Review: Captain America: The First Avenger - Ο Πρώτος Εκδικητής: Captain America

Κριτική της ταινίας: Captain America: The First Avenger - Ο Πρώτος Εκδικητής: Captain America

Ποτέ δεν ήμουν φανατικός αναγνώστης comic books αλλά όπως όλοι, είχα και εγώ τις προτιμήσεις μου, και σίγουρα ο Captain America δεν ήταν ποτέ ανάμεσά τους. Αν και δεν είχα διαβάσει ποτέ ιστορία του, το θεωρούσα τον πιο «φλώρο» και ξενέρωτο ήρωα μετά τον Superman. Η κινηματογραφική μεταφορά του με άφηνε εντελώς αδιάφορο, όμως η ταινία είχε πάρει αρκετά καλές κριτικές και είπα να της δώσω μια ευκαιρία. Κακό του κεφαλιού μου…

Βρισκόμαστε στο 2^ο Π.Π και ο Johann Schmidt, επιστήμονας επικεφαλής του προγράμματος Hydra των Nazi βρίσκει το cosmic cube, ένα πανίσχυρο τεχνούργημα με το οποίο δημιουργεί υπερόπλα. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο Steve Rogers είναι ένας μικροκαμωμένος αμερικάνος που δηλώνει εθελοντής για το πόλεμο αλλά δε τον δέχονται λόγω πολλών προβλημάτων υγείας, αλλά δε το βάζει κάτω. Την επιθυμία τους «παρακούει» ο Dr. Abraham Erskine, ένας γερμανός επιστήμονας που παλιά δούλευε υπό τον Schmidt, για να δοκιμάσει έναν ορό που κατασκεύασε για τον αμερικάνικο στρατό που δημιουργεί τον τέλειο στρατιώτη. Ο ορός είναι επιτυχημένος όμως ο Rogers δεν έχει πολεμική εμπειρία και καταλήγει εμψυχωτής-κλόουν μέχρι που μαθαίνει ότι ο φίλος του είναι αιχμάλωτος από τον εχθρό, παίρνει τη κατάσταση στα χέρια του και με τη βοήθεια της στρατιωτικού Peggy Carter και του Howard Stark (πατέρα του Tony –IronMan- Stark) ξεκινάει κρυφά για να τους σώσει αλλά και να σταματήσει τα σχέδια του Schmidt.

Η ιστορία δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτά που θα περιμέναμε από ακόμα μία superhero movie της Marvel, και για να πω την αλήθεια δεν έχω ιδέα κατά πόσο ακολουθεί κάποιο comic book ή είναι πρωτότυπη. Το πρόβλημα βρίσκεται αλλού, στην ανάπτυξή της, στο σενάριο. Επί μισή ώρα παρακολουθούμε τον, cgi κακοφτιαγμένα μικρόσωμο με τεράστιο κεφάλι, Chris Evans να προσπαθεί να μας πείσει για το κουράγιο του και για το πόσο θέλει να καταταγεί στο στρατό, μπροστά από green screens με εντυπωσιακά μεν backgrounds που όμως δεν συνδυάζονται αρμονικά με τον ήρωα, κάνοντας το αποτέλεσμα να μοιάζει φτηνό, σχεδόν ερασιτεχνικό. Για το επόμενο μισάωρο παρακολουθούμε τον παραφουσκωμένο Chris Evans να κλαίει τη μοίρα του γιατί έχει υπερδυνάμεις και ο στρατός τον έχει για κλόουν. Και η τελευταία ώρα χωρίζεται σε δύο μεγάλης διάρκειας αλλά μικρής έντασης και ενδιαφέροντος, σκηνές μάχης μέχρι επιτέλους να έρθει το φινάλε και να αντιληφθώ ακόμα ένα λόγο που το Captain America δεν άξιζε το χρόνο μου.

Σούπερ ήρωες, φουτουριστικά όπλα και 2^ος Παγκόσμιος Πόλεμος απλά δε συνδυάζονται με τίποτα. Ανακατεμένα σκηνικά από διάφορες εποχές, δε-ξέρω-τι-θέλω ύφος που ακροβατεί αποτυχημένα ανάμεσα στη σοβαρότητα της εποχής και την ελαφρότητα του χαρακτήρα με αποκορύφωμα το χειρότερο makeup (αυτό του Red Skull) που έχει δει ποτέ ταινία από εποχή Two-Face στο Batman Forever.

Πραγματικά το Captain America: The First Avenger είναι ότι χειρότερο έχει να επιδείξει η Marvel Studios μετά το Rise of the Silver Surfer, πεταμένος χρόνος. Ελπίζω η παρουσία του στο Avengers να είναι πιο ενδιαφέρουσα.

4/10

Κυκλοφορεί σε DVD και Blu-Ray από την Odeon.

Αλέξανδρος Κυριαζής