Ψάχνοντας στο αρχείο μου έπεσα τυχαία πάνω σε μια συνέντευξη που είχε δώσει ο αείμνηστος Ηλίας Θαλάσσης
Ερ: Για μπάλα θα μιλήσουμε και ειδικότερα για το Ευβοϊκό ποδόσφαιρο…
Απ: Το ποδόσφαιρο στην Εύβοια έχει κάνει βήματα προόδου. Ο αναπληρωτής πρόεδρος της ΕΠΟ είναι απ’ την Εύβοια, έχουμε διατητή στην Α’ Εθνική (Κάμπαξης), ο Ηρακλής Ψαχνών τα πάει περίφημα ή η κοπελίτσα η Πριόνα που αγωνίζεται στη γυναικεία ομάδα μπάσκετ του ΠΑΟ…Και φυσικά κι’ άλλα πολλά παραδείγματα. Κοίταξε να δεις, να πάμε στον Παπακωνσταντίνου και’ γω τα λέω όπως είναι. Το θέμα δεν είναι ότι έχουμε αναπληρωτή πρόεδρο στην Εύβοια, αλλά ότι είναι ο συγκεκριμένος άνθρωπος.
Ερ: Έχετε σκεφτεί να κάνετε κάποια Δευτέρα παρέμβαση στην εκπομπή του Θωμαϊδη;
Απ: Γιατί να κάνω παρέμβαση, αφού ο Θωμαϊδης τα ξέρει όλα, είναι κριτής των πάντων. Αλλά τη δουλειά του κάνει κι’ αυτός. Η εξουσία πουλάει, όχι η αντιπολίτευση. Σοβαρά όμως τώρα, ο Παπακωνσταντίνου έχει βοηθήσει πάρα πολύ και το ποδόσφαιρο αλλά και οικονομικά τον τόπο του. Έρχονται στην Εύβοια Εθνικές ομάδες, δουλεύουν τα μαγαζιά, δουλεύουν τα ξενοδοχεία, όλα αυτά προσφορά είναι.
Ερ: Ο Στούπας είχε πει κάποτε για τον Ηρακλή ότι “αρχίζεις να εκτιμάς κάτι όταν το χάνεις…”
Απ: Ναι βέβαια, ισχύει… Όλα τα είχαμε κι’ όλα τα χάσαμε, σαν χαρτοπαίκτες σε μια στιγμή, ήμασταν Θεοί και δεν το ξέραμε… Το ξέρεις αυτό το τραγούδι; Δεν το ξέρεις…
(σ.σ. κατά τη διάρκεια της απομαγνητοφώνησης, το έψαξα και ανακάλυψα ότι το λέει ο Κοντολάζος).
Ερ: Πείτε μου λίγο για τη φωτογραφία, το κάνετε για χόμπι;
Απ: Εννοείται χόμπι!
Ερ: Το αποτέλεσμα της δουλειάς όμως είναι επαγγελματικό…
Απ: Κοίταξε Γιάννη, είναι πολλά πράγματα μαζί. Το παν είναι να αγαπάς αυτό που κάνεις. Εντάξει είναι και θέμα ταλέντου. Εγώ κάθομαι εδώ, ώρες ατέλειωτες. Και κάθε φορά που πηγαίνω για να φωτογραφήσω ένα γεγονός, δεν σου κρύβω ότι έχω άγχος, λες και πιάνω για πρώτη φορά μηχανή στα χέρια μου. Το γήπεδο ας πούμε είναι ένα θέατρο και το παιχνίδι είναι το έργο που ανεβαίνει. Αυτό που αλλάζει είναι οι ηθοποιοί, δηλαδή οι παίκτες. Αν το έργο είναι καλό θα το δει ο κόσμος, αν όχι θα του γυρίσει την πλάτη. Και κάτι άλλο για το ποδόσφαιρο… Όλοι λένε “έχουμε προσφέρει στο ποδόσφαιρο”. Ας σκεφτούμε όμως, το ποδόσφαιρο τι έχει προσφέρει σε εμάς. Σε κρατάει ζωντανό το ποδόσφαιρο. Εντάξει, γιατί εμένα ποιος με ήξερε; Είχα τον δικό μου κύκλο, αλλά καμία σχέση το …τότε με το …τώρα. Με χαιρέτησε προχθές μία παρέα στο Λευκαντί, νέα παιδιά. Μου λένε “κύριε Θαλάσση εμείς σε ξέρουμε, εσύ δεν μας ξέρεις”. Μ’ έχουν βραβεύσει και ομάδες και τις ευχαριστώ. Και με έχουν βραβεύσει για την ανιδιοτέλεια, ούτε για το έτσι, ούτε για το αλλιώς. Και κάτι άλλο: Όσο πιο μακριά είμαι από τα στραβά που συμβαίνουν, τόσο πιο κοντά στον αθλητισμό είμαι.
Ερ: Δηλαδή;
Απ: Δεν θέλω να βλέπω, να μαθαίνω και να ακούω για τα …στραβά σ’ αυτόν τον χώρο. Είμαι και λίγο ρομαντικός. Άσε, καλύτερα, να έχω και το κεφάλι μου ήσυχο.
Ερ: Το evia–halkida.blogspot.gr σκίζει, έτσι δεν είναι;
Απ: Αυτό το blog που οφείλεται και στον γιο μου τον Βασίλη, είναι συνέχεια ενός πρώτου blog που είχα και μου το διέγραψε η Google χωρίς να καταλάβω τον λόγο. Αυτό το blog τώρα είναι από το 2008 περίπου…
Ερ: Τώρα για τις επισκέψεις τι να ρωτήσω, πρέπει να είναι χιλιάδες κόσμος…
Απ: Μια χαρά πάει…
Ερ: Το ρεκόρ ποιο είναι;
Απ: Αν θυμάμαι καλά, 22.000 σε ένα μήνα. Εμένα με ενδιαφέρει η φωτογραφία. Μα δεν ξέρω και να γράψω. Το ξέρω ότι δεν …ξέρω.
Ερ: Γράφετε με το …φως!
Απ: Γράφω με το φως, όντως. Οι φωτογραφίες και οι αναμνήσεις μένουν απ’ το ποδόσφαιρο. Υπάρχει ένα τραγούδι του Μανώλη Αγγελόπουλου που με εκφράζει, το “Έλληνας είμαι και μη με κρίνεις”…
Ερ: Τέτοια μουσική ακούτε;
Απ: Δεν έχω πρόβλημα, έχω χορέψει και τον Εθνικό ύμνο! Μ’ αρέσει η καλή μουσική. Καλή μουσική για μένα, είναι αυτή που μου αρέσει, εντάξει υποκειμενικό είναι. Τα ξένα δεν τα καταλαβαίνω. Και η Σέρβικη είναι ωραία μουσική.
Ερ: Η καταγωγή σας είναι από τη Χαλκίδα;
Απ: Βέρος Χαλκιδέος, εδώ γεννήθηκα και εδώ μεγάλωσα. Αυτό εδώ το γραφείο που καθόμαστε και συζητάμε υπάρχει από το 1970. Βιβλιοδέτης ήμουν, αλλά τώρα σου ξαναλέω, κάνω το χόμπι μου. Είχε πάει ο διαιτητής ο Βρακάς να σφυρίξει ένα ματς μακριά από τη Χαλκίδα και τον βρήκε ένας και του λέει “ρε ο τρελός ο φωτογράφος που έχετε στη Χαλκίδα τι κάνει;” Ναι, δεν καταλαβαίνω τίποτα.
Ερ: Πάντως δεν τις κλειδώνετε τις φωτογραφίες, μπαίνει όποιος θέλει και παίρνει ελεύθερα…
Απ: Ναι, αρκεί να μην κόβουν το λογότυπο (evia–halkida.blogspot.com), μιλάω για συναδέλφους. Γιάννη, η δική μου αμοιβή, είναι η χαρά του άλλου, που βλέπει τη φάτσα του στη φωτογραφία. Εδώ μέσα έχω φωτογραφίες από Μίστρο, Στρόπωνες και δεν συμμαζεύεται. Έχω γυρίσει όλη την Εύβοια και την Ελλάδα με το ποδόσφαιρο. Ή μπορεί να παίζουν στα Ψαχνά Ηρακλής-Νίκη Βόλου για παράδειγμα και’ γω να πάω να καλύψω το Μυρμιδόνες-Βουτάς. Έχει συμβεί κάτι παρόμοιο, όλες οι ομάδες έχουν ψυχή. Δεν προγραμματίζω που θα πάω και τί θα κάνω. Γενικά δεν μπαίνω σε καλούπια. Μπαίνω στο αυτοκίνητο και όπου με πάει (γέλια). Εντάξει ρίχνω μια ματιά στο πρόγραμμα της ΕΠΣΕ.
Ερ: Η φωτογραφία δεν είναι και πυρηνική φυσική, αλλά δεν είναι και κάτι εύκολο, όταν θες να παρουσιάσεις μια καλή δουλειά…Δηλαδή άντε βουτάω μια φωτογραφική μηχανή και αρχίζω και τραβάω…
Απ: Όλες οι μηχανές καλές είναι, γι’ αυτό και τις πουλάνε. Τη μηχανή τη ρυθμίζεις ανάλογα και με τον καιρό αλλά το αντικείμενο που φωτογραφίζεις. Και να ξέρεις ότι είναι ακριβό χόμπι η φωτογραφία, εννοώ ότι κοστίζει.
Ερ: Πόσες μηχανές έχετε χαλάσει;
Απ: Αρκετές! Μία την είχα πετάξει στον τοίχο, μου χάλασε ο φακός. Και δεν συμφέρει να τις φτιάξεις, καλύτερα να αγοράσεις καινούργια. Να σου πω κάτι; Εγώ δεν είμαι φωτογράφος. Εγώ είμαι χειριστής της μηχανής.
Ερ: Τραβάτε πολλές εκδηλώσεις, όχι μόνο μπάλα…
Απ: Σίγουρα όχι μόνο μπάλα. Και επίσης καλό είναι να βοηθάμε και τους νέους ανθρώπους, να τους δίνουμε χώρο!
Ερ: Θυμάμαι ένα πρόσφατο ματς του Ηρακλή στα Ψαχνά που δύο κοπέλες έφτιαχναν τα μαλλιά τους και σας φώναζαν απ’ την κερκίδα για να τις απαθανατίσετε…
Απ: (γέλια) Αν οι γυναίκες αποφασίσουν να πάνε στο γήπεδο και ξέρουν ότι θα είμαι εκεί, πρώτα περνάνε απ’ το κομμωτήριο. Απλά κοιτάω να βάζω την καλή πλευρά των ανθρώπων. Δηλαδή αν κάποιος ή κάποια δεν βγει καλός/ή, δεν την ανεβάζω, τον/την προστατεύω. Όλες οι φωτό περνάνε από έλεγχο.
Ερ: Τι είναι αθλητισμός για εσάς;
Απ: Καταπολέμηση των ναρκωτικών και των κακών παρεών. Αλλά είναι και πολιτισμός. Τουλάχιστον έτσι πρέπει να είναι.
Ερ: Όλα αυτά τα χρόνια σας έχει τύχει κάποιο ευτράπελο, κάτι που να σας έχει στεναχωρήσει;
Απ: Όχι ιδιαίτερα…
Ερ: Ποιος είναι ο πιο καλός σας φίλος;
Απ: Ο Μιχάλης ο Κόκορης. Δουλεύει στην κορυφαία εφημερίδα και είναι ο πιο ταπεινός απ’ όλους. Αγαπάει κι’ αυτός τη φωτογραφία. Και ζηλεύει ο ένας τον άλλον, με την καλή έννοια. Ο ένας γίνεται καλύτερος απ’ τον άλλον. Δηλαδή καμιά φορά λέω, “α, τι ωραία φωτογραφία, να την είχα βγάλει εγώ…” Μου είχε πει κάποιος απ’ την Αυλίδα μια μέρα “έβγαλες το γιο μου φωτογραφία, ξέρεις τι χαρά έδωσες στον παππού του;” Την είδε και τρελάθηκε, φάση από παιχνίδι ήταν. Εναέρια μονομαχία! Επίσης εξαιρετικός είναι και ο Κώστας ο Αφένδρας.
Ερ: Έχετε οικειότητα με τους παίκτες πάντως…
Απ: Βέβαια, δεν κολλάω, καμιά φορά την ώρα που κάνουν “ζντο” μπαίνω στη μέση! Και σε αποδυτήρια έχω μπει σε πανηγυρισμούς και έβγαλα κατά λάθος έναν γυμνό (γέλια). Του είπα “τι να κάνω ρε χριστιανέ μου, συμβαίνουν κι’ αυτά”… Άμα είσαι αληθινός θα πετύχεις, αν είσαι δήθεν, όχι. Εγώ έχω πει και στους παίκτες, να προσέχετε και να διευκολύνεται αυτούς που σας βγάζουν φωτογραφία, γιατί τους προβάλλεις αυτούς τους ανθρώπους. Μια φορά με είχε φωνάξει η ΕΠΣΕ να φωτογραφίσω ένα διεθνές παιχνίδι και το cd θα το στέλνανε στην ΕΠΟ. Μόλις πήγα στο γήπεδο είδα τον Σεφερλή που τράβαγε και αυτός φωτογραφίες και είπα από μέσα μου “ωραία”. Γιατί το είπα; Αν εμένα μου πάθει εμπλοκή η μηχανή τι θα κάνω; Αν έχεις μαζί σου άλλον ένα συνάδελφο, νιώθεις μια ασφάλεια. Το παν είναι να σέβεσαι τον εαυτό σου.
Ερ: Πριν λίγες ημέρες έγιναν επεισόδια στο ματς Αρτάκη-Μαρτίνο. Εκεί τί γίνεται; Το υλικό πρέπει να βγει, όπως και να’ χει…
Απ: Θες να μου πεις αν βγάλω ή όχι τα επεισόδια; Γίνεται να μην τα βγάλεις, να μην τα προβάλλεις; Εγώ τα βλέπω όλα παιδιά μου. Στο μεταξύ, ήμουν σίγουρος ότι θα ανέβαινε η Αρτάκη και είχα καν πριν ξεκινήσω για το γήπεδο με το μυαλό μου όλη τη σκηνοθεσία, για το πως θα καλύψω τους πανηγυρισμούς. Όπως και συ που γράφεις, σκέφτεσαι πως θα κρατήσεις τις σημειώσεις σου έτσι και γω σκέφτομαι από πριν ένα πιθανό σκηνικό. Αλλά για τα επεισόδια στεναχωρήθηκα. Δεν κυνηγάω την δημοσιότητα. Αν ήθελα τις πέταγα τις φωτογραφίες στον υπολογιστή και τις ανέβαζα σε χρόνο dt. Δεν θα με προλάβαινε ούτε το Start ούτε το …μαstart, κατάλαβες;
Ερ: Για τα τεκταινόμενα στον Ηρακλή θέλετε να σχολιάσετε κάτι;
Απ: Όχι εντάξει, ας πράξουν το καλύτερο δυνατό. Δεν ασχολούμαι εγώ μ’ αυτά. Αυτοί οι άνθρωποι πήραν τον Ηρακλή απ’ τα αζήτητα, έχουν προσφέρει πολλά. Τον Ηρακλή τον παρακολουθώ φωτογραφικά απ’ τη Δ’ Εθνική, τότε που έπαιζε με τις Βρασιές και το Κρανίδι εκτός έδρας. Στο Κρανίδι είχε πέσει και ξύλο. Έχω ιστορίες πολλές. Και σε προετοιμασίες έχω πάει. Και με τη Χαλκίδα και με τα Λουκίσια και με τον Ηρακλή.
Ερ: Υπάρχουν κάποιοι άλλοι άνθρωποι που ξεχωρίζετε στον χώρο;
Απ: Οι περισσότεροι είναι καλοί μωρέ εντάξει. Τώρα τι να σου, ο Καλυβίτης ας πούμε απ’ την Καστέλλα, κύριος, άψογος! Ένδεικτικά ανέφερα τον Καλυβίτη. Όπως και ο Αγγέλου των Λουκισίων. Επίσης να σου πω ότι εξαιρετικός στη δουλειά του ήταν ο συγχωρεμένος ο “Μπαμπίνος” από την Τριάδα, ο Ανδρέας ο Λύρας. Μεγάλη μορφή και στο εξωτερικό είχε πάει με τον ΠΑΟ.
Ερ: Υπάρχουν και κάποιοι που δεν θέλουν να βγαίνουν φωτογραφίες για γούρι…
Απ: Γούρι και ..αγγούρι! Άσε με μωρέ τώρα. Έχω βγάλει και τον Μαρινάκη φωτογραφίες.
Ερ: Που τον πετύχατε;
Απ: Σε ένα κάμπινγκ που είχε πάει το Λήλαντιο, ήταν όλες οι ακαδημίες του ΟΣΦΠ και είχε έρθει κι’ αυτός. Οι δημοσιογράφοι από τον “Γαύρο” και τον “Πρωταθλητή” από εμένα έπαιρναν φωτογραφίες. Τους είπα, “παιδιά μπείτε και πάρτε ότι θέλετε”.
Ερ: Τι έχετε κατά νου για το μέλλον;
Απ: Πολλά, αλλά δεν είναι όλα υλοποιήσιμα. Το πιο Xtreme που είχα σκεφτεί ήταν να δείχνω live τη γέφυρα της Χαλκίδας, αλλά δεν προχώρησε η ιδέα, κάποιοι που έπρεπε να βοηθήσουν δεν ενδιαφέρθηκαν όσο έπρεπε.
Ερ: Στο μπάσκετ πηγαίνετε;
Απ: Στο μπάσκετ όχι πολύ. Μια φορά είχα πάει και είχε τελειώσει το ματς και γω νόμιζα ότι είχε ημίχρονο και περίμενα να ξαναβγούν οι παίκτες στο παρκέ. Αλλά και στη μπάλα που πηγαίνω δεν μ’ ενδιαφέρει το σκορ. Μια μέρα με ρώτησε ένας που είχε έρθει αργά στο γήπεδο και δεν ήξερα τι να του πω. Τι να του έλεγα, ότι δεν ξέρω; Θα πει “τι μαλάκας είναι αυτός”… Μια άλλη φορά μου είχε φέρει ο Κόκορης ένα τάπερ με παστίτσιο και είχα κάτσει κάτω από ένα δένδρο και έτρωγα (γέλια)…
Ερ: Κύριε Θαλάσση ευχαριστώ!
Απ: Εγώ σ’ ευχαριστώ να’ σαι καλά!
Γ.Τρυφωνίδης
http://www.lifestyle-psaxniwths.blogspot.gr/2014/06/blog-post_12.html
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου