Αθάνατοι: Η ταινία της εβδομάδας
Ε λοιπόν, ομολογώ ότι δεν το περίμενα. Η πρώτη εντύπωση που είχα σχηματίσει για τους «Αθάνατους» («The immortals», ΗΠΑ, 2011) ήταν ότι θα δω έναν κλώνο των «300» τουΖακ Σνάιντερ, που μάλιστα υπήρξε δημιουργία των ιδίων παραγωγών, Τζιάνι Νουνάρικαι Μαρκ Κάντον. Και όμως, είναι τόσο έντονη η εικαστική αρτιότητα και η πηγαία ομορφιά της τελευταίας ταινίας του Ταρσέμ Σινγκ (γνωστού από το «Κελί» με τηνΤζένιφερ Λόπεζ), που τελικά, ξεχνάς τα αρνητικά της και απλώς κάθεσαι και την βλέπεις.
Στους «Αθάνατους» η ελληνική μυθολογία χρησιμοποιείται και πάλι ως εφαλτήριο για μια άλλη εκδοχή της σύγκρουσης Καλού και Κακού, που αυτή την φορά βρίσκεται _αντιστοίχως_ στα πρόσωπα του Θησέα (Χένρι Καβίλ_ ολίγον τι ξενέρωτος) και του βασιλιά Υπερίωνα (Μίκι Ρουρκ_ αγριόφατσα μέχρι εκεί που δεν πάει). Το φιλμ αναφέρεται στην περίοδο της επικράτησης των Ολύμπιων Θεών επί των προκατόχων τους, των Τιτάνων και στην μέση της υπόθεσης βρίσκεται το χαμένο τόξο της Ηπείρου, το οποίο προσφέρει στον κάτοχό του την απόλυτη εξουσία.
Γιατί βρήκα αξιόλογη την ταινία; Πρώτον, επειδή δεν είναι δράση για την δράση, αφού κάθε τι στην ταινία δικαιολογείται. Δεύτερον, επειδή δεν έχει τελικά και τόση πολλή δράση. Τρίτον επειδή παρά τα σημεία της αναπόφευκτης αφέλειας που εντοπίζει κανείς στο σενάριο των ελληνικής καταγωγής Τσάρλι και Βλας Παρλαπανίδης, οι «Αθάνατοι» είναι μια ταινία πολύ πιο σκοτεινή απ’ όσο την περιμένεις. Τέταρτον βγάζει χιούμορ εκεί που δεν το περιμένεις. Και πέμπτον επειδή δεν υποκύπτει στην ευκολία του καλοφτιαγμένου κιτς όπως είχε συμβεί με την «Τιτανομαχία». Αντιθέτως, σε ότι αφορά το εικαστικό σκέλος, ο Σινγκ μπόρεσε να πάει την ταινία – χλαμύδα ένα σκαλί παραπάνω από εκεί που βρισκόταν (κάτι που είχαν πετύχει και οι «300» γιατί στον εικαστικό τομέα έσκιζαν). Με την βοήθεια του διευθυντή φωτογραφίας Μπρένταν Γκάλβιν, του σχεδιαστή παραγωγής Τομ Φοντέν και της ενδυματολόγου Έικο Ισιόκα (που είχε ντύσει τον «Δράκουλα» του Φράνσις Κόπολα), ο Σινγκ έπλασε μια δική του αρχαιότητα, ένα εντελώς πρωτόγνωρο σύμπαν, τις λεπτομέρειες του οποίου χαίρεσαι να μελετάς ξεχνώντας κάποιες αδιανόητα βάρβαρες σκηνές της (π.χ. τα γεννητικά όργανα ενός πολεμιστή γίνονται ομελέτα ύστερα από κτύπημα με σφυρί).
Βαθμολογία: 3
Αίθουσες: VILLAGE MALL - VILLAGE PARK - VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ - VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ - VILLAGE ΑΓ.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ - ODEON STARCITY - STER ΙΛΙΟΝ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ - ΑΕΛΛΩ - ΝΑΝΑ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ - 3 ΑΣΤΕΡΙΑ – ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΕΤΟΥΑΛ ΚΑΛΙΘΕΑ - ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ Ν.ΣΜΥΡΝΗ - CINE CITY ΜΠΟΥΡΝΑΖΙ - ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ - ΣΙΝΕΑΚ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ VILLAGE COSMOS - ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ - STER CENTURΥ - STER CITY GATE
Στους «Αθάνατους» η ελληνική μυθολογία χρησιμοποιείται και πάλι ως εφαλτήριο για μια άλλη εκδοχή της σύγκρουσης Καλού και Κακού, που αυτή την φορά βρίσκεται _αντιστοίχως_ στα πρόσωπα του Θησέα (Χένρι Καβίλ_ ολίγον τι ξενέρωτος) και του βασιλιά Υπερίωνα (Μίκι Ρουρκ_ αγριόφατσα μέχρι εκεί που δεν πάει). Το φιλμ αναφέρεται στην περίοδο της επικράτησης των Ολύμπιων Θεών επί των προκατόχων τους, των Τιτάνων και στην μέση της υπόθεσης βρίσκεται το χαμένο τόξο της Ηπείρου, το οποίο προσφέρει στον κάτοχό του την απόλυτη εξουσία.
Γιατί βρήκα αξιόλογη την ταινία; Πρώτον, επειδή δεν είναι δράση για την δράση, αφού κάθε τι στην ταινία δικαιολογείται. Δεύτερον, επειδή δεν έχει τελικά και τόση πολλή δράση. Τρίτον επειδή παρά τα σημεία της αναπόφευκτης αφέλειας που εντοπίζει κανείς στο σενάριο των ελληνικής καταγωγής Τσάρλι και Βλας Παρλαπανίδης, οι «Αθάνατοι» είναι μια ταινία πολύ πιο σκοτεινή απ’ όσο την περιμένεις. Τέταρτον βγάζει χιούμορ εκεί που δεν το περιμένεις. Και πέμπτον επειδή δεν υποκύπτει στην ευκολία του καλοφτιαγμένου κιτς όπως είχε συμβεί με την «Τιτανομαχία». Αντιθέτως, σε ότι αφορά το εικαστικό σκέλος, ο Σινγκ μπόρεσε να πάει την ταινία – χλαμύδα ένα σκαλί παραπάνω από εκεί που βρισκόταν (κάτι που είχαν πετύχει και οι «300» γιατί στον εικαστικό τομέα έσκιζαν). Με την βοήθεια του διευθυντή φωτογραφίας Μπρένταν Γκάλβιν, του σχεδιαστή παραγωγής Τομ Φοντέν και της ενδυματολόγου Έικο Ισιόκα (που είχε ντύσει τον «Δράκουλα» του Φράνσις Κόπολα), ο Σινγκ έπλασε μια δική του αρχαιότητα, ένα εντελώς πρωτόγνωρο σύμπαν, τις λεπτομέρειες του οποίου χαίρεσαι να μελετάς ξεχνώντας κάποιες αδιανόητα βάρβαρες σκηνές της (π.χ. τα γεννητικά όργανα ενός πολεμιστή γίνονται ομελέτα ύστερα από κτύπημα με σφυρί).
Βαθμολογία: 3
Αίθουσες: VILLAGE MALL - VILLAGE PARK - VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ - VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ - VILLAGE ΑΓ.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ - ODEON STARCITY - STER ΙΛΙΟΝ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ - ΑΕΛΛΩ - ΝΑΝΑ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ - 3 ΑΣΤΕΡΙΑ – ΧΟΛΑΡΓΟΣ - ΕΤΟΥΑΛ ΚΑΛΙΘΕΑ - ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ Ν.ΣΜΥΡΝΗ - CINE CITY ΜΠΟΥΡΝΑΖΙ - ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ - ΣΙΝΕΑΚ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ VILLAGE COSMOS - ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ - STER CENTURΥ - STER CITY GATE
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου