Γρίφος η Σχέση με το διάβασμα

«Μια Σχέση Γρίφος»

Γρίφος η σχέση μου με το διάβασμα.Μετράει τόσα χρόνια όσα κι εγώ.
Από παιδάκι,απ΄ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου-έτσι δεν λένε;-κυκλοφορούσα με ένα βιβλίο στο χέρι και τα καλοκαίρια συχνά προτιμούσα,από το να παίζω όλη μέρα στην αυλή μας,να αράζω κάτω από μια συκιά που είχαμε στο πατρικό μου και να χαζεύω στην αρχή τις εικόνες από τα βιβλία και αργότερα ,αφού πήγα πια στο σχολείο, να διαβάζω και τα εντός τους.
Είμαι παιδί της πόλης,γέννημα-θρέμμα της Αθήνας της δεκαετίας του΄60
-όμως αυτό, να χαρείτε,ξεχάστε το στην συνέχεια,έχω μια τάση να κρύβω την ηλικία μου,τ΄ομολογώ-παιδί πτωχών πλην τιμίων,εργατικών και φιλόστοργων γονιών και αν και το διάβασμα στην μικρομεσαία γειτονιά μου δεν ήταν η μεγαλύτερη αγάπη των γύρω μου, εγώ το κόλλησα μάλλον λόγω του πατέρα μου,ο οποίος ήταν η...περίπτωση στην περίπτωσή μου.
Μεγαλούτσικος ήδη στα χρόνια,μορφωμένος για την εποχή και την τάξη του (γερμανομαθής, απόφοιτος σχολαρχείου),μηχανικός-τορναδόρος όμως στο επάγγελμα,φανατικός εχθρός των αυτοκινήτων και υπέρμαχος των ποδηλάτων,
λάτρης της οπερέτας και πολέμιος του ρεμπέτικου, πολυποίκιλος και αναποφάσιστος ως προς την ανάγνωση,μάλλον ακραιφνής χαρτοσυλλέκτης που δεν άφηνε τίποτα να πέσει στα χέρια του που να μην το διαβάσει:εφημερίδες, περιοδικά του τύπου "Ρομάντζο" και «Θησαυρός»,λογοτεχνικά όπως το «Πάλι», Έλληνες και ξένους,πεζογράφους και ποιητές-τα «Άπαντα» του Παλαμά κι ο Λέων Τολστόι εικονίσματα ήταν στο σπίτι μας-εγκυκλοπαίδειες πάσης φύσεως που βγαίναν σε τεύχη κι έτρεχε στα περίπτερα να τις συγκεντρώσει όλες κι εννοείται τις ξεκοκκάλιζε πρώτος και καλύτερος, σταυρόλεξα όλων των βαθμών δυσκολίας και ακόμα ακόμα τα φυλλαράκια των ημερολογίων τοίχου,διόλου απρόσμενο!Τόμοι,βιβλία,χαρτί παντού.Ε,κάποιος θα ξεσήκωνε τα χούγια του.Εγώ.Που ως παιδάκι δεν είχα ψυχολογικές ανασφάλειες και σωματικά κουσούρια,ούτε μοναχικό και αντικοινωνικό ήμουν,οι πάντες με θέλανε στα παιχνίδια και από παρέες άλλο τίποτα,δηλαδή προς μεγάλη μου απογοήτευση και πιθανόν και δική σας δεν είχα καμιά σχέση με το, άκρως λογοτεχνικό, είδος παιδίσκης ,που επειδή δεν έχει φίλους ή την δέρνει ο πατριός της,στράφηκε στο διάβασμα και ταξιδεύει μονάχη και θλιμμένη στα λογοτεχνικά σύμπαντα.
Κάτω από άλλες συγκυρίες δηλαδή όχι με τον συγκεκριμένο πατέρα ποιος ξέρει αν θα γινόμουν βιβλιόφιλη.
Η μάνα μου από την άλλη δεν μπορώ να πω ότι ήταν του βιβλίου,της φωνής όμως ήταν.Φώναζε.Φώναζε συστηματικά κι ακάματα επί σειρά
καλοκαιριών «πού ακούστηκε να κάθονται τα παιδάκια κάτω από τις συκιές,στο παλιόδεντρο που κρεμάστηκε ο Ιούδας, καλοκαιριάτικα και να διαβάζουν» και «πες της, χριστιανέ μου, καμιά κουβέντα,τι να τον κάνει τον Ριχάρδο Λεοντόκαρδο,κοριτσάκι είναι» ή «εμ,αυτά βλέπεις αυτά θα ξεσηκώσεις,όταν θα χαλάσεις τα μάτια σου,θα΄ναι πολύ αργά» και άλλα ωραία και ποιητικά.
Φώναζε στον άντρα της,που την καθησύχαζε, φώναζε στεντορείως και ματαίως, φώναζε «πήξαμε πια στο χαρτομάνι».
Και μια μέρα,που είχε έρθει στο δικό μου πια σπίτι, είχα φτάσει στα τριαντατρία,έβαλε κάτι φωνές -λεχώνα εγώ τότε, φυσικά πάλι διάβαζα- «και τι κατάλαβες που τόσα χρόνια, καημένη,διαβάζεις,κι όλο διαβάζεις,κι ο συγχωρεμένος ο πατέρας σου διάβαζε, αυτός είχε και τα πολιτικά στην μέση,τον φάγανε οι παρέες,να τώρα,εσύ να είσαι με τόση μόρφωση,όμως άλλοι να παίρνουνε τις θέσεις τις καλές στο δημόσιο». «Άσε μας ρε μάνα κι εσυ και το κολοδημόσιο»,μουρμούρισα μα το άκουσε και… δεν ξανασχολήθηκε.Ούτε ξαναφώναξε.Ησύχασε το κεφάλι μου μια και καλή!
Σταματώ εδώ,δεν χρειάζεται να σας κουράσω άλλο με τις αναγνωστικές μου εξομολογήσεις ,μπορεί μάλιστα έτσι να μοιάζουν κι οι δικές σας. Καταλάβατε τι σχέση έχω με το βιβλίο.Διαβάζω-το προσπαθώ δηλαδή-καλοπρόθετα τα πονήματα των άλλων ανθρώπων και θέλω να πιστεύω πώς το κάνω με τα μάτια της καρδιάς,υποκειμενικά,παθιασμένα,με το συναίσθημα σε επιφυλακή.
Διαβάζω,σαν τον πατέρα μου, πολλά και διάφορα,γι αυτό νομίζω μπορώ να ξεσκαρτάρω ακόμα και μέσα σε χωματερή κι ό,τι με αγγίξει να το προτείνω με περισσότερη σιγουριά.
Κάπως έτσι και με μια πινελιά συγγραφικής διάθεσης και ολίγη ανθρώπινη ματαιοδοξία-ακόμα απειλώ ότι όταν μεγαλώσω θα γίνω συγγραφέας- ξεκίνησα την λέσχη ανάγνωσης Degas και το blog και να΄στε καλά που με ανέχεστε ως… μπλογκού και συναναγνώστρια…

Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών