Νεό κίνημα: "Δουλεύω όσο πληρώνομαι"
Αποτέλεσμα είναι να απειλείται με γενικευμένο μπλακ-άουτ το ελληνικό Δημόσιο, καθώς η τάση αυτή αναμένεται να γενικευθεί μετά τη γνωστοποίηση των προθέσεων της κυβέρνησης για το ενιαίο μισθολόγιο (κατ’ ουσία φτωχολόγιο) και την εφαρμογή του καθεστώτος εργασιακής εφεδρείας.
Ηδη πάνω από 1.000.000 φάκελοι λιμνάζουν σε εφορίες, πολεοδομίες, ασφαλιστικά ταμεία, ενώ παρατηρείται και απροθυμία στην εξυπηρέτηση του συναλλασσόμενου πολίτη.
Πρόκειται για υπηρεσίες κρίσιμες για την πορεία είσπραξης των εσόδων από ληξιπρόθεσμες οφειλές, ΦΠΑ, πολεοδομικές παραβάσεις και ασφαλιστικές εισφορές.
Το κλίμα, που τείνει να λάβει χαρακτηριστικά ανταρσίας, έχει μεταφερθεί στους αρμόδιους υπουργούς που αναζητούν μέτρα καταστολής του συγκεκριμένου δημοσιοϋπαλληλικού κινήματος, στο οποίο τελευταίως αποφάσισαν να συμμετάσχουν και άνδρες των Σωμάτων Ασφαλείας.
Μέσα σ’ αυτά εντάσσεται και ο εκφοβισμός του προσωπικού που έχει κατεβάσει τα μολύβια ή μάλλον τα δάχτυλα από τα πληκτρολόγια των ηλεκτρονικών υπολογιστών, με απειλές περί παραπομπής του στο πειθαρχικό συμβούλιο και «ψαλίδισμα» ως κατάργηση του πριμ παραγωγικότητας το οποίο, πάντως, με τα «νέα μέτρα» θα περικοπεί για τους περισσότερους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα.
Πρόκειται για τη «θρυαλλίδα» που θα πυροδοτήσει σειρά εξελίξεων στη δημόσια διοίκηση, με τους δημοσίους υπαλλήλους να έρχονται πια σε ανοιχτή ρήξη με την κυβέρνηση.
Κάτι που θα συμβεί πολύ σύντομα και θα έχει ως συνέπεια η χώρα να βρεθεί σε πόλεμο όχι για την οικονομία, σύμφωνα με την προσφιλή έκφραση του πρωθυπουργού, αλλά για την αποδοτικότητα του κρατικού μηχανισμού που τους τελευταίους έξι μήνες έχει πέσει τουλάχιστον κατά 30%.
ΑΚΕΦΑΛΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Στην περίπτωση αυτή η κρίση που θα ξεσπάσει θα ’χει διαλυτικές επιπτώσεις στη λειτουργία της ήδη ασθμαίνουσας κρατικής μηχανής, όπου ήδη παρατηρούνται σημάδια πλήρους αρρυθμίας, λόγω της απόλυσης χιλιάδων συμβασιούχων που κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ειδικά σε υπηρεσίες που έρχονται σε άμεση επαφή με τον πολίτη, π.χ. όπως τα ΚΕΠ.
Το χειρότερο, όμως, είναι ότι η δημόσια διοίκηση παραμένει ουσιαστικά ακέφαλη, αφού εκκρεμεί ακόμη η τοποθέτηση νέων γενικών διευθυντών, διευθυντών και προϊσταμένων σε μια σειρά φορέων, υπηρεσιών και οργανισμών.
Από τις 30.000 θέσεις ευθύνης ζήτημα είναι να ’χουν καλυφθεί οι 3.000 - 4.000.
Το οξύμωρο είναι ότι σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που είχε βάλει ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης η διαδικασία επιλογής της νέας δημοσιοϋπαλληλικής ιεραρχίας έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος Ιουνίου του 2010.
Τώρα, 15 μήνες μετά, ελάχιστοι νέοι προϊστάμενοι έχουν αναλάβει καθήκοντα κι αυτοί κατ’ ανάθεση, με αποτέλεσμα οι υπάλληλοι να στερούνται καθοδήγησης και ν’ αποφεύγουν να ασχολούνται με μείζονα θέματα π.χ. όπως το κυνήγι της εισφοροδιαφυγής, οι αγορανομικοί έλεγχοι κ.λπ.
Κι αυτό γιατί οι παλιοί προϊστάμενοί τους, η θητεία των οποίων έχει λήξει προ πολλού, αποφεύγουν να πάρουν αποφάσεις φοβούμενοι το κόστος, τη στιγμή μάλιστα που γνωρίζουν πολύ καλά ότι βρίσκονται υπ’ ατμόν μετά και τις «διαρροές» της κυβέρνησης ότι όλοι όσοι κατέχουν θέσεις ευθύνης θα κριθούν από την αρχή.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου