Λευχαιμία Νίκησα την αρρώστια τρέχοντας

Η πάθησή του δεν στάθηκε εμπόδιο στο χόμπι του: το τρέξιμο. Ο 35χρονος λογιστής κ. Μάνθος Τζιγέρογλου, παρ΄ ότι πριν από ενάμιση χρόνο έμαθε ότι πάσχει από μια σοβαρή διαταραχή του αίματος, που ονομάζεται μυελοϋπερπλαστικό σύνδρομο, ξυπνά κάθε μέρα στις 6 το πρωί και τρέχει επί μία ώρα. Συμμετείχε και στον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας και κέρδισε το στοίχημα που είχε βάλει με τον εαυτό του: έφθασε στο Παναθηναϊκό Στάδιο έπειτα από τέσσερις ώρες και 13 λεπτά. Ο ίδιος πιστεύει ότι αν δεν τον έπιαναν κράμπες μπορεί να είχε κάνει καλύτερο χρόνο.
«Ως το 25ο χιλιόμετρο “πέταγα”», λέει ο Μάνθος Τζιγέρογλου περιγράφοντας τον δικό του μαραθώνα κατά τη συμμετοχή του στη μαραθώνια διαδρομή. Και συνεχίζει: «Στην Ανθούσα όμως έπαθα αφυδάτωση, ίσως επειδή πριν από δύο-τρεις ημέρες είχα περάσει ίωση και με έπιασαν κράμπες. Από το 25ο χιλιόμετρο ως και το Παναθηναϊκό Στάδιο έτρεχα με κράμπες. Είχα όμως βάλει στοίχημα ότι θα τερματίσω έστω και μπουσουλώντας και αυτό μου έδινε δύναμη. Δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να εγκαταλείψω». Δυνατός, χαμογελαστός, αισιόδοξος... Βλέποντάς τον πιστεύεις ότι όλα στη ζωή του πάνε πρίμα.
Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. «Για την ασθένειά μου έμαθα πριν από περίπου ενάμιση χρόνο από μια απλή εξέταση αίματος. Επειδή έτρεχα, ερασιτεχνικά, έκανα πάντα τις απαραίτητες εξετάσεις. Δεν ένιωθα κάποια κόπωση, ούτε είχα άλλο σύμπτωμα. Οι εξετάσεις έδειξαν ψηλά τα αιμοπετάλια και τα λευκά αιμοσφαίρια. Οριακά ήταν τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Στην αρχή οι γιατροί μου είπαν ότι πιθανότατα είχα περάσει κάποια λοίμωξη. Ηρέμησα κάπως. Συνέχισα τις προπονήσεις μου και να εργάζομαι 12 ώρες την ημέρα. Επανέλαβα τις εξετάσεις έπειτα από πέντε-έξι μήνες χωρίς να έχω κάποια ενόχληση. Δυστυχώςόλα ήταν πολύ υψηλά στο αίμα. Τότε ξεκίνησαν οι δυσκολίες μου. Ενιωθα καλά, αλλά οι γιατροί μού έλεγαν “υπάρχει πρόβλημα στο αίμα σου”. Πήγα σε έναν αθλητίατρο ο οποίος με ρώτησε πόσο καιρό έχω αυτή τη διαταραχή. Του απάντησα “έξι μήνες” και αυτός μου είπε:“Μάνθο, άργησες. Τρέξε σε αιματολόγο”» .

Ο κ. Τζιγέρογλου επισκέφθηκε αρκετούς αιματολόγους οι οποίοι έπειτα από λίγο καιρό του είπαν ότι έπρεπε να υποβληθεί σε οστεομυελική βιοψία. Η εξέταση έδειξε ότι πάσχει από μυελοϋπερπλαστικό σύνδρομο.

«Πάτωσα» ψυχολογικά όταν έμαθα για την ασθένεια
«Οταν άκουσα μυελοϋπερπλαστικό σύνδρομο έπαθα σοκ. Δεν είχα καταλάβει τι είναι, λευχαιμία ή κάτι άλλο σοβαρό. Δεν είχα ξανακούσει για αυτή την πάθηση. Παρ΄ ότι είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος, εκείνη τη στιγμή “πάτωσα” ψυχολογικά. Ξεκίνησα αγωγή με χημειοθεραπευτικά φάρμακα, τα οποία ευτυχώς δεν είχαν παρενέργειες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν ήταν τοξικά. Για τρεις μήνες σταμάτησα και το τρέξιμο. Οι γιατροί μού συνέστησαν να ρίξω τους ρυθμούς μου για να μην πάθω αφυδάτωση και προκληθεί κάποια θρόμβωση. Για αυτόν τον λόγο ως και σήμερα παίρνω φάρμακα που εμποδίζουν την πήξη του αίματος. Ηταν μεγάλη η αναστάτωση. Ημουν νιόπαντρος και με τη γυναίκα μου δεν μπορούσαμε ούτε καν να σκεφτούμε το ενδεχόμενο να γίνουμε γονείς...» .

Το ζεύγος Τζιγέρογλου σκέφτηκε, ως ύστατη λύση, ακόμη και το ενδεχόμενο της μεταμόσχευσης μυελού των οστών. «Η πάθησή μου εμφανίζεται συνήθως σε άτομα μεγαλύτερη ηλικίας και μπορεί να εξελιχθεί σε μυελοΐνωση. Οσο αισιόδοξος κι αν είσαι, δεν μπορείς να μην τα σκέφτεσαι αυτά. Εγώωστόσοπιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά...». Με βοήθησε ο αθλητισμός

Η πρώτη ερώτηση που έκανε ο κ. Τζιγέρογλου στον γιατρό του, αφού ξεπέρασε- όπως λέει ο ίδιος- το «μεγάλο πατατράκ» ήταν: «Θα μπορώ να τρέχω;». Μόλις ο γιατρός τού έδωσε το «πράσινο φως» άρχισε δειλά δειλά τις προπονήσεις. «Ξαναβρήκα τον εαυτό μου, έτρεχα καθημερινά και ένιωθα όμορφα. Τότε ήταν που σκέφτηκα να τρέξω στον Κλασικό Μαραθώνιο, αν βεβαίως μου το επέτρεπε ο γιατρός. Ηταν ένα μεγάλο στοίχημα, διότι εκεί δοκιμάζεις τις σωματικές και τις ψυχικές αντοχές σου. Δοκιμάζεις τα όριά σου. Χρειάζεσαι φοβερή προετοιμασία και πρέπει να είσαι καλά ψυχολογικά. Στην αρχή ντρεπόμουν να ρωτήσω τον γιατρό μου. Γρήγορα όμωςτο ξεπέρασα. Οταν μου ευχήθηκε “καλή επιτυχία”, δεν μπορείτε να φανταστείτε πώς ένιωσα...».

Σήμερα ο κ. Τζιγέρογλου τρέχει 70-80 χιλιόμετρα την εβδομάδα. «Είμαι τυχερός διότι απέναντι από το σπίτι μου υπάρχει ένα γήπεδο. Ξυπνάω κάθε μέρα στις 6 το πρωί και τρέχω μία ώρα και 15 ή μία ώρα και 20 λεπτά. Δεν τρέχω καθημερινά μονότονα. Κάνω και διαλειμματική προπόνηση, δηλαδή μπορεί να τρέχω έντονα 400 μέτρα και πιο ήρεμα 100 μέτρα. Αυτό χαρίζει αντοχή και ταχύτητα». Οταν θέλει να τρέξει μεγαλύτερες αποστάσεις πηγαίνει στο Παναθηναϊκό Στάδιο, στην Πάρνηθα ή στον Υμηττό.

Η πάθησή μου με ωφέλησε
Ο επόμενος στόχος που έχει βάλει ο κ. Τζιγέρογλου είναι να τρέξει στη Θεσσαλονίκη ή σε άλλη ευρωπαϊκή πόλη. «Αυτό που θέλω καταρχήν είναι να περνάω καλά με την οικογένειά μου, τους ανθρώπους που αγαπώ και με το χόμπι που λατρεύω. Η πάθησή μου με ωφέλησε διότι είδα τη ζωή με άλλο μάτι. Ξυπνάω και ευγνωμονώ τον Θεό. Σηκώνομαι κάθε πρωί χαρούμενος. Πριν τα θεωρούσα όλα δεδομένα. Τώρα ξέρω ότι τίποτε δεν είναι δεδομένο. Θέλω να περνάω καλά, να γελάω, να μπορώ να τρέχω, να κάνω ταξίδια με τη γυναίκα μου τα οποία τα συνδυάζουμε με τη διοργάνωση κάποιου αγώνα, να μπορώ να βάζω στόχους και να τους φτάνω. Η καλή ψυχολογία μπορεί να γιατρέψει ασθένειες. Αυτό πιστεύω εγώ...».


ΤΟ ΒΗΜΑ