Αφιερωμένο σε όλες τις μητέρες του κόσμου

Σήμερα γιορτάζει ένα από τα ιερότερα πρόσωπα, το οποίο βρίσκεται στην ζωή του καθενός μας, και δεν είναι άλλο από την μητέρα. Μεγάλη η αξία στην ζωή του καθενός μας, όπου όμως δεν την καταλαβαίνουμε, παρά μόνο όταν κινδυνεύσει να φύγει από κοντά μας ή φύγει από την ζωή. Μόνο τότε καταλαβαίνουμε πόσο σημαντική είναι για μας. Η μητέρα πονάει με τον πόνο μας και χαίρεται με την χαρά μας. Η μητέρα συμπάσχει και μας βοηθάει στα προβλήματά μας και επιβραβεύει τις επιτυχίες μας. Η μητέρα είναι πάντα στο πλευρό μας, άλλοτε ανοιχτά και άλλοτε με την σιωπή της. Η μητέρα είναι το Α και το Ω στην ζωή μας. Η μητέρα είναι αυτή που μας έφερε στην ζωή. Αυτή που μας έδωσε το πρώτο χάδι. Αυτή που μας έδωσε την πρώτη τροφή. Αυτή που ξενύχτησε στο πλευρό μας όταν εμείς το είχαμε ανάγκη.

Η μητέρα ενέπνευσε ποιητές, ζωγράφους, μουσικούς, σκιτσογράφους, σεναριογράφους, συγγραφείς και άλλους καλλιτέχνες. Η μητέρα είναι το ιερότερο πλάσμα στον κόσμο μας και εμείς θα πρέπει καθημερινώς να το λατρεύουμε και να στεκόμαστε στο πλευρό της, όπως αυτή στο δικό μας. Κλείνοντας θα παραθέσω ένα ποιήμα του Μαρκορά που μιλάει για την μητέρα.
Μάνα!.. Δε βρίσκεται
      λέξη καμία
      νάχει στον ήχο της
      τόση αρμονία,
      σαν ποιος να σ’ άκουσε
      με στήθος κρύο,
      όνομα θείο;

      Παιδί από σπάργανα
      ζωσμένο ακόμα,
      με χάρη ανοίγοντας
      γλυκά το στόμα,
      γυρνάει στον άγγελο
      που τ’ αγκαλιάζει
      και μάνα κράζει.

      Στον κόσμο τρέχοντας
      ο νέος διαβάτης
      πέφτει στ’ αγνώριστα
      βρόχια τσ’ απάτης,
      και αναστενάζοντας,
      Μάνα μου! Λέει,
      Μάνα! Και κλαίει.

      Της νιότης φεύγουνε
      τ’ άνθια κ’ η χάρη
      τριγύρω σέρνεται
      με αργό ποδάρι,
      ώσπου στην κλίνη του,
      σα βαρεμένος,
      πέφτει ο καημένος.

      Και πριν την ύστερη
      πνοή του στείλει,
      αργά ταράζονται
      τα κρύα του χείλη,
      και με το μάνα μου!
      πρώτη φωνή του,
      πετά η ψυχή του.