Από το ΟΧΙ του 1940 στο ΟΧΙ του 2011: του Γιώργου Πρατζίκου

Φέτος η 28η Οκτωβρίου, ήταν μια ξεχωριστή ημέρα για όλους τους Έλληνες. Την ημέρα εκείνη, όπως κάθε χρόνο την ίδια ημέρα όλοι μας τιμήσαμε τους ήρωές μας, οι οποίοι έπεσαν για την πατρίδα. Τιμήσαμε τους ανθρώπους εκείνους, τους οποίους έχυσαν το αίμα τους για να ζήσουμε ελεύθεροι μακρία από κάθε ζυγό και από κάθε δουλοπρέπεια. Αλλά αυτή η ημέρα για την σύγχρονη Ελλάδα είχε και ένα ακόμη νόημα. Οι Έλληνες, βροντοφώναξαν ΟΧΙ στην πολιτική της εξαθλίωσης, όπου η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ασκεί στους Έλληνες πολίτες. Είπαν για ακόμη μια φορά ΟΧΙ στα χαράτσια, στους κεφαλικούς φόρους, στις μειώσεις μισθών και συντάξεων. Ένα ΟΧΙ που ακούστηκε ως τα πέρατα του κόσμου και το οποίο επικροτήθηκε από τα περισσότερα ξένα ΜΜΕ, με χαρακτηριστικότερο το δημοσίευμα των New York Times, όπου τασσόταν υπέρ των Ελλήνων πολιτών και κατά της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται από την Κυβέρνηση του ΓΑΠ. Το ΟΧΙ βροντοφώναξαν στις παρελάσεις σε όλη την Ελλάδα, είτε στρέφοντας το κεφάλι από την αντίθετη πλευρά από αυτή που βρίσκονταν οι επίσημοι, είτε φορώντας μαύρα περιβραχιόνια, είτε βάζοντας στα μουσικά όργανα των φιλαρμονικών μαύρη γορδέλα, είτε με την βουβή παρέλαση. Βέβαια αυτές ήταν οι ειρηνικές μορφές διότι υπήρξαν και οι πιο βίαιες μορφές, όπως στην Πάτρα που πέταξαν αυγά, στην Ρόδο πορτοκάλια, στα Τρίκαλα που χτύπησαν τον Μαγκούφη αλλά και στην Θεσσαλονίκη, όπου φώναζαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Πρόδότη αλλά και που διέκοψαν την παρέλαση.

Αντιδράσεις έχει προκαλέσει στην ελληνική κοινωνία η διακοπή της παρέλασης στη Θεσσαλονίκη, διότι η παρέλαση γίνεται ως το μικρότερο φόρο τιμής που μπορούμε να δώσουμε εμείς προς αυτούς που έχυσαν το αίμα τους για την ελευθερία μας. Και οφείλουμε τουλάχιστον να σεβόμαστε αυτές και μεις με τη σειρά μας να τιμούμε τους πεσόντες. Δεν θεωρείται τιμή το να σταματάμε τις παρελάσεις.
Βέβαια επειδή όλοι δεν αντέχουμε αυτήν την πολιτική του ΓΑΠ και τα δυσβάστακτα μέτρα τα οποία παίρνει κατανοούμε την αγανάκτηση του κόσμου. Αλλά ας μην τα ισοπεδώσουμε όλα. Ας κοιτάξουμε αυτούς τους ανθρώπους και ας πάρουμε λίγο από το θάρρος τους, λίγο από την τόλμη τους, λίγο από την πίστη τους, λίγο από την αγάπη τους για την Πατρίδα και έτσι να προχωρήσουμε προς τα μπρος. Και όχι σπιλώνοντας την μνήμη τους σταματώντας παρελάσεις.
Και όσον αφορά τις δηλώσεις του κου Μανώλη Γλέζου, ο οποίος ανέφερε σε τηλεοπτικό σταθμό ότι καλά έκαναν και σταμάτησαν την παρέλαση διότι έρχεται η αποκατάσταση του ΟΧΙ του 1940, θα ήθελα να υποσημειώσω, ότι επειδή είναι αυτός ο οποίος κατέβασε την Γερμανική σημαία από την Ακρόπολη και ένας από τους ήρωες του Έπους του 40, θα πρέπει να διδάσκει στις νέες γενιές τις αξίες και τα ιδανικά τα οποία κατακτήσαμε με εκείνον τον πόλεμο. Θα πρέπει να μιλάει για ελευθερία και για ανθρωπιά. Θα πρέπει να μιλάει για την τιμή των πεσόντων και για το πως μπορούμε να μάθουμε από εκείνα τα γεγονότα ώστε να γίνουμε καλύτεροι. Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά και θα μπορέσουμε να νικήσουμε κάθε κρίση. Μόνο έτσι και όχι ισοπεδώνοντας τα ιερά και τα όσια. Όπου υπάρχει ισοπέδωση αυτών, δεν υπήρξε καλό αποτέλεσμα.  

Σχόλια