Επί της αρχής, κανείς βεβαίως δεν θέλει (ιδιαίτερα σήµερα) να περιορίσει τη βιοµηχανική ανάπτυξη της χώρας και, ειδικότερα, των Οινοφύτων.
Εντούτοις, η ουσία κρύβεται στις λεπτοµέρειες.
Πρώτη λεπτοµέρεια: οι βιοµηχανίες εγκαταστάθηκαν στα Οινόφυτα επί χούντας χωρίς προγραµµατισµό, στο πλαίσιο µιας δήθεν βιοµηχανικής αποκέντρωσης της Αττικής. Μέχρι σήµερα η περιοχή δεν έχει οργανωθεί στοιχειωδώς για να φιλοξενεί οιασδήποτε µορφής βιοµηχανική δραστηριότητα (π.χ. δεν είναι ΒΙΠΕ). Με άλλα λόγια, πρόκειται για µια «αυθαίρετη» βιοµηχανική περιοχή. Δεύτερη λεπτοµέρεια: επειδή η βιοµηχανική περιοχή είναι αυθαίρετη, δεν υφίσταται µέχρι σήµερα καµία υποδοµή για την ορθή συγκέντρωση, µεταξύ των άλλων, των υγρών τοξικών βιοµηχανικών αποβλήτων. Πάλι η χούντα «έλυσε» το πρόβληµα εκδίδοντας µια υπουργική απόφαση µε την οποία βάπτιζε τον Ασωπό ως αγωγό για τη διάθεση των βιοµηχανικών αποβλήτων. Τελικός αποδέκτης αυτών είναι ο Ευβοϊκός. Ολες λοιπόν οι βιοµηχανίες µέχρι και σήµερα στέλνουν τα βιοµηχανικά απόβλητά τους, διά του Ασωπού, στον Ευβοϊκό. Μάλιστα έχουν αδειοδοτηθεί ειδικώς για τη χρήση του Ασωπού από τη Νοµαρχιακή Αυτοδιοίκηση Βοιωτίας.
Στο σηµείο αυτό οι καλόπιστοι θα εγείρουν ενστάσεις. Θα αντιτείνουν ότι η µεν νοµαρχιακή αδειοδότηση προβλέπει ποιοτικά όρια για τα απόβλητα που διοχετεύονται στον Ασωπό, η δε περιβαλλοντική αδειοδότηση της περιφέρειας και του υπουργείου λαµβάνει πρόνοια για τη λειτουργία επεξεργαστή αποβλήτων σε κάθε µονάδα ώστε αυτά να διοχετεύονται ακίνδυνα στον Ασωπό.
Η απάντηση έρχεται από τα ίδια τα ελεγκτικά όργανα της Πολιτείας.
Η Ειδική Υπηρεσία Επιθεωρητών Περιβάλλοντος και ο Γενικός Επιθεωρητής Δηµόσιας Διοίκησης έχουν διαπιστώσει ότι ο µεν διοικητικός έλεγχος της Νοµαρχίας είναι διάτρητος, τα δε όρια διάθεσης των αποβλήτων στον Ασωπό είναι µπερδεµένα και, πάντως, ξεπερασµένα (οι τιµές τους ορίστηκαν προ τεσσάρων δεκαετιών!). Σε κάθε περίπτωση, δεδοµένου ότι εµφανίστηκε τόσο στον ίδιο τον Ασωπό όσο και στις γεωτρήσεις από τα Οινόφυτα µέχρι τη Θήβα το καρκινογόνο εξασθενές χρώµιο, το οποίο έχει µόνο ανθρωπογενή αίτια, τότε είναι σαφές ότι το σύστηµα δεν λειτουργεί: κάποιες από τις βιοµηχανίες διοχετεύουν τα επικίνδυνα τοξικά απόβλητά τους επί του Ασωπού και στο υπέδαφος των Οινοφύτων.
Τρίτη λεπτοµέρεια: επειδή η βιοµηχανική περιοχή είναι αυθαίρετη και τα υγρά τοξικά διοχετεύονται στα επιφανειακά ύδατα και στον υδροφόρο ορίζοντα, τα Οινόφυτα είναι επιβαρυµένα. Και πάλι δεν το λέµε εµείς. Το Πρωτοδικείο Θήβας (απόφαση 923/2008) έκρινε ότι οι γεωτρήσεις είναι ακατάλληλες για πόσιµο νερό, ενώ η πρόσφατη έρευνα της καθηγήτριας κυρίας Λινού (Ιατρική Σχολή Αθηνών) δείχνει στα Οινόφυτα αύξηση 14% στους καρκίνους.
Οι τρεις προηγούµενες «λεπτοµέρειες» κάνουν όλους εµάς να λέµε «ναι» µόνο στην υπεύθυνη βιοµηχανική ανάπτυξη.
n Ας έλθουν όσες βιοµηχανίες θέλουν στα Οινόφυτα, αλλά να οργανωθεί ο βιοµηχανικός χώρος τους.
n Ας έλθουν όσες βιοµηχανίες θέλουν στα Οινόφυτα, αλλά να λειτουργούν υπό σύγχρονο και ολοκληρωµένο νοµοθετικό πλαίσιο (οι µέχρι σήµερα προσπάθειες της κυρίας Μπιρµπίλη είναι αποσπασµατικές).
n Ας έλθουν, τέλος, όσες βιοµηχανίες θέλουν στα Οινόφυτα, αλλά να µην επιρρίπτουν ανεπεξέργαστα τα τοξικά απόβλητά τους στον υδροφόρο ορίζοντα ή στον Ασωπό και, προ πάντων, να µη βλάπτουν την υγεία των κατοίκων. Και κάτι τελευταίο: µέχρι σήµερα οι βιοµηχανίες των Οινοφύτων δεν επιβαρύνονται µε το κόστος της ορθής περιβαλλοντικής λειτουργίας. Για παράδειγµα, διοχετεύοντας απευθείας στον Ασωπό ή στο υπέδαφος τα τοξικά τους, δεν ξόδευαν για να επεξεργάζονται ή να τα αποθηκεύουν.
Αυτό το πλεονέκτηµα, πέραν των άλλων, νοθεύει τον υγιή (κοινοτικό) ανταγωνισµό διότι η αντίστοιχη µονάδα στην Ξάνθη ή στο Ντύσελντορφ ξοδεύει σηµαντικά ποσά. Ε, τέτοιες νοθεύσεις δεν µπορεί να χαρακτηριστούν ανάπτυξη!
Τα Νέα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου