Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι "κουρασμένο"

Τις τελευταίες ημέρες γίνεται μεγάλος ντόρος για τους εκπαιδευτικούς. Θα πρέπει να σημειωθεί όπως όλοι γνωρίζουμε ότι το Εκπαιδευτικό μας σύστημα χωλαίνει. Και χωλαίνει απ' όλες τις πλευρές. Το Υπουργείο Παιδείας προσπαθεί να δημιουργήσει το σχολείο του μέλλοντος χωρίς όμως τις κατάλληλες υποδομές, τη σωστή ενημέρωση δασκάλων, καθηγητών και γενικότερα των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας, Δευτεροβάθμιας και Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Προσπαθεί να δημιουργήσει το σχολείο του μέλλοντος χωρίς όμως να υπάρχει και το κατάλληλο εκπαιδευτικό υλικό. Πως ζητάει τότε να γίνει το σχολείο αυτό χωρίς να υπάρχουν όλα τα παραπάνω; Πως ζητάει να γίνουν αλλαγές χωρίς να υπάρχει το κατάλληλο έδαφος; Και πως αρχίζει τις αλλαγές ξεκινώντας βέβαια από Λύκειο; Για να καρποφορήσει ένα εκπαιδευτικό σύστημα θα πρέπει οι αλλαγές να αρχίσουν από την Πρωτοβάθμια και να καταλήξουν στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και όχι να αρχίζουν από το Λύκειο.
Όσον αφορά τους εκπαιδευτικούς θα πρέπει να αναφερθεί ότι υπάρχουν πάρα πολλοί που ενδιαφέρονται για τους μαθητές τους και κάνουν τα πάντα για αυτούς αλλά δεν φαίνονται αυτοί αλλά αυτοί που βλέπουν τη θέση του εκπαιδευτικού ως επάγγελμα και όχι ως λειτούργημα. Τώρα τα τελευταία χρόνια άρχισε να φαίνεται το έργο των εκπαιδευτικών που εργάζονται με το μαθητή για το μαθητή. Και εργάζονται σοβαρά, με αγάπη να τον βοηθήσουν να φτάσει στη γνώση αλλά και να γίνει ένα αξιόλογο μέλος της κοινωνίας. Αυτοί οι εκπαιδευτικοί διδάσκουν ήθος, αξίες, ιδανικά και θα πρέπει να γίνουν αντικείμενα προς μίμηση απ' όλους τους εκπαιδευτικούς και απ' όλο το εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτοί οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να γίνουν τα πρότυπα και πάνω σε αυτούς να βασισθεί το νέο εκπαιδευτικό μοντέλο.
Τώρα όσον αφορά για το πόσο εργάζονται οι εκπαιδευτικοί αυτό είναι ένα άλλο κομμάτι. Ναι εργάζονται έξι ώρες την ημέρα. Πενθήμερο. Και κάθονται Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι. Όμως για αυτό θα πρέπει να μεριμνήσει το Υπουργείο και να απασχολεί τους εκπαιδευτικούς πέραν του σχολείου και σε διοικητικές θέσεις και αν δεν υπάρχουν να τους απασχολεί σε ερευνητικούς τομείς, κάτι από το οποίο πάσχει η Ελλάδα. Θεωρώ ότι κανένας εκπαιδευτικός αν τον έβαζαν σε κάποιο ερευνητικό τομέα, ανάλογα με το αντικείμενό του θα έλεγε όχι. Και δεν θα έλεγε όχι γιατί θα ήταν υποχρεωμένος να το κάνει, αλλιώς ίσως και να κινδύνευε και με απόλυση.

Μήπως όλα αυτά πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά από το υπουργείο πριν ληφθεί η οποιαδήποτε απόφαση;