Πυξάρι το φυτό με τα χίλια πρόσωπα

Ένα από τα βουνά της Κεντρικής Εύβοιας είναι και όρος Πυξαριάς. Το όνομά του οφείλεται στον θάμνο πυξάρι, που φυτρώνει στην συγκεκριμένη περιοχή. Το πυξάρι, όπως αναφέρουν αρκετοί μελετητές είναι ο θάμνος με τα χίλια πρόσωπα και μπορεί να διαμορφωθεί σε όποιο σχήμα εμείς θέλουμε.

Το πυξάρι μπορεί κανείς να το συναντήσει στην Ευρώπη, στη Δυτική Ασία και στη Βόρεια Αφρική.

Όλα τα μέλη του φυτού είναι δηλητηριώδη και ειδικότερα τα φύλλα και ο φλοιός. Το πυξάρι έχει ύψος από 5-6 μέτρα και μπορεί να ζήσει πάνω από 700 χρόνια.




Φυτρώνει σε ξερά και ασβεστώδη εδάφη σε υψόμετρο έως και 1600μ.,
μπορεί όμως να αναπτυχθεί και σε πολύ βαριά πηλώδη, αρκεί να
αποστραγγίζονται. Αναπτύσσεται σε όξινα, ουδέτερα, έως και πολύ
αλκαλικά εδάφη, όχι όμως και σε αλατούχα. Συναντάται στα δάση της
δρυός. Είναι είδος φωτόφυτο, αντέχει όμως αρκετά σε μερική σκίαση.
Αντέχει σε θερμοκρασίες μέχρι και -23οC, αλλά αναπτύσσεται καλύτερα
σε περιοχές με ήπιους χειμώνες. Είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό σε δυνατούς
ανέμους.
Αποτελεί άριστη τροφή για την άγρια πανίδα. Βρίσκει επίσης αρκετές
χρήσεις στη δημιουργία φραχτών, καθώς επιδέχεται ισχυρές
επεμβάσεις με κλάδεμα και περιποίηση. Το ξύλο του είναι σκληρό και
βαρύ, λευκού ή κίτρινου χρώματος. Γενικά είναι κατάλληλο για
κατασκευές που απαιτούν ξύλο ομαλής υφής που μπορεί να στιλβωθεί.
Από την αρχαιότητα χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή ξυλογραφιών,
μουσικών οργάνων και διαφόρων ξυλόγλυπτων.

Τα πυξάρια χρησιμοποιούνται και ως φάρμακα μιας και βοηθούν
πρώτον στο κατέβασμα του πυρετού και δεύτερον καταστρέφουν τα
παράσιτα του εντέρου. Βοηθούν, επίσης, στις ασθένειες του δέρματος,
στην ποδάγρα και τον ρευματισμό.