Διαστημικός ανελκυστήρας

Το 2009 ο Άντριου Πέτρο της NASA παρακολουθούσε μια ρομποτική συσκευή που κινούνταν με λέιζερ ν' ανεβαίνει σ' έναν ιμάντα μήκους 800 και πλέον μέτρων πάνω από την έρημο Μοχάβε. Νικήτρια στις «Προκλήσεις της Εκατονταετίας», μια σειρά διαγωνισμών της NASA με στόχο την ανάπτυξη τεχνολογικών καινοτομιών, η εγκατάσταση παρουσίαζε τις δυνατότητες της ασύρματης μετάδοσης ισχύος. Η εφεύρεση αυτή, σε συνδυασμό με τις έρευνες στον τομέα των υπερανθεκτικών υλικών, δημιουργεί νέες ελπίδες για την υλοποίηση ενός οράματος που μέχρι πρότινος ανήκε στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας: ενός ανελκυστήρα που θα μεταφέρει φορτία, ίσως και ανθρώπους, στο διάστημα.

Αν και η κατασκευή του δεν είναι ακόμα εφικτή, η θεωρία στην οποία στηρίζεται είναι βάσιμη, λέει ο Πέτρο. Τόσο η μετάδοση ισχύος με ακτινοβολία όσο και η χρήση ανθεκτικών υλικών για τον ιμάντα (παράγοντες καθοριστικοί για την υλοποίηση της ιδέας) έχουν ήδη παρουσιαστεί στους διαγωνισμούς της NASA και στο ετήσιο Συνέδριο για το Διαστημικό Ανελκυστήρα. Ένα ακόμα ευτύχημα ήταν η πετυχημένη παραγωγή νανοσωλήνων άνθρακα το 1991, ενός από τα πιο ανθεκτικά υλικά, μένει η πρόκληση της προσαρμογής τους για τη χρήση στην κατασκευή του ιμάντα. Και τι τον χρειαζόμαστε τελικά το διαστημικό ανελκυστήρα; Θα καταστήσει εφικτή τη μεταφορά μεγάλων φορτίων με μικρότερο κόστος απ' ό,τι οι πύραυλοι. Και, αν επιτευχθεί αυτό, επόμενος στόχος είναι η αποίκιση του Άρη. - Λούνα Σάιρ

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: ΣΤΕΦΑΝ ΜΟΡΕΛ.
ΕΡΕΥΝΑ: ΑΝΤΟΝΙ ΣΙΚ
ΠΗΓΕΣ: ΜΠΕΝ ΣΕΛΕΦ, ΠΙΤΕΡ ΣΟΥΑΝ, ΤΕΝΤ ΣΕΜΟΝ, INTERNATIONAL SPACE ELEVATOR CONSORTIUM

national geographic greece