Αυτή τη δράση με επιμέλεια, αλλά και αγωνία την οργανώσαμε από τις αρχές του καλοκαιριού. Στην αρχή η απογοήτευση κυριάρχησε όταν συνειδητοποιήσαμε πως το ποσό συμμετοχής, σ΄ αυτήν, ήταν πολύ υψηλό. Αλλά αμέσως ακουστήκαν ιδέες για δραστηριότητες οικονομικής ενίσχυσης κι όλο το καλοκαίρι μαζέψαμε το μεγαλύτερο μέρος των συμμετοχών μας… « Τ΄ αγαθά κόποις κτώνται».
Εκεί που οι Νύμφες έλουσαν το Δία σα γεννήθηκε, εκεί στήσαμε τις σκηνές μας το απόγευμα της Παρασκευής 30/8, σ΄ ένα ειδυλλιακό πλάτωμα στις όχθες του πανέμορφου ποταμού Λούσιου.
Και κάπως έτσι η περιπέτεια άρχισε…
Το πρωί του Σαββάτου 1/9, ξυπνήσαμε με τα ζωηρά παιχνίδια του Παύλου και της Παναγιώτας κι αμέσως μετά φάγαμε το δυναμωτικό πρωινό μας.
«Ελάτε στο ποτάμι, με τον εξοπλισμό που είπαμε!» ακούστηκε η φωνή του Παύλου, ο οποίος μας έκανε μια όμορφη παρουσίαση για το Rafting, πράγμα που ανέβασε την αδρεναλίνη μας για την δράση που θ’ ακολουθούσε. Και τότε ήρθαν οι βάρκες… Είχαμε ήδη χωριστεί σε τέσσερις ομάδες – πληρώματα και πήγαμε να φορέσουμε τον εξοπλισμό που μας είχε φέρει η εταιρεία που συνεργαστήκαμε για τις δραστηριότητες του τριημέρου. Αφού βάλαμε τις στολές μας, τα σωσίβια, τα κράνη και κρατώντας τα κουπιά μας, μπήκαμε στις βάρκες κι ένα φανταστικό ταξίδι ξεκίνησε…. Μια μαγευτική διαδρομή σ’ ένα παραμυθένιο περιβάλλον, εκεί που αρμονικά τα πλατάνια κι οι οξιές, μπλέκονταν στα κρυστάλλινα νερά του Λούσιου. Η διαδρομή γεμάτη μικροδυσκολίες, που στ’ άπειρα μάτια μας φάνταζαν μοναδική περιπέτεια. Με τις οδηγίες των οδηγών μας ξεπεράσαμε με ασφάλεια κάθε εμπόδιο κι εκεί που συναντήσαμε τον Αλφειό, σε μια ήσυχη όχθη κολυμπήσαμε στα δροσερά νερά, παίξαμε και κάναμε βουτιές σ’ ένα περιβάλλον που μόνο σε παραμύθι το έχουμε φανταστεί!
Αφού φάγαμε με υπέρμετρη όρεξη το μεσημεριανό μας αρχίσαμε να σχεδιάζουμε τις ενωμοτίες μας για την φετινή Προσκοπική χρονιά μέσα από το θεματολόγιο της Πρότυπης Ενωμοτίας.
Την μεσημεριανή ησυχία διέκοψε η κόρνα του λεωφορείου. Ώρα για Rappel!
Η αλήθεια είναι πως όταν φτάσαμε στη γέφυρα της Καρύταινας και κοιτάξαμε κάτω, ένας κόμπος ανέβηκε στο λαιμό μας. «Αδύνατον να κατεβούμε εκεί κάτω, μόνο με τα σχοινά» λέγαμε μεταξύ μας. Όμως η περιπέτεια έχει μαγνήτη για ‘μας κι ήταν αδύνατον να μη δοκιμάσουμε. Ο εκπαιδευμένος συνοδός μας, μας εξήγησε με κάθε λεπτομέρεια τι θα κάνουμε κι αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε… Πρώτος ο Γιάννος, μετά η Γεωργία, ο Σωτήρης, η Ανδριάνα και σιγά σιγά όλα τα μέλη των Πρότυπων Ενωμοτιών μας ξεπέρασαν τον εαυτό τους κι ένοιωσαν ήρωες σ ‘ αυτό το σενάριο που μόνη μας είχαμε γράψει.
Με μια Προσκοπική πυρά δίπλα στο ποτάμι - που είχαν ετοιμάσει η Στέλλα η Χρύσα κι ο Αλέξανδρος, έκλεισε η μέρα μας, κάτω από το ολόγιομο Αυγουστιάτικο φεγγάρι ακούγοντας το κελάρυσμα του ποταμού και τις καλλιτεχνικές παρουσιάσεις τις παρέας μας.
Όταν το πρωί της Κυριακής 2/9 μας ξύπνησαν η Μαριάνα κι ο Κώστας παρακαλούσαμε για λίγο υπνάκο παραπάνω, αλλά αυτοί αδίστακτα μας έβαλαν να μαζεύουμε μήλα για να ξεμουδιάσουμε. «Φάτε γρήγορα γιατί πρέπει στις δέκα να είμαστε στην Καρύταινα για να ξεκινήσουμε την πεζοπορία μας μέσα στο Φαράγγι του Λούσιου» είπε η Μαρία κι αφού φάγαμε ετοιμαστήκαμε κατάλληλα.
Η διαδρομή ήταν πραγματικά καταπληκτική και προορισμός μας η Μονή του Τιμίου Προδρόμου Το μονοπάτι δίπλα από το ποτάμι – το οποίο και καθαρίσαμε - η μοναδική βλάστηση, η παραμυθένια νεροτριβή, το επιβλητικό μοναστήρι και εικόνες, ήχοι και μυρωδιές Ελληνικής φύσης που χαράχτηκαν για πάντα στη μνήμη και την καρδιά μας.
Όταν πια καθίσαμε στις θέσεις μας με προορισμό την Αρτάκη και τα Μεσσάπια, ήμασταν σίγουροι πως ζήσαμε μια από τις πιο όμορφες στιγμές Προσκοπικής ζωής με πολύ περιπέτεια, αλλά και μοναδικές στιγμές φιλίας και παρέας, πράγμα που θα είναι εφόδιο για την καλύτερη λειτουργία των ενωμοτιών των Ομάδων μας στην νέα Προσκοπική μας χρονιά.
Διονύσης Διακάκης
Α. Ο. Π. 1ου Σ. Π. Μεσσαπίων
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου