Τα παιδιά του Σπάρτακου. Βιβλίο της Διδούς Σωτηρίου

Σχόλιο πάνω στο ανέκδοτο μέχρι πρόσφατα μυθιστόρημα της Διδώς Σωτηρίου

Του ΠΑΝΟΥ ΡΑΜΑΝΤΑΝΗ

Ένα ταξίδι προς τις «άγνωστες εικόνες» της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Μια «διαδρομή» που έχει σαν αφετηρία τηνΘράκη των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα και… σαν τερματισμό την Αθήνα της πρώτης μετεμφυλιακής περιόδου!

Κεντρικό θέμα του μυθιστορήματος η συνδικαλιστική και αντιστασιακή δράση ανθρώπων που «αντλούν» δύναμη από την θύμηση του Θρακιώτη σκλάβου Σπάρτακου και τα ιδανικά της Αριστεράς.

«Ανώνυμοι ήρωες» όπως ο Νεόφυτος, η Δεσπούλα, η Νίκη, η Βασιλιώ, ο «δάσκαλος»… και «επώνυμοι εχθροί» όπως ο Θωμάς με τη Ρένα Ρενιέρη, συνθέτουν μια ιστορία με δυνατές οσμέςπολιτικού και ταξικού προσανατολισμού, δημιουργώντας παράλληλα ένα σμήνος από «λογοτεχνικά κλίκ» μέσα από την πορεία του αριστερού εργατικού κινήματος στην Ελλάδα.

Τα παιδιά του Σπάρτακου, «χαμένα» μέσα στο «πεζογραφικό μπαούλο» της Διδώς Δωτηρίου για αρκετά χρόνια, βρίσκονται εδώ και λίγο καιρό στα ράφια των βιβλιοπωλείων.

Πρόκειται για ένα έργο που απασχόλησε την συγγραφέα για περισσότερα από τριάντα χρόνια.

Ένα μυθιστόρημα που αν είχε ολοκληρωθεί από την ίδια τη συγγραφέα θα ήταν τουλάχιστον εφάμιλλο με τα «Ματωμένα χώματα».

Ο λόγος είναι η «πεζογραφική συγγένεια» ως προς τον τρόπο γραφής, όπως εκτιμά η καθηγήτρια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, Έρη Σταυροπούλου, η οποία επιμελήθηκε το τεράστιο αυτό αταξινόμητο υλικό, μαζί με τον Νίκο Μπελογιάννη, γιο του Νίκου Μπελογιάννη και της Έλλης Παππά, αλλά και ανιψιό της Διδώς Σωτηρίου.



Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

H Διδώ Σωτηρίου, το γένος Παππά, γεννήθηκε στο Aϊδίνι της Mικράς Ασίας το 1909. Με τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922, κατέφυγε με την οικογένειά της στην Αθήνα.

Αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές της, σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και στο Παρίσι. Το 1933 παντρεύτηκε τον φωτισμένο εκπαιδευτικό Πλάτωνα Σωτηρίου. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’30 εντάχθηκε στις γραμμές του Αριστερού κινήματος του οποίου υπήρξε δραστήριο μέλος. Στην Κατοχή, έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση και, στα μετεμφυλιακά χρόνια, βρέθηκε στη δίνη των γεγονότων όταν η αδελφή της, Έλλη Παππά, σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο στην ιστορική δίκη του 1951. Δεν έφτασε στο εκτελεστικό απόσπασμα, γιατί η κυβέρνηση Πλαστήρα δε θέλησε να εκτελέσει μητέρα βρέφους και τελικά απελευθερώθηκε το 1963.

H Δ.Σ. δόθηκε με πάθος στη δημοσιογραφία, όπου διακρίθηκε με τη σειρά καθημερινών άρθρων για τη διεθνή επικαιρότητα, τις ζωντανές ανταποκρίσεις και τα ρεπορτάζ. Συνεργάστηκε αποκλειστικά με έντυπα της Αριστεράς – με τον Ριζοσπάστη έως το 1947 και την Κομμουνιστική Επιθεώρηση, και από το 1953 με την Αυγή και το περιοδικό Οι δρόμοι της ειρήνης.

Με τη λογοτεχνία ασχολήθηκε κατ’ αρχάς σποραδικά. Το πρώτο της μυθιστόρημα, Οι νεκροί περιμένουν, κυκλοφόρησε το 1959, για να ακολουθήσουν τα Ματωμένα Χώματα (1962), η Εντολή (1976) και τοKατεδαφιζόμεθα (1982).

Έχει γράψει επίσης θεατρικά μονόπρακτα, μελέτες και βιβλία για εφήβους, καθώς και ιστορικά δοκίμια. H Μικρασιατική καταστροφή και H στρατηγική του ιμπεριαλισμού στην Ανατολική Μεσόγειο (1975) και Τα πρώτα βήματα του Ψυχρού Πολέμου (2009). Το 2004 εκδόθηκε σειρά διηγημάτων της με τον τίτλο Τυχαίο Συναπάντημα, και άλλες ιστορίες.

Έχει βραβευθεί με το βραβείο Iπεκτσί (1985), το Κρατικό Ειδικό Βραβείο Λογοτεχνίας (1989), το Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο της προσφοράς της (1990) και τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος (1995).





Στοιχεία του βιβλίου:

Τίτλος: Τα παιδιά του Σπάρτακου

Συγγραφέας: Διδώ Σωτηρίου

Εκδόσεις: Κέδρος, 2011

Επιμέλεια: Έρη Σταυροπούλου

iskra.gr