Ένα σχόλιο σε μια ανάρτηση

Παρακολουθώ εδώ και λίγες μέρες αυτή την ανάρτηση
και αντιγράφω εδώ ένα καίριο και εύστοχο σχόλιο του Μάριου Μιχαηλίδη που αξίζει να μας προβληματίσει...

γράφει λοιπόν ο Μάριος

"Εδώ και αρκετά χρόνια, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, όταν άρχισε να εγείρεται το περιβαλλοντικό πρόβλημα, διαδόθηκε μια αντίληψη, σύμφωνα με την οποία «αυτά τα λένε οι οικολόγοι, που υποκινούνται από ξένα συμφέροντα για να βλάψουν τον τόπο μας». Έτσι, στην Κρήτη έλεγαν ότι τις «ψευτιές τις διέδιδαν οι Εβραίοι, που θέλουν να πάρουν την Κρήτη αφού την απαξιώσουν πρώτα» και ούτω καθ΄ εξής. Στη Βοιωτία διαδίδεται το «σαμποτάζ σε βάρος των προϊόντων μας εκ μέρους των ανταγωνιστών μας». Και, ακόμη χειρότερα, προβάλλεται το ιδιαίτερο συμφέρον των Θηβαίων αγροτών έναντι των γειτόνων τους στο Σχηματάρι και αλλού.
Μια και ζούμε στον καπιταλισμό και, μάλιστα, σε μια από τις χειρότερες κρίσεις του, δε θα ήταν αδύνατο να υπήρχε και μια τέτοια πλευρά του ζητήματος, υποκινούμενη από μεγάλα εμπορικά συμφέροντα, που πολεμάνε μεταξύ τους. Όμως, ακριβώς λόγω του καπιταλισμού, όπου το «ιερό κέρδος» τίθεται πάνω απ΄ όλα, πώς να το κάνουμε, η φύση, «το ανόργανο σώμα του ανθρώπου» κατά τον Μαρξ, κακοποιείται ανελέητα, καταστρέφεται, στρεβλώνεται παρέα με τον ίδιο τον άνθρωπο. Ο ανταγωνισμός των παραγωγών, μαζί και των μικρών (των τελευταίων, ιδιαίτερα, η ανάγκη για επιβίωση απέναντι στα εμπορικά μεγαθήρια και την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων), σπρώχνει σε πρακτικές, οι οποίες είτε εν αγνοία είτε (τρισχειρότερο) εν γνώσει φέρνουν σε κίνδυνο την υγεία παραγωγών και καταναλωτών.
Πριν από κάποια χρόνια στο Βόλο υπήρξα μάρτυρας μιας ειλικρινούς συζήτησης μικροπαραγωγών μήλου, οι οποίοι παραδέχονταν ότι «χθές ράντισαν και σήμερα έκοψαν», ενώ οι ίδιες οι προδιαγραφές των φαρμάκων προέβλεπαν περίπου δυο (αν δεν κάνω λάθος) εβδομάδες παραμονής του φρούτου στο δέντρο, μέχρι να αποδομηθεί το φάρμακο. Επίσης, πολλοί γνωρίζουν ότι και παραδοσιακοί τσοπάνηδες στα βουνά «χτυπάνε» ενέσιμα αντιβιωτικά στα ζώα, με αποτέλεσμα, εμείς που τρώμε το κρέας, να γινόμαστε λιγότερο ευαίσθητοι στις αντίστοιχες φαρμακευτικές ουσίες. Και αυτά, όλα, είναι πταίσματα: ποιος δεν ξέρει τι φάρμακο και τι ορμόνη πέφτει στα εξωτικά που έρχονται από τη Λατινική Αμερική (π.χ. μπανάνες), ή τι κοκταίηλ απ΄ όλα αυτά καταναλώνουν τα βοοειδή στην αμερικάνικη ήπειρο. Μήπως ξεχάσαμε τις «τρελές αγελάδες», που ήταν δημιούργημα της «κανιβαλικής» διατροφής τους; Και τα ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ; Αν τα καταφέρουν και τα φέρουν εδώ, θα πούμε «μη μιλάτε γιατί θα βλάψουμε τους παραγωγούς μας»;
Ευτυχώς, η ευαισθητοποίηση των καταναλωτών έχει απλωθεί και στη Θήβα. Δεν είναι τυχαία η μεγάλη κατανάλωση των οικολογικών προϊόντων, παρά την (αναγκαστική) υψηλή τιμή τους!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: δε φταίει αυτός που τα ξεσκεπάζει, δε φταίει (κύρια) ο μικροπαραγωγός που συνθλίβεται και αναγκάζεται (δυστυχώς και κακώς) να καταφύγει σε τέτοια μέσα, εξαγοράζοντας την περιουσία του με κανα δυο καρκίνους στην οικογένειά του. ΦΤΑΙΕΙ ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, που δουλεύει για το κέρδος και μόνο, ΟΧΙ για την υγεία και την ευχαρίστηση των ανθρώπων. Μόνο αν η αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή οργανωθεί σε συλλογική – συνεταιριστική βάση κάτω από τη βοήθεια και τον έλεγχο μιας εργατικής – σοσιαλιστικής εξουσίας, με όλους τους όρους της οικολογίας, θα είναι δυνατό να τρώμε σαν άνθρωποι και όχι σαν ζόμπυ. Αυτό εξαρτάται από εμάς, όλους τους «μικρούς», που φαινόμαστε μικροί σαν γονατίζουμε, που γινόμαστε, όμως, γίγαντες σαν ορθωνόμαστε."

---------------------------------
αυτό που προτείνει ο Μάριος έχει μια λογική βάση αλλά πρέπει να θυμίσω εδώ ότι ο Υπαρκτός Σοσιαλισμός δεν ήταν καθόλου μα καθόλου Οικολογικός...
από την άλλη, η εμπειρία των συνεταιρισμών στην χώρα μας είναι μια απλά πονεμένη ιστορία διαπλοκής.
Παρ'όλα αυτά, μόνο από μικρές αγροτικές κομμούνες μπορεί να υπάρξει προκοπή!
Επ'αυτού, θα γράψω περισσότερα σε λίγες μέρες με την πλήρη βιβλιοκριτική που ετοιμάζω για το "Τρώγοντας Ζώα"

enviromentfood