Μαγκιές Made in Greece

 Έγραψε ο Γιάννης Ρουσόδημος

Οι Έλληνες πέρα από τα πολλά χαρίσματα που έχουμε ως λαός, όπως πολλές φορές έχω γράψει, έχουμε και πολλά ελαττώματα ένα εκ των οποίων είναι και αυτό, που κληρονομήσαμε απ’ τα 400 χρόνια σκλαβιάς των Τούρκων. Μάθαμε να κάνουμε «νταραβέρι» και «παζάρια» σε πολλά που μας αφορούν, τα τελευταία 40 χρόνια όμως εμείς αυτή την ιστορική… «παρακαταθήκη» την εξελίξαμε και στην θέση της προέκυψε το εξελιγμένο μοντέλο του «λαμόγιου» και της «λαμογιάς»!

Η παρακάτω ιστορία, που θα διαβάσετε, είναι μια αληθινή ιστορία, που δείχνει το που έχει φθάσει η κοινωνία και πως με τα «ήθη μας» μπορούμε να σοκάρουμε όποιον είναι εκτός συστήματος και σκεπτικού «made in Greece».

Πρόσφατα βρισκόμουν με μια παρέα φίλων κάπου στην Εύβοια και αφού απολαύσαμε το μπάνιο μας αρχίσαμε τα ούζα και τα τσίπουρα σε κάποιο ταβερνάκι της περιοχής. Ακριβώς δίπλα μας καθόταν μια παρέα Ελλήνων και ξένων τουριστών οι οποίοι είχαν πιάσει την συζήτηση μιας και οι ξένοι ήταν Γερμανοί.

Σε κάποια στιγμή η συζήτησή τους περιστράφηκε σε σχέση με την απέναντι πλαγιά του βουνού, η οποία κατέληγε στην θάλασσα ενώ η θέα από την κορυφή της πρέπει να ήταν υπέροχη, αφού το μάτι ατένιζε το Αιγαίο, ενώ στο βάθος φαίνονταν και τα νησιά. Ο ένας Γερμανός ρώτησε αν σε εκείνο το σημείο υπήρχαν οικόπεδα προς πώληση, μιας και κατά μήκος της πλαγιάς υπήρχαν μόνο κάποιοι μικροί θάμνοι, και ότι θα τον ενδιέφερε μια τέτοια αγορά στην Ελλάδα.

Ο ένας εκ των Ελλήνων του απάντησε ότι όντως πουλιόνταν οικόπεδα στην συγκεκριμένη πλαγιά αλλά ήταν «μπερδεμένη» υπόθεση και με προβλήματα μιας και η έκταση χαρακτηρίζεται από μπερδεμένους τίτλους ιδιοκτησίας και είναι δασική. Κλασική Ελληνική περίπτωση δηλαδή!

Οι Γερμανοί μη μπορώντας ν’ αντιληφθούν εύκολα γιατί είναι μπερδεμένοι οι τίτλοι ή γιατί είναι δασική η έκταση ρώτησαν, «πως είναι μπερδεμένο αφού υπάρχει κτηματολόγιο»; Αλλά και «πως είναι δασική έκταση αφού δεν έχει δέντρα»;

Οι Έλληνες κοιτάχτηκαν και γέλασαν εξηγώντας στους Γερμανούς ότι το κτηματολόγιο της χώρας μας δεν έχει ολοκληρωθεί, ενώ για τον χαρακτηρισμό δασική έκταση η συζήτηση έφθασε σε αδιέξοδο μιας και κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει στους Γερμανούς τι σημαίνει δασικό όταν δεν έχει δέντρα και  ανήκει σε κάποιον ιδιώτη! Παρόλα αυτά η συζήτηση συνεχίστηκε καθώς ο Γερμανός επέμενε να θέλει πληροφορίες προκειμένου να αγοράσει το οικόπεδο στην χώρα του ήλιου και της θάλασσας.

Τότε οι δύο Έλληνες που είπαν ότι αυτό μπορεί να γίνει και ας είναι ότι θέλει τόσο η πλαγιά όσο και τα …. οικόπεδά της. Αφού έριξαν μια ματιά γύρω τους κοιτάζοντας, μήπως κάποιος τους καταλαβαίνει, έσκυψαν πιο κοντά στους Γερμανούς και τους είπαν ότι με λίγο «καλή θέληση» τα ζητήματα αυτά ξεπερνιούνται! Αν πραγματικά το θέλει το οικόπεδο «όλα κανονίζονται»!

Ο Γερμανός, που μόλις πριν από λίγο είχε ακούσει ότι είναι δασική έκταση και ότι δεν υπάρχει κτηματολόγιο έξυνε το κεφάλι του αμήχανα προσπαθώντας να καταλάβει τι του έλεγε ο απόγονος του πολυμήχανου Οδυσσέα.

Τι εννοείς; Τον ρώτησε. Είναι απλό του απάντησε ο Έλληνας. «Στα χρήματα που θα διαθέσεις για την αγορά θα βάλεις και κάτι παραπάνω για κάποιες ΄΄υποχρεώσεις΄΄ πέρα απ’ τα τυπικά και νόμιμα». Οι Γερμανοί είχαν μείνει μαλάκες μιας και δεν «έπιασαν» το τι εννοούσε το «Greek Alani»που είχαν απέναντί τους. Ο Έλληνας συνέχισε, «θα δώσουμε κάτι στον δασάρχη και θα κάνει τη δουλειά του, έτσι θα πάρουμε το πιστοποιητικό. Αν τώρα ο δασάρχης δεν τα παίρνει τότε το ΄΄πακετάκι΄΄ θα πάει σ’ έναν Αλβανό. Τον βάζουμε και το καίει! Σχοίνια, πουρνάρια και ότι υπάρχει γίνεται στάχτη. Ποιος θα τα ξαναφυτέψει σε μια πλαγιά που καταλήγει στη γκρεμίλα με τη θάλασσα κάτω»; Δεν χρειάστηκε να πει τίποτα περισσότερο. Ο Γερμανός «έκοψε» τη συζήτηση λέγοντας στον Έλληνα ότι δεν ενδιαφέρεται πλέον. Συνέχισαν το φαγητό τους για λίγη ώρα αλλά αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ο τρόπος που οι δύο Γερμανοί κοιτούσαν πλέον τους «Έλληνες φίλους τους». Ήταν φανερό ότι είχαν σοκαριστεί και ίσως φοβηθεί απ’ όσα είχαν ακούσει. Στα μάτια τους διάβαζες την καχυποψία για τους κατά τα’ άλλα φιλόξενους φίλους τους. Πλήρωσαν και έφυγαν.

Τότε ένας από την παρέα μου, που μιλούσε Αγγλικά γύρισε και μου είπε «άκουσες πως γίνονται οι δουλειές στην Ελλάδα»; Κούνησα το κεφάλι συνειδητοποιώντας ότι τα όσα είχαν λεχθεί πόσο ξένα και σοκαριστικά ακούγονταν στα αυτιά των δύο Γερμανών. Σε ανθρώπους που υποτίθεται ότι ανήκουμε στην ίδια Ευρωπαϊκή οικογένεια, σε ανθρώπους που τους διέπει η ίδια δέσμη αξιών.

Εξηγήσαμε με τον φίλο μου και στους υπόλοιπους της παρέας το τι είχε συμβεί και σε κάποιους τα όσα άκουσαν θεωρήθηκαν «λογικά»! Η αλήθεια είναι ότι εμείς δεν ήμαστε Γερμανοί και όλα αυτά δεν μας «σοκάρισαν», άλλωστε και στις δουλειές μας οι περισσότεροι τα ζούμε καθημερινά. Γνωρίζουμε ότι ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας σκέπτεται με αυτόν τον τρόπο, και ψάχνει το «κόλπο» και επειδή ο ίδιος είναι λαμόγιο και νταραβεριτζής πρέπει να είσαι κι εσύ!

Μετά διαπιστώσαμε συζητώντας το θέμα ότι άλλο τόσο παράλογο είναι το ελληνικό σύστημα διοίκησης και η ελληνική νομοθεσία. «Επιτρέπουν» τη διαφθορά και την αυθαιρεσία και οδηγούν τα λαμόγια στο «λάδωμα» και στο κάψιμο!

Προφανώς διαφθορά υπάρχει και στη Γερμανία ή σε κάποια άλλη χώρα της ΕΕ απλά δεν έχει φθάσει στο επίπεδο το δικό μας γιατί εκεί τουλάχιστον οι θεσμοί λειτουργούν. Εδώ το λαμόγιο συχνά πυκνά βρίσκεται να «υπηρετεί» τους θεσμούς!

Ξέρετε πόσοι τίμιοι και εργατικοί δημόσιοι υπάλληλοι υπάρχουν; Πάρα πολλοί, που κάνουν ευσυνείδητα την δουλειά τους τηρώντας τους νόμους. Ξέρετε τι τραβάνε αυτοί οι άνθρωποι από κάποιους «συναδέλφους τους» που και αυτοί «υπηρετούν» τους ίδιους θεσμούς; Των Παθών τους τον τάραχο!

Η χώρα μας πάντοτε ήταν ιδιόμορφη και ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας γαλουχήθηκε και βασίζεται στην παραβατικότητα στηριζόμενο στην έλλειψη ή καλύτερα δυσλειτουργία των θεσμών. 40 χρόνια τώρα κατρακυλήσαμε στα σκατά μιας και δεν έμεινε τίποτα όρθιο σε επίπεδο θεσμών και κανόνων.

Με την ανοχή της πολιτείας μπαίνουν όλοι στο ίδιο τσουβάλι. Φτιάχτηκε ένα τεράστιο «κουβάρι» που σ’ αυτό έχουμε μπλέξει νόμους, θεσμούς, υπηρεσίες αλλά πρωτίστως αξίες, εξομοιώνοντας τα πάσης φύσης λαμόγια μ’ όλους τους άλλους που καθημερινά παλεύουμε για όλα στη ζωή μας!

Όλο αυτό το νταραβέρι πολλούς τους βόλεψε, είναι αυτοί που όταν τους είπε ο Πάγκαλος «μαζί τα φάγαμε» δήθεν θίχτηκαν, πρωτίστως όμως βόλεψε τους πολιτικούς μιας και ως εμπνευστές αυτής της εθνικής ιλαροτραγωδίας, αυτής της κατάντιας για Ευρωπαϊκή χώρα, κράτησαν τη δύναμη της παρέμβασης και της «τακτοποίησης» των ζητημάτων!

Έχει έλθει λοιπόν η ώρα να πάρουμε αποφάσεις. Τα θέλουμε όλα αυτά που συμβαίνουν, θέλουμε να είμαστε μια Ευρωπαϊκή χώρα που τουλάχιστον στα ζητήματα θεσμών θα είμαστε απλοί, αυστηροί, ξεκάθαροι και πρακτικοί για τους πολίτες; Ή θέλουμε να «βαυκαλιζόμστε» τις «ιδιαιτερότητες» μας που αφήνουν ανενόχλητους διάφορους από τους πολιτικούς ως μαφιόζους και διεφθαρμένους να κάνουν ανενόχλητοι την… δουλειά τους;