Το οικολογικό πείραμα του μικρού χωριού Καμικάτσου της Ιαπωνίας.
Από το 2003 οι κάτοικοι του χωριού Καμικάτσου έχουν θέσει στόχο να απαλλάξουν τον τόπο τους από τα οικιακά απόβλητα έως το 2020. Το χωριό Καμικάτσου βρίσκεται νοτιοδυτικά της Ιαπωνίας, στη νήσο Σικόκου, 370 μίλια μακριά από την πρωτεύουσα του Τόκυο.
Το 2000 η Κοινότητα προέβη στο κλείσιμο των δυο αποτεφρωτήρων εξαιτίας μιας αυστηρότερης νομοθετικής ρύθμισης αναφορικά με την εκπομπή διοξινών. Οπότε, οι κάτοικοι της περιοχής έπρεπε να βρουν έναν άλλο τρόπο διαχείριση των απορριμμάτων τους. Το 2003 έλαβαν μέρος σε ένα πρωτοφανές οικολογικό πείραμα : Την υποβολή όλων των νοικοκυριών σε ένα πρόγραμμα ανακύκλωσης, ως μοναδικό μέσο διαχείρισης των σκουπιδιών. Η σχετική απόφαση ελήφθη από τη συνέλευση του χωριού. Πριν όμως από όλα τα άλλα οι 2000 κάτοικοι του χωριού έπρεπε να εκπαιδευτούν πάνω στο κομμάτι «ανακύκλωση», με τους υπευθύνους να δίνουν κίνητρα όπως.. εισιτήρια για τη λοταρία και εκπτωτικά κουπόνια για το σούπερ μάρκετ.
Σήμερα, το κάθε σπίτι είναι υποχρεωμένο να χωρίζει σε 34 κατηγορίες (!) τα οικιακά του απορρίμματα προτού αυτά μεταφερθούν στα κέντρα ανακύκλωσης. Από τα γυάλινα μπουκάλια αφαιρούνται τα καπάκια και έπειτα η διαλογή τους γίνεται με βάση το χρώμα τους. Από την άλλη τα πλαστικά μπουκάλια που εμπεριείχαν λάδι μαγειρέματος μπαίνουν σε διαφορετική κατηγορία από εκείνα που είναι φτιαγμένα από τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο και εμπεριείχαν εμφιαλωμένο νερό ή πράσινο τσάι. Όλα προηγουμένως χρειάζεται να έχουν πλυθεί με προσοχή, όπως και οι πλαστικές ετικέτες περιτυλίγματος των ειδών διατροφής. Εφημερίδες και περιοδικά στοιβάζονται επιμελώς σε πάκους και δένονται με νήμα από ανακυκλωμένο χαρτόνι συσκευασίας γάλακτος.
Οτιδήποτε βρίσκεται σε καλή κατάσταση ώστε να επαναχρησιμοποιηθεί πηγαίνει στο κατάστημα ανακυκλώσιμων προϊόντων «kuru kuru», όπου οι κάτοικοι μπορούν να πάρουν οτιδήποτε θέλουν δωρεάν, όπως ρούχα, πιάτα κλπ. Οτιδήποτε δεν μπορεί να ανακυκλωθεί μεταφέρεται σε ένα ειδικό κέντρο διαχείρισης των σκουπιδιών που ανήκει στην Κοινότητα. Αντικείμενα όπως, παπούτσια, στρώματα, χαλιά, αποτεφρώνονται, άλλα όπως λαμπτήρες, θάβονται σε χωματερές, ενώ οι μπαταρίες μεταφέρονται ακτοπλοϊκών μίλια μακριά σε μια μονάδα ανακύκλωσης στο βόρειο νησί της Ιαπωνίας, το Χοκάιντο.
Το πρωτότυπο και δύσκολο μαζί εγχείρημα βρίσκεται εν εξελίξει στο χωριό Καμικάτσου της Ιαπωνίας με το ποσοστό της ανακύκλωσης από 55% που ήταν πριν από μια δεκαετία να φτάνει το 80% το 2008. Το 98% του πληθυσμού της κοινότητας χρησιμοποιεί κάδους κομποστοποίησης, με την κυβέρνηση να επιδοτεί την αγορά τους.
Παρόλα αυτά η καθημερινή διαδικασία πλυσίματος και διαλογής των σκουπιδιών μπορεί να καταστεί ιδιαίτερα κουραστική για τους κατοίκους του χωριού που στην πλειοψηφία τους είναι ηλικιωμένοι. Τέλος, η εφαρμογή ενός τέτοιου προγράμματος ανακύκλωσης εμφανίζεται δύσκολη στα μεγάλα αστικά κέντρα. Μένει να δούμε τη συνέχεια.
blueplanet
Το 2000 η Κοινότητα προέβη στο κλείσιμο των δυο αποτεφρωτήρων εξαιτίας μιας αυστηρότερης νομοθετικής ρύθμισης αναφορικά με την εκπομπή διοξινών. Οπότε, οι κάτοικοι της περιοχής έπρεπε να βρουν έναν άλλο τρόπο διαχείριση των απορριμμάτων τους. Το 2003 έλαβαν μέρος σε ένα πρωτοφανές οικολογικό πείραμα : Την υποβολή όλων των νοικοκυριών σε ένα πρόγραμμα ανακύκλωσης, ως μοναδικό μέσο διαχείρισης των σκουπιδιών. Η σχετική απόφαση ελήφθη από τη συνέλευση του χωριού. Πριν όμως από όλα τα άλλα οι 2000 κάτοικοι του χωριού έπρεπε να εκπαιδευτούν πάνω στο κομμάτι «ανακύκλωση», με τους υπευθύνους να δίνουν κίνητρα όπως.. εισιτήρια για τη λοταρία και εκπτωτικά κουπόνια για το σούπερ μάρκετ.
Σήμερα, το κάθε σπίτι είναι υποχρεωμένο να χωρίζει σε 34 κατηγορίες (!) τα οικιακά του απορρίμματα προτού αυτά μεταφερθούν στα κέντρα ανακύκλωσης. Από τα γυάλινα μπουκάλια αφαιρούνται τα καπάκια και έπειτα η διαλογή τους γίνεται με βάση το χρώμα τους. Από την άλλη τα πλαστικά μπουκάλια που εμπεριείχαν λάδι μαγειρέματος μπαίνουν σε διαφορετική κατηγορία από εκείνα που είναι φτιαγμένα από τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο και εμπεριείχαν εμφιαλωμένο νερό ή πράσινο τσάι. Όλα προηγουμένως χρειάζεται να έχουν πλυθεί με προσοχή, όπως και οι πλαστικές ετικέτες περιτυλίγματος των ειδών διατροφής. Εφημερίδες και περιοδικά στοιβάζονται επιμελώς σε πάκους και δένονται με νήμα από ανακυκλωμένο χαρτόνι συσκευασίας γάλακτος.
Οτιδήποτε βρίσκεται σε καλή κατάσταση ώστε να επαναχρησιμοποιηθεί πηγαίνει στο κατάστημα ανακυκλώσιμων προϊόντων «kuru kuru», όπου οι κάτοικοι μπορούν να πάρουν οτιδήποτε θέλουν δωρεάν, όπως ρούχα, πιάτα κλπ. Οτιδήποτε δεν μπορεί να ανακυκλωθεί μεταφέρεται σε ένα ειδικό κέντρο διαχείρισης των σκουπιδιών που ανήκει στην Κοινότητα. Αντικείμενα όπως, παπούτσια, στρώματα, χαλιά, αποτεφρώνονται, άλλα όπως λαμπτήρες, θάβονται σε χωματερές, ενώ οι μπαταρίες μεταφέρονται ακτοπλοϊκών μίλια μακριά σε μια μονάδα ανακύκλωσης στο βόρειο νησί της Ιαπωνίας, το Χοκάιντο.
Το πρωτότυπο και δύσκολο μαζί εγχείρημα βρίσκεται εν εξελίξει στο χωριό Καμικάτσου της Ιαπωνίας με το ποσοστό της ανακύκλωσης από 55% που ήταν πριν από μια δεκαετία να φτάνει το 80% το 2008. Το 98% του πληθυσμού της κοινότητας χρησιμοποιεί κάδους κομποστοποίησης, με την κυβέρνηση να επιδοτεί την αγορά τους.
Παρόλα αυτά η καθημερινή διαδικασία πλυσίματος και διαλογής των σκουπιδιών μπορεί να καταστεί ιδιαίτερα κουραστική για τους κατοίκους του χωριού που στην πλειοψηφία τους είναι ηλικιωμένοι. Τέλος, η εφαρμογή ενός τέτοιου προγράμματος ανακύκλωσης εμφανίζεται δύσκολη στα μεγάλα αστικά κέντρα. Μένει να δούμε τη συνέχεια.
blueplanet
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου