Κοινωνία σε κρίση, πολίτες σε δράση
Η οικονομική κρίση έχει φέρει την κοινωνία στα πρόθυρα της αποσύνθεσης. Aνθρωποι που μένουν στον δρόμο και ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια ή ελπίζουν στην ελεημοσύνη των περιοίκων. Αυξημένες ουρές και αιτήματα σίτισης σε υπηρεσίες που προσφέρουν φαγητό και στέγαση. Ακόμη και περιστατικά που παραπέμπουν σε άλλες δεκαετίες, όπως λιποθυμίες μαθητών λόγω ασιτίας.
Την ίδια στιγμή όμως και παρά τη μειωμένη δυνατότητα των κοινωνικών υπηρεσιών του κράτους – ή ίσως εξαιτίας αυτής – κάποιοι συμπολίτες μας οργανώνονται. Δίκτυα ανταλλαγής τροφίμων και υπηρεσιών, εθελοντική εργασία κάθε μορφής, ποικίλες δράσεις που προσπαθούν να είναι κάτι παραπάνω από την παραδοσιακή φιλανθρωπία των «γκαλά» και των τηλεμαραθωνίων της μιας νύχτας. «Η αλληλεγγύη που αναπτύσσεται μου θυμίζει εκείνη των πρώτων μετεμφυλιακών χρόνων»
λέει ο συνταξιούχος εκπαιδευτικός κ. Δημήτρης Τερζάκης που συμμετέχει στην οργάνωση «Παιδί και Οικογένεια», η οποία βοηθάει περίπου 4.000 άπορους σε όλη τη χώρα, ενώ διαθέτει και το δικό της Κοινωνικό Παντοπωλείο που προσφέρει προϊόντα σε χαμηλές τιμές. «Απλά τότε οι περισσότεροι όντως δεν μπορούσαν να βοηθήσουν καθόλου. Σήμερα, ακόμη τουλάχιστον, υπάρχουν άνθρωποι με δυνατότητες τους οποίους πρέπει να κινητοποιήσουμε» τονίζει. Στο ίδιο πνεύμα, ο ραδιοφωνικός σταθμός Βήμα FM διοργανώνει εκστρατεία συμπαράστασης στους φτωχούς, συγκεντρώνοντας τρόφιμα που θα παραδοθούν στο Κέντρο Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων, του Δήμου Καλλιθέας και του Πειραιά. Παράλληλα, στο πλαίσιο της εκστρατείας «1 ευρώ - 1 βιβλίο - 1 καλό» ο Βήμα FM θα διοργανώσει μπαζάρ βιβλίου στο Golden Hall όπου θα διαθέσει 20.000 βιβλία στην τιμή του 1 ευρώ, προσφέροντας τα έσοδα στους φτωχούς.
Οι πολίτες πλέον έχουν αντιστρέψει την «πυραμίδα» της πρόνοιας. Παραφράζοντας τη διάσημη φράση του Τζον Κένεντι, είναι όλο και περισσότεροι αυτοί που σταματούν να ρωτούν τι μπορεί να κάνει το κράτος γι’ αυτούς και επικεντρώνονται στο μόνο ερώτημα που μπορούν να απαντήσουν οι ίδιοι με τα δικά τους (έστω και πενιχρά) μέσα: «Τι μπορώ να κάνω εγώ για τον συνάνθρωπό μου;».
«Ολα ξεκίνησαν από μια παρέα έξι φίλων. Σκεφτόμασταν ότι υπάρχουν χιλιάδες παιδιά που στερούνται τα βασικά και τόσοι άνθρωποι που θέλουν να βοηθήσουν αλλά δεν ξέρουν πώς. Αποφασίσαμε λοιπόν να βρούμε το πρόβλημα στη ρίζα του, μακριά από οργανωμένες δομές και ιδρύματα με “ηχηρά” ονόματα. Από στόμα σε στόμα, μέσα από φίλους και γνωστούς, κοινωνικούς λειτουργούς αλλά και απλούς ανθρώπους της γειτονιάς, κατορθώσαμε να συγκεντρώσουμε δέκα οικογένειες τις οποίες φροντίζουμε με πολλαπλά μέσα – φαγητό, ένδυση, αγορά σχολικής ύλης, βοήθεια για το σχολείο κ.λπ.» διηγείται στο «Βήμα» ο συνταξιούχος γραφίστας κ. Μιχάλης Ανιμος.
Η χαρά της συνεισφοράς
Σε μια περίοδο όπου η καχυποψία των πολιτών στρέφεται όχι μόνο προς τις κρατικές δομές αλλά και προς μη κερδοσκοπικές οργανώσεις και σωματεία, αυθόρμητες πρωτοβουλίες που ξεκινούν από την κοινωνική «βάση» κερδίζουν πολύ ευκολότερα την υποστήριξη του κοινωνικού συνόλου. «Μέσα σε δύο χρόνια έχουμε δημιουργήσει ένα δίκτυο εθελοντών που βοηθούν στο έργο μας και εν τέλει κατορθώσαμε να ιδρύσουμε ένα σωματείο ονόματι “Στοργή Οικογένεια Ζωή Οραμα (ΣΟΖΟ) για τα παιδιά” το οποίο συνεχίζει το έργο μας. Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι μια παρέα φίλων θα κατάφερνε να εξελιχθεί σε κάτι τόσο δυναμικό» καταλήγει ο κ. Ανιμος.
Στο ίδιο πνεύμα, η φαρμακοποιός κυρία Ιφιγένεια Ρουμελιωτάκη προσφέρει κάθε εβδομάδα σακούλες γεμάτες φάρμακα στο πολυϊατρείο των Γιατρών του Κόσμου, στο κέντρο της Αθήνας. «Αυτό που λίγοι γνωρίζουν είναι ότι πλέον στο εν λόγω πολυϊατρείο δεν πηγαίνουν μόνο όσοι δεν έχουν δικαίωμα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης αλλά και… έλληνες ασφαλισμένοι που δεν έχουν τα χρήματα για να πληρώσουν τη συμμετοχή. Εμείς καλούμε τους πελάτες μας να μας επιστρέφουν τα φάρμακα που μας περισσεύουν και αναλαμβάνουμε να τα μεταφέρουμε στους Γιατρούς του Κόσμου» εξηγεί η κυρία Ρουμελιωτάκη.
«Boroume» να μην πετάμε την τροφή
Συμμετέχοντας για χρόνια ως εθελόντρια στην Τράπεζα Τροφίμων η κυρία Ξένια Παπασταύρου θέλησε να βρει έναν τρόπο για να αξιοποιηθούν οι τόνοι μαγειρεμένου φαγητού που πετιούνται καθημερινά από τις εταιρείες εστίασης. Ετσι δημιούργησε την ιστοσελίδα «boroume.gr» στην οποία οι επιχειρηματίες της εστίασης και ιδρύματα που έχουν ανάγκη από τρόφιμα μπορούν να δημιουργήσουν ένα δίκτυο επικοινωνίας. Ως τώρα υπάρχουν συμμετοχές από γνωστούς σεφ, όπως ο κ. Στέλιος Παρλιάρος, ο οποίος ένιωθε «τύψεις και λύπηση για όλες αυτές τις ποσότητες γλυκών που φτιάχνονταν μόνο και μόνο για να φωτογραφηθούν ή να βιντεοσκοπηθούν».
Καθώς και λιγότερο γνωστοί, όπως ο κ. Γιάννης Μπεκιάρης, ιδιοκτήτης ταχυφαγείου στην οδό Σόλωνος, ο οποίος ξέρει «ότι τα δέκα-είκοσι σάντουιτς που περισσεύουν την ημέρα θα πάνε σε ένα ίδρυμα με παιδιά», ή ακόμη και εκπρόσωποι άλλων επαγγελμάτων, όπως ο κομμωτής κ. Μιχάλης Μαραγκουδάκης, που απολύθηκε πρόσφατα από το κομμωτήριο όπου ήταν υπάλληλος και θέλει να διαθέσει «κάποιες ώρες κουρεύοντας δωρεάν παιδιά σε ιδρύματα». «Το σημαντικό είναι ότι για τον επιχειρηματία της εστίασης δεν υπάρχει κανένα κόστος» λέει η κυρία Παπασταύρου. «Το μόνο που έχει να κάνει είναι να βάλει τα περισσευούμενά του σε ένα κουτί».
Καθηγητές έτοιμοι για όλα
Οι καθηγητές του 4ου Λυκείου Βόλου αποφάσισαν να βοηθήσουν την τοπική κοινωνία με το μόνο «όπλο» που διαθέτουν: την εκπαίδευση. «Είχαμε πολλούς άριστους μαθητές οι οποίοι δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν φροντιστήριο. Από την άλλη, οι ώρες του σχολείου δεν επαρκούν για την εντατική προετοιμασία που απαιτείται για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο. Αποφασίσαμε λοιπόν να αναβιώσουμε τον θεσμό της ενισχυτικής διδασκαλίας – ο οποίος διεκόπη λόγω ελλείψεως κονδυλίων – με την εθελοντική παράδοση μαθημάτων τα απογεύματα» εξηγεί μιλώντας στο «Βήμα» ο διευθυντής του σχολείου κ. Νίκος Ιωαννίδης.
Σε συνεργασία με τη φιλόλογο κυρία Βίκυ Μαντζώρου, οργάνωσε ένα εθελοντικό «φροντιστήριο» μέσα στο σχολείο στο οποίο διδάσκουν εθελοντές εκπαιδευτικοί αλλά και… συνταξιούχοι που νοστάλγησαν τα θρανία και επιθυμούν να προσφέρουν μέσα από τις γνώσεις και την εμπειρία τους. «Η μεγάλη ανταπόκριση των μαθητών φανερώνει ότι καλύπτουμε μια ουσιαστική ανάγκη, μέσα από την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια. Μάλιστα, προσφάτως ενημερωθήκαμε ότι ακόμη ένα σχολείο στον Βόλο και ένα στη Λάρισα θα εφαρμόσουν το ίδιο σύστημα!» καταλήγει ο κ. Ιωαννίδης.
Την προσφορά τους στην εκπαίδευση μάλιστα προσφέρουν και δεκάδες άλλοι πολίτες οι οποίοι διδάσκουν εθελοντικά στα σχολεία ελληνικών για μετανάστες και πρόσφυγες που αυξάνονται και πληθύνονται σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας. «Η ίδια η γλώσσα αποτελεί μόνο ένα μέρος της συνολικής εικόνας. Το σχολειό είναι ένας τρόπος να προσφέρουμε αλληλεγγύη και υποστήριξη στους ανθρώπους που έχουν έρθει στη χώρα μας και αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον» εξηγεί μιλώντας στο «Βήμα» η κυρία Λυδία Λάντα, η οποία διδάσκει στο «Αλλο Σχολείο» Καισαριανής και συμμετέχει στις εκπαιδευτικές εκδρομές που διοργανώνει το σχολείο ανά τακτά χρονικά διαστήματα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου