ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΤΖΟΥΔΗΣ
Το άδικο του κόσμο εκεί έξω φωνάζει
και εμείς πίσω από το παράθυρο,
τραβώντας την κουρτίνα
μια τον παλμό του και μια την είδηση κοιτάμε.
Σάπισαν κρίματα χρόνια μέσα μας κρυμμένα
και τώρα φόβος μην φανερωθούν,
και όμως βλαστούς νέους ωραίους βγάλαμε,
την άνοιξη του κόσμου στους δρόμους διεκδικούν.
Το δίκαιο όσο και να σιωπά σαν το βουητό
της θάλασσας θα έρθει να σε βρει,
μέσα στην καρδιά θεός ξεσπά το μάτι
σε φωνάζει πόσο κρυμμένος ακόμα θα ζεις.
Πιασε το διάκι δυνατά μες την παλάμη
και τα αλμύρα μουστάκια δάγκωσε ξανά,
Τραβά μπροστάρης στον αγώνα
για το δίκαιο και την λευτεριά ,
το άδικο εκεί έξω που φωνάζει .
Είναι δικό μου, είναι δικό σου,
είναι τον παιδιών μας, του λάου,
είναι της πατρίδας είναι της ίδιας της ζωής ,
κρυμμένος άλλο δεν σου πάει να ζήσεις,
είναι επανάσταση η ιδία η ζωή.
To Βρήκαμε στο ιστολόγιο τα Λιμνιώτικα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου