Οδοιπορικό στα Ψαχνά από το περιοδικό Κυνηγεσία και Κυνοφιλία

Αναδημοσίευση από το περιοδικό Κυνηγεσία και Κυνοφιλία. Έγραψε ο Πάνος Τουμάσης

«Ψαχνά, μία γοητευτική γωνιά της Ευβοικής γης»

Συνδυάζουν μοναδικά βουνό και θάλασσα. Διαθέτουν φυσικές ομορφιές που μαγεύουν τον επισκέπτη. Τα χωριά της περιοχής, μικρά και γραφικά, αξίζουν μιας προσεκτικής ματιάς και πολλών ωρών εξερεύνησης. Και όλα αυτά, ελάχιστα χιλιόμετρα μακριά από τη Χαλκίδα. Δεν φαντάζουν τα Ψαχνά σαν ιδανικός προορισμός μιας έστω και ολιγοήμερης απόδρασης;

Την περιοχή την είχα επισκεφθεί και στο παρελθόν και μάλιστα αρκετές φορές. Ποτέ όμως δεν είχα τον χρόνο να τη γνωρίσω πραγματικά. Θυμάμαι ότι με είχε εντυπωσιάσει το πυκνό πράσινο, τα πολλά χωριά, οι χαμογελαστοί άνθρωποι. Ακόμα μεγαλύτερο χαμόγελο είχαν ο πρόεδρος του Κυνηγετικού Συλλόγου και οι δύο θηροφύλακες που με υποδέχτηκαν στα Ψαχνά. Αφού σχεδιάσαμε το πρόγραμμα που θα ακολουθούσα για να γνωρίσω καλύτερα την περιοχή, ο Ανδρέας Καπέλας, ο ένας εκ των δύο θηροφυλάκων, με οδήγησε στο ξενοδοχείο μου. Βρισκόταν έξω από το χωριό Πολιτικά, πάνω στη θάλασσα. Υποτίθεται ότι θα ξεκουραζόμουν λίγο και θα ξεκινούσαμε την περιήγηση μου το απογευματάκι. Για αρκετή ώρα ατένιζα μαγεμένος τον Ευβοικό κόλπο. Ως νησιώτης λατρεύω τη θάλασσα και το γλυκό φθινοπωρινό μεσημεράκι με τον ζεστό ήλιο ήταν ιδανικό για να αφεθεί το βλέμμα και να ηρεμήσει το μυαλό, στο απέραντο γαλάζιο. Φαίνεται ότι αρκετοί είχαν ή τις ίδιες ανάγκες με μένα ή την ίδια έμπνευση. Στον παραλιακό δρόμο άνθρωποι κάθε ηλικίας έκαναν τον περίπατο τους, μικρά παιδιά αλώνιζαν με τα ποδήλατα την περιοχή, ενώ δεν έλειπαν και κάποιοι τολμηροί που απολάμβαναν ένα μπάνιο. Εγώ αρκέστηκα να μπω σε ένα ουζερί και να τσιμπήσω κάτι, ακούγοντας τον παφλασμό των κυμάτων. Όλα είχαν ξεκινήσει ιδανικά. Για το πότε πέρασε η ώρα και έφτασαν ο Γιώργος και ο Ανδρέας, οι δύο θηροφύλακες που θα με συνόδευαν, δεν το κατάλαβα. Η βόλτα μας στον δήμο Μεσσαππίων και στις ομορφιές του, μόλις άρχιζε.

Λίγα λόγια για την ιστορία της πόλης και της περιοχής

Τα Ψαχνά βρίσκονται μόλις 12 χιλιόμετρα βόρεια της Χαλκίδας και είναι η πρωτεύουσα του Δήμου Μεσσαπίων. Το όνομα του δήμου, κατά μία εκδοχή προήλθε από το όρος Μεσσάπιον, το οποίο όμως οι αρχαίοι ιστορικοί και γεωγράφοι Στράβων και Παυσανίας το θέλουν να βρίσκεται στη Βοιωτία. Η κωμόπολη διαρρέεται από τον ποταμό Μεσσάπιο, που έχει διαμορφώσει στο πέρασμα του, ένα κατάφυτο τοπίο. Τα σπίτια απλώνονται τριγύρω με τις λουλουδιασμένες αυλές και τις παραδοσιακές κεραμοσκεπές, δημιουργώντας ένα ευχάριστο θέαμα στον επισκέπτη. Τα Ψαχνά έχουν σπουδαία ιστορία και στην περιοχή υπήρχε αρχαία πόλη. Τα προιστορικά και ιστορικά ευρήματα είναι πολλά και σημαντικά, ενώ υπολείμματα ενετικών πύργων φανερώνουν και ποιοι κατακτητές πέρασαν από αυτά τα χώματα. Η αρχαία πόλη, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, καταστράφηκε από τους Τούρκους. Τα σημερινά Ψαχνά δημιουργήθηκαν από πρόσφυγες, μετά την άλωση της Χαλκίδας το 1470. Ο θρύλος λέει ότι το όνομα τους το πήραν από το εύφορο και παραγωγικό τους έδαφος. Σήμερα πάντως οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία, την κτηνοτροφία αλλά σε πολλά σημεία της ευρύτερης περιοχής και με τον τουρισμό, καθώς συνεχώς αναπτύσσεται αυτό το πανέμορφο μέρος. Στο παρελθόν τα Ψαχνά είχαν δοκιμαστεί αρκετές φορές από τους σεισμούς, ευτυχώς χωρίς μεγάλες ζημιές. Οι δύο θηροφύλακες θα με πήγαιναν πρώτα στη Νεροτριβιά, 26 χιλιόμετρα δυτικά των Ψαχνών. Η περιοχή είναι ονομαστή για το εξαιρετικό της ελαιόλαδο που παράγεται σε μεγάλες ποσότητες. Αμέσως εντυπωσιάστηκα από την ομορφιά του τόπου που κινούμασταν. Άφθονα τρεχούμενα νερά σχηματίζουν ποτάμια και ρυάκια σε ένα καταπράσινο τοπίο. Το χωριό λέγεται ότι απέκτησε το όνομα του επειδή οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής έπλεναν τις βελέντζες στα γύρω ποτάμια. Με τα δύο παλληκάρια κατεβήκαμε μέχρι την παραλία της Δάφνης που κάθε καλοκαίρι συγκεντρώνει αμέτρητους παραθεριστές. Στην περιοχή υπάρχουν καταλύματα, έχουν ανοίξει ταβερνάκια αλλά και κλαμπ για να εξυπηρετούν τους επισκέπτες. Η περιοχή όμως προσφέρεται και για θρησκευτικό τουρισμό, καθώς είναι πολλά τα μοναστήρια και οι παλιές εκκλησίες που μπορεί κανείς να βρει εδώ. Μία από αυτές τις Μονές είναι και η Κοίμηση της Θεοτόκου ή Μονή Μακρυμάλλη όπως έχει επικρατήσει να λέγεται. Βρίσκεται μέσα σε μία απέραντη πευκοθάλασσα, ιδανικό σημείο για πεζοπορία, καθαρό αέρα και χαλάρωμα. Είναι κοντά στο χωριό Μακρυμάλλη και η δημιουργία της έχει σχέση με μία εικόνα της Παναγίας που βρέθηκε στην περιοχή. Το πότε ακριβώς χτίστηκε είναι άγνωστο. Σίγουρα είναι πολλών αιώνων, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ιστορίες γύρω από την ονομασία της. Μία εκδοχή είναι ότι έλαβε το όνομα της από τον πρώτο ηγούμενο της που ονομαζόταν Μακρυμάλλης. Δεύτερη είναι να ονομάστηκε από εικόνα της Θεοτόκου που υπήρχε στον παλιό βυζαντινό ναό και εικονιζόταν με μακριά μαλλιά. Μία άλλη εκδοχή είναι ότι οι βοσκοί που βρήκαν την εικόνα, στην αρχή έκτισαν ένα μικρό εκκλησάκι για να την προσκυνάνε και κατόπιν έκτισαν κελιά και μόνασαν. Σε λίγα χρόνια οι μοναχοί πολλαπλασιάστηκαν και επειδή οι ιδρυτές της Μονής είχαν μακριά μαλλιά, οι κάτοικοι των γύρω χωριών έδωσαν το όνομα ¨Μονή Μακρυμάλλης¨. Η βόλτα μας με τους δύο θηροφύλακες στην περιοχή συνεχίστηκε για ώρες. Στο χωριό Τριάδα κάναμε μία στάση για έναν καφέ. Είχα ξαναπεράσει από εδώ, το τοπίο μου ήταν γνώριμο. Κάποιοι κάτοικοι, γνωστοί των παιδιών, κάτσανε μαζί μας και μας μίλησαν για την ιστορία του χωριού τους. Η ονομασία του πιθανόν προέρχεται από την εκκλησία ¨Αγία Τριάδα¨ και είναι χτισμένο σε έναν λόφο με μαγευτική θέα. Στην περιοχή είχαν βρεθεί άφθονα κεραμικά της νεολιθικής περιόδου, κάτι που σημαίνει ότι είχε κατοικηθεί από πολύ νωρίς. Στο τέλος της τουρκοκρατίας ήταν τούρκικο τσιφλίκι και μετά την απελευθέρωση παραχωρήθηκε από την κυβέρνηση σημαντικό κομμάτι του τόπου στον οπλαρχηγό Κριεζώτη για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην πατρίδα. Επάνω σε ένα ύψωμα μάλιστα, σώζεται το περίφημο αρχοντικό που έχτισε ο εγγονός του οπλαρχηγού Σπύρος Κριεζώτης, το 1894. Γύρω του απλώνεται το πλούσιο αγρόκτημα του. Την περιοχή την κατείχαν οι απόγονοι του μέχρι το 1922, οπότε απαλλοτριώθηκε και μοιράστηκε στους πρόσφυγες που είχαν έρθει από τη Μικρά Ασία, αλλά και στους κατοίκους. Μία αναπάντεχη φωτιά το 1981 έκαψε τα κειμήλια του αρχοντικού και προκάλεσε μεγάλες καταστροφές. Το 1985 το ¨Κριεζώτειο¨ αγοράστηκε και ανακηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο. Οι δύο θηροφύλακες με γύρισαν αρκετά μέσα στο χωριό και μου έδειξαν τα ερείπια παλιών εκκλησιών αλλά και αυτά της Αγίας Τριάδας. Ήδη αισθανόμουν υποχρεωμένος απέναντι τους. Προσπαθούσαν να μου λύσουν όλες μου τις απορίες, να μου δείξουν όσα περισσότερα αξιοθέατα μπορούσαν και ήταν εξαιρετικά ευγενικοί. Νέα παιδιά και οι δύο, μου έδωσαν την εντύπωση ότι αγαπούν πολύ αυτό που κάνουν. Σίγουρα χωρίς τη βοήθεια του Γιώργου Μάγειρα και του Ανδρέα Καπέλα, το έργο μου θα ήταν πολύ δύσκολο και θέλω να τους ευχαριστήσω μέσα από αυτές τις γραμμές. Ο μόνος που δεν ήταν ευγενικός απέναντι μου ήταν δυστυχώς ο καιρός. Ήδη ψιχάλιζε όταν αποφασίσαμε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής.

Νυχτερινή περιπέτεια

Μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο, έβρεχε αρκετά. Ο πρωινός ήλιος είχε δώσει τη θέση του στη νυχτερινή κακοκαιρία. Θα έρχονταν να με πάρουν ύστερα από κανένα δίωρο γιατί μας είχε καλέσει για φαγητό ο πρόεδρος του ΚΣΨ, Δημήτρης Γιαννούτσος. Μέχρι να αλλάξω και να πάρω καμία ανάσα από την ταλαιπωρία της περιήγησης, έριχνε καρεκλοπόδαρα. Πλέον στο δωμάτιό μου δεν ακουγόταν ο παφλασμός των κυμάτων αλλά ο ήχος της αντάρας και της βροχής. Άστραφτε συνέχεια. Για κάποια στιγμή σκέφτηκα να το ακυρώσω, αλλά δεν το έκανα γιατί δεν ήθελα να απογοητεύσω τον πρόεδρο. Την ώρα που ήρθε ο Ανδρέας, μια και έμενε δίπλα, αποφάσισα να πάρω το αυτοκίνητο μου. Το μετάνιωσα χίλιες φορές. Η καταρρακτώδης βροχή με εμπόδιζε ακόμα και να βλέπω το δρόμο και αν δεν ακολουθούσα το τζιπ, σίγουρα θα είχα βρεθεί σε κανένα χαντάκι. Ο δρόμος είχε μεταβληθεί σε ποτάμι και μάλιστα ορμητικό. Δεν ήταν λίγες οι φορές που φοβήθηκα μην μου μείνει το αυτοκίνητο. Φτάσαμε στην ταβέρνα με τα χίλια ζόρια και με τα νεύρα μου ελαφρώς τσακισμένα. Με αποζημίωσε βέβαια το καλό φαγητό και η παρέα, αλλά και ο αγώνας της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου που βλέπαμε στην τηλεόραση καθώς κανένας δεν ήθελε να χάσει το παιχνίδι. Την ώρα που πήραμε το δρόμο της επιστροφής, σταμάτησε ως δια μαγείας να βρέχει. Η κούραση ήταν μεγάλη αλλά από την άλλη ήταν και νωρίς ακόμη, οπότε δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ πολύ όταν τα παιδιά μου πρότειναν να πάμε για ένα ποτό στην πόλη. ¨Ψαχνά by night¨ καθόλου κακή ιδέα έστω και ως εμπειρία, σκέφτηκα. Σαββατόβραδο και τα περισσότερα μαγαζιά ήταν ασφυκτικά γεμάτα. Στη μικρή αυτή νυχτερινή βόλτα κατάλαβα ότι η πόλη έχει ζωή. Βέβαια εδώ λειτουργούν και τα ΤΕΙ Χαλκίδας και οι φοιτητές είναι αρκετοί, κάτι που είναι καλό και για την τοπική οικονομία αλλά και για το επίπεδο της διασκέδασης. Με τα παιδιά μιλήσαμε για την πόλη, για τις προοπτικές της, για το κυνήγι και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στη δουλειά τους και εγώ αποχώρησα, αποκαμωμένος πλέον. Εξάλλου θα βρισκόμασταν πάλι νωρίς το πρωί για να συνεχίσουμε την περιήγηση μας. Ευτυχώς, η μπόρα είχε περάσει και έτσι δεν χρειάστηκα τη βοήθεια τους για να βρω το δρόμο για το ξενοδοχείο.

Υπέροχες διαδρομές σε φανταστικά μέρη

Η μέρα που ξημέρωσε δεν είχε καμία σχέση με τη νύχτα που πέρασε. Στον ουρανό δεν υπήρχε κανένα σύννεφο και αν και πρωί, ο ήλιος είχε κάνει δειλά-δειλά την εμφάνιση του. Το τζιπ της θηροφυλακής κόρναρε κάτω από το ξενοδοχείο μου και μπήκα μέσα αγουροξυπνημένος, αλλά με καλή διάθεση. Χρειαζόμουν όμως απελπισμένα έναν καφέ. Κινηθήκαμε προς το χωριό, τα Πολιτικά, για τις απαραίτητες προμήθειες. Μέχρι να ετοιμαστούν τα καφεδάκια, χάζευα τον κόσμο που είχε ξυπνήσει από νωρίς. Κάποιοι πήγαιναν στην εκκλησία για την κυριακάτικη λειτουργία, άλλοι έκαναν την εμφάνιση τους στα καφενεία της πλατείας για τον πρωινό καφέ και κουβεντούλα. Εμείς, με το άγχος του χρόνου που δεν έπρεπε να χαθεί ξεκινήσαμε για την άλλη άκρη του δήμου. Προορισμός ήταν η παραλία του Λιμνιώνα, ένα φανταστικό μέρος όπως με είχαν πληροφορήσει. Από τον Ευβοικό θα καταλήγαμε σε παραλία που βρέχεται από το Αιγαίο. Προηγουμένως όμως έπρεπε να διασχίσουμε αρκετό δρόμο. Στην αρχή η διαδρομή ήταν ανηφορική. Περάσαμε δίπλα από τη Λάρκο που κάνει εξορύξεις μεταλλευμάτων και δίνει δουλειά σε αρκετούς κατοίκους της περιοχής. Εκεί που είχαμε δίπλα μας τα πεύκα, αρχίσαμε να συναντάμε όλο και περισσότερα έλατα. Μπήκαμε σε χωματόδρομους, συναντήσαμε κυνηγούς που έκαναν την εξόρμηση τους. Στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, στην κορυφή, υπήρχε ομίχλη. Η ατμόσφαιρα και οι εικόνες με συνεπήραν. Πραγματικά, η ομορφιά του τόπου αυτού δύσκολα βρίσκει ταίρι. Αναρωτήθηκα τι θα γίνεται τη χειμερινή περίοδο, με τα χιόνια. Αντί για απάντηση, ο Ανδρέας μου έδειξε μία φωτογραφία από την ψηφιακή του μηχανή. Το χιόνι που είχε πέσει πέρυσι, είχε κυριολεκτικά σκεπάσει το μικρό εκκλησάκι. Μόνον ο σταυρός ήταν ορατός στη φωτογραφία. Όσο συνεχιζόταν η πορεία μας, τόσο ο δρόμος γινόταν κατηφορικός με συνεχείς στροφές, το τοπίο πιο άγριο και η βλάστηση λιγότερη. Το τέρμα του, έπειτα από αρκετά χιλιόμετρα, ήταν ο φημισμένος Λιμνιώνας, μία τεράστια παραλία που σίγουρα το καλοκαίρι θα ήταν γεμάτη από κόσμο. Αυτή δεν ήταν μία υπόθεση αλλά μία βεβαιότητα. Τρανταχτό αποδεικτικό στοιχείο ήταν οι σκηνές των τουριστών που υπήρχαν ακόμη στην αμμουδιά. Πάνω από την παραλία έχουν χτιστεί πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια, ενώ δίπλα στη θάλασσα τους καλοκαιρινούς μήνες λειτουργούν ψαροταβέρνες. Όπως με πληροφόρησαν οι θηροφύλακες, τα νερά είναι πεντακάθαρα, κρυστάλλινα αλλά και ελαφρώς επικίνδυνα αφού είναι πολύ απότομα για αυτό και χρειάζεται μεγάλη προσοχή, ειδικά για τα μικρά παιδιά. Δυστυχώς δεν ήταν καλοκαίρι για να συνδυάσω αυτή την εκδρομή με ένα μπάνιο, οπότε αποφασίσαμε να επιστρέψουμε. Κάναμε μία παράκαμψη για να επισκεφθούμε τη Βυζαντινή Μονή της Γοργουπηκόου, αλλά και το Ιστορικό-Εθνικό Μουσείο του πολιτικού Αναστάσιου Λιάσκου με εξαιρετικά εκθέματα από την προσωπική συλλογή, κειμήλια που απεικονίζουν την Ιστορία της Νεότερης Ελλάδας, από την Επανάσταση μέχρι και τις ημέρες της Εθνικής Αντίστασης. Το ίδρυσε το 1995 στο χωριό Κοντοδεσπότι, στον τόπο καταγωγής του και δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτη της περιοχής να δει πρωτότυπο αρχειακό και φωτογραφικό υλικό, στολές, κράνη, όπλα, ξίφη του Ελληνικού Στρατού και των κατά καιρούς συμμάχων αλλά και αντιπάλων στρατών. Το μεσημεράκι βρισκόμασταν πίσω στην πόλη των Ψαχνών. Μετά από μία μικρή βόλτα, για να συλλέξω όσες περισσότερες εικόνες μπορούσα και αφού χάζεψα τα όμορφα διατηρημένα κτήρια, το Λαογραφικό Μουσείο και την παλιά εκκλησία στην κεντρική πλατεία, καθίσαμε για να τσιμπήσουμε κάτι. Η ζεστή Κυριακή αλλά περισσότερο η προεκλογική περίοδος των ημερών που βρέθηκα στην περιοχή, έκαναν τους κατοίκους να βγουν στους δρόμους για καφέ και επικοινωνία. Με τα παιδιά απολαύσαμε ένα ουζάκι με μεζέ, μιλήσαμε και συμφωνήσαμε να
τα ξαναπούμε την επόμενη φορά που θα βρισκόμουν στην Εύβοια.

Γνωριμία με τους κυνηγούς των Ψαχνών

Δύο είναι οι μεγάλες αγάπες του Δημήτρη Γιαννούτσου, προέδρου του Κυνηγετικού Συλλόγου Ψαχνών. Το κυνήγι και το ποδόσφαιρο. Αφιερώνει πολλές ώρες και στα δύο, από το πόστο του προέδρου στο πρώτο και από αυτό του προπονητή μιας ομάδας στην Εύβοια, στο δεύτερο.

Ερωτ.: Κύριε πρόεδρε, πείτε μας κάποιες λεπτομέρειες για τον Κ.Σ. Ψαχνών.
Απαντ.: Ο Σύλλογος μας ιδρύθηκε το 1976 και αυτή τη στιγμή αριθμεί 800 με 900 μέλη. Πριν από την ίδρυση του, οι κυνηγοί της περιοχής μας θεωρούσαν τις άδειες τους στην Χαλκίδα αλλά με ενέργειες του αείμνηστου Χρήστου Σπυρόπουλου (Μαξ), ενός από τα πρώτα μέλη του συλλόγου, δημιουργήθηκε ο ΚΣΨ. Εγώ έχω διατελέσει 4 χρόνια πρόεδρος, από το 1995 έως το 1999 και γενικός γραμματέας έως το 2001. Μετά από μία μικρή διακοπή επανήλθα ξανά στις δραστηριότητες του συλλόγου. Τα 4 χρόνια που ήμουν πρόεδρος λειτουργούσα και ως θηροφύλακας για την πάταξη της λαθροθηρίας με Ι.Χ αυτοκίνητο, μαζί με το υπόλοιπο Δ.Σ αφού δεν υπήρξαν θηροφύλακες. Κάποιες από αυτές τις ημέρες συνεργαζόμασταν και με την αστυνομία Ψαχνών.

Ερωτ.: Είστε ευχαριστημένοι από τον αριθμό και τα είδη θηραμάτων που υπάρχουν στην περιοχή σας; Έχει παταχθεί η λαθροθηρία;
Απαντ.: Τα προηγούμενα χρόνια υπήρχαν σχεδόν όλα τα είδη των θηραμάτων. Με την καταστροφή όμως των δασών, τα θηράματα περιορίστηκαν σε λαγούς, τσίχλες διαφόρων ειδών, κότσυφες, πέρδικες, ορτύκια και μπεκάτσες. Δεν είμαστε ευχαριστημένοι από τα θηράματα μας, θα θέλαμε περισσότερα για να έχουν μεγαλύτερη δραστηριότητα οι κυνηγοί. Με την πρόσληψη δύο θηροφυλάκων, ενός ομοσπονδιακού του Γιώργου Μάγειρα και ενός εποχιακού του Ανδρέα Καπέλα, μπορούμε να πούμε ότι η λαθροθηρία έχει περιοριστεί κατά ένα μεγάλο ποσοστό. Εδώ πρέπει να σας πω ότι ο ΚΣΨ έχει την ευθύνη της τρίτης μεγαλύτερης έκτασης στην Ελλάδα, το αναφέρω αυτό γιατί όσο καλή διάθεση και αν έχουν αυτά τα παιδιά, καταλαβαίνετε ότι δεν μπορεί να καλυφθεί τόσο μεγάλη έκταση από μόνο δύο θηροφύλακες.

Ερωτ.: Τι έργο έχει επιδείξει μέχρι τώρα ο σύλλογος σας και ποιες πρωτοβουλίες έχετε πάρει;
Απαντ.: Όλοι οι πρόεδροι και όλα τα μέλη του Δ.Σ που έχουν περάσει από τον ΚΣΨ έχουν κάνει φιλότιμες προσπάθειες, είτε με τα θηράματα, είτε με κατασκευές δεξαμενών νερού κλπ. Για παράδειγμα σας αναφέρω μερικά έργα που εγώ σαν πρόεδρος μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του συλλόγου έχουμε φέρει εις πέρας. Σεμινάρια επιμόρφωσης των κυνηγών σχετικά με τη διατροφή των σκύλων και την εκπαίδευση τους, εκπαιδευτήριο εκγύμνασης σκύλων, δίωξη λαθροθηρίας, παραλαβή περδικών από το Ξυλόκαστρο και αγορά ορτυκιών, αγορά σημαίας του ΚΣΨ, λαχειοφόρος αγορά για την οικονομική ενίσχυση του συλλόγου μας, μελέτη κατασκευής καταφυγίου, κατασκευή πινακίδων, δαπάνες βελτίωσης καταφυγίων, εορταστικές εκδηλώσεις και δημοσιεύσεις, διαμαρτυρία στη Διεύθυνση Δασών περί θήρας, εμπλουτισμός βιοτόπων με φτερωτά θηράματα από το κρατικό εκτροφείο, αγορά αυτοκινήτου τζιπ για τις ανάγκες της θηροφύλαξης και του συλλόγου, ανθρωπιστική βοήθεια στους σεισμόπληκτους του 1999 και συνεργασία του ΚΣΨ με τους εθελοντές πυροσβέστες Ψαχνών.

Ερωτ.: Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Απαντ.: Ένα από τα κυριότερα μελλοντικά μας σχέδια είναι η κατασκευή ενός κλωβού εξοικείωσης θηραμάτων, λαγών και φτερωτών. Επίσης μέλημα μας είναι η περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των κυνηγών και η προσπάθεια εκμηδένισης της λαθροθηρίας.

Ερωτ.: Ποια είναι τα προβλήματα που απασχολούν τον κυνηγό του συλλόγου σας και ποιες λύσεις θεωρείτε ως καταλληλότερες;
Απαντ.: Τα προβλήματα που απασχολούν τους κυνηγούς είναι η μεγάλη αύξηση του αριθμού των αλεπούδων, η έλλειψη θηραμάτων, οι κλοπές σκυλιών και οι φόλες. Για το πρώτο θα πρέπει να επιτραπεί από το Δασαρχείο η καταπολέμηση της αλεπούς για να μπορέσουν να επιβιώσουν οι λαγοί. Όσο για τις κλοπές και το «φόλιασμα», θα πρέπει να γίνει μία ενημέρωση σε κυνηγούς και μη, για να μην υπάρχουν αυτά τα φαινόμενα.

Ερωτ.: Η Ελληνική Πολιτεία προσέχει τον κυνηγό;
Απαντ.: Η σχέση Πολιτείας και κυνηγού δεν είναι και η πιο άριστη γιατί οι επίσημες αρχές δεν έχουν καταλάβει ακόμη το μέγεθος της σημασίας του κυνηγιού στη ζωή μας και στη φύση. Για αυτό και η πολιτεία δεν προσέχει αρκετά τον κυνηγό και δεν αποδίδει τα ίσα.

Ερωτ.: Ποιες είναι οι ενέργειες που απαιτούνται προκειμένου να υπάρξει καλύτερο μέλλον για το κυνήγι;
Απαντ.: Πιστεύω ότι θα πρέπει να υπάρξει μία σχετική πίεση από τους κυνηγούς των Αθηνών, που πολλοί από αυτούς κυνηγούν στα μέρη μας, για απελευθερώσεις. Επίσης η πάταξη της λαθροθηρίας είναι ένα σημαντικό κομμάτι, καθώς και η σπορά για να έχει η θήρα καλύτερο μέλλον. Η προσπάθεια μας για να κατανοήσουν οι κυνηγοί τη σωστή διαχείριση των θηραμάτων πιστεύουμε επίσης ότι θα βοηθήσει.

Ερωτ.: Ο κυνηγός της περιοχής σας προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο και αν ναι πως;
Απαντ.: Η προσφορά του κυνηγού είναι δεδομένη. Κατά καιρούς ο κυνηγός είναι φύλακας του δάσους και γενικά της υπαίθρου. Επίσης ο ντόπιος κυνηγός συνεισφέρει στην οικονομία ποικιλοτρόπως.

Ερωτ.: Ποια είναι η εικόνα του Έλληνα κυνηγού σήμερα; Τα ΜΜΕ προβάλουν το έργο των κυνηγετικών συλλόγων και γενικότερα θέματα που αφορούν τη θήρα;
Απαντ.: Δυστυχώς τα ΜΜΕ στο σύνολο τους, έχουν αλλοιώσει την παραδοσιακή εικόνα του Έλληνα κυνηγού. Παραλείπουν την προσφορά του και προβάλουν τους λίγους κακούς κυνηγούς. Πρέπει να γίνει από τους κυνηγετικούς συλλόγους μεγαλύτερη προσπάθεια προβολής του έργου τους. Φωτεινές εξαιρέσεις στο θέμα της παρουσίασης κυνηγετικών θεμάτων είναι ορισμένα έντυπα, όπως το περιοδικό σας, που ενημερώνουν τον κυνηγό και προάγουν τη θήρα. Επίσης σημαντικό ρόλο στην καλύτερη ενημέρωση των κυνηγών έχει η ραδιοφωνική εκπομπή «Πρωινές Ιχνηλασίες».


1. Γιώργος Μάγειρας και Ανδρέας Καπέλας, οι δυο θηροφύλακες του Κ.Σ. Ψαχνών
2. Οι ορεινοί όγκοι πάνω από τα ψαχνά είναι «πνιγμένοι» στο πράσινο.
3. Είναι εμφανής η τουριστική και οικιστική ανάπτυξη της περιοχής του Λιμνιώνα
4. Πανοραμική άποψη του χωριού Πολιτικά
5. Πλήθος μοναστήρια και οι μονές που αξίζουν της προσοχής του επισκέπτη
6. Ψαχνά, ιδανικός προορισμός διακοπών χειμώνα-καλοκαίρι
7. Άποψη της πλατείας της πόλης των Ψαχνών
8. Εικόνα μοναδικής ομορφιάς στην ορεινή περιοχή των Ψαχνών
9. Η πανέμορφη παραλία της Δάφνης
10. Παλιός Ενετικός πύργος, υπόλειμμα του ένδοξου παρελθόντος
11. Άποψη του εσωτερικού του Εθνικού – Ιστορικού Μουσείου στο χωριό Κοντοδεσπότι
12. Ο πρόεδρος του Κ.Σ. Ψαχνών κ. Γιαννούτσος Δημήτρης
13. Η παραλία Λιμνιώνα, στολίδι της περιοχής και πόλος έλξης παραθεριστών
14. Ερείπια παλιού ναού στην Τριάδα
15. Άποψη του χωριού Πολιτικά
16. Το αρχοντικό του Κριεζιώτη στο χωριό Τριάδα
17. Το παλιό και εγκαταλελειμμένο εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας
18. Η Δάφνη, μία από τις πιο τουριστικές περιοχές των Ψαχνών
19. Άγαλμα του οπλαρχηγού της επανάστασης και τοπικού ήρωα Αγγελή Γοβιό