Εκείνη κραύγασε:
Στάζω γυμνή και ανήμπορη να κλάψω
με το λαιμό σπασμένο
στα δόντια η λέξη ματώνει
σαν τα έμμηνα της παρθένας που απορεί
Πότε ο κόσμος θα σκάσει στην πυροστιά
σαν κάστανο
Πότε η βία δεν θα κουλουριάζεται σαν οχιά
στη βάλανο
Υ.Γ. Μεγάλο ποίημα...... τέτοιο ποίημα ούτε και οι μεγάλοι ποιητές δεν έγραψαν. Ούτε ένα Νόμπελ δεν πήρε ο κος Κουράκης. Αδικία!!!!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου