντού ακούστηκε μέχρι και τα διπλανά χωριά!
Δεν ανταποκρίθηκε κανείς παρά μόνο τον συγχάρηκαν!
Δεν ανταποκρίθηκαν γιατί είχαν το παράπονο ότι δεν μπορούσαν να βάλουν κι αυτοί φωτιές και ήλπιζαν να πάρουν τη θέση του...
"Πες κι άλλα Rudiag πες κι άλλα" του έλεγαν!
Δεν ήταν το πρόβλημα η φωτιά αλλά το πρόβλημά τους ήταν αυτός που έβαζε τη φωτιά!
(Δηλαδή και τρία χρόνια να έκαιγε το δάσος μπορεί να μην τους ένοιαζε αλλά τον τέταρτο θα ήταν εκεί τάχα για να το σβήσουν!)
Κι αυτός που έβαζε τις φωτιές,
αυτός που φοβόταν μήπως και κάτι γίνει και δεν θα μπορέσει να κάψει κάτι και του χρόνου,
φυσικά και δεν προσπάθησε να σβήσει τη φωτιά!
Μονάχα έψαχνε απεγνωσμένα από εδώ κι από εκεί να βρει ποιος έχει την ντουντούκα!

Ο μικρός Rudiag θα είναι εκεί με την ντουντούκα του για να φωνάζει όταν βάζουν φωτιές!Ακόμη κι αν τον ψάχνουν για να του την κάψουν!
Για να επιδοκιμάζει αυτούς που σβήνουν φωτιές και για να υπενθυμίζει ότι καλός είναι αυτός που κάνει καλό!

Αφήστε τις φωτιές και πιάστε ένα σφυρί να σπάσετε το βράχο στις καρδιές σας, φτάνει για να χτίσετε με πέτρα το δήθεν γραφικό χωριουδάκι Inets!


Ένα παραμυθάκι(από τον STENIOTI)