Τον Μητροπολίτη Τανζανίας πατέρα Δημήτριο δεν τον γνωρίζω καθόλου. Αλλά το έργο του είναι πάρα πολύ μεγάλο και με το οποίο έχει συγκινήσει πάρα πολύ κόσμο. Από το 2004 βρίσκεται στην Ταναζανία. Θα μου επιτρέψει ο συνάδελφος .jenny.gr, να δανειστώ τα λόγια του πατρός Δημητρίου που αναφέρουν;
«Μικρός, αντί να έχω συλλογές από φωτογραφίες ηθοποιών ή τραγουδιστών, όπως συνήθιζαν τα παιδιά της ηλικίας μου, εγώ μάζευα αποκόμματα εφημερίδων από τα παιδιά της Αιθιοπίας. Το όνειρό του ήταν να ανακατεύω το γάλα και να ταΐζω τα πεινασμένα παιδιά. Το 1992 με την ευχή του πνευματικού μου πατέρα Παΐσιου ταξίδεψα στην Ινδία προκειμένου να διοργανώσω τα συσσίτια για τους λεπρούς, το 2002 βρέθηκα στην Ινδία και από το 2004, που είμαι στην Τανζανία, με τη βοήθεια εθελοντών προσφέρουμε καθημερινά συσσίτιο για 1.000 πεινασμένα παιδιά. Είναι συγκινητικό το γεγονός ότι τα παιδιά στην Τανζανία γι’ αυτό το φαγητό μπορεί να περπατούν ακόμη και πέντε χιλιόμετρα, γιατί είναι το μόνο που έχουν τη δυνατότητα να φάνε και να επιβιώσουν. Αν την επόμενη ημέρα χάσουν το συσσίτιο, μπορεί να μείνουν νηστικά ή να αρκεστούν σε κάποιους βλαστούς από δέντρα. Υπάρχουν επίσης πολλά παράλυτα παιδιά που έχουν προσβληθεί από πολιομυελίτιδα. Εμείς τους προσφέρουμε αναπηρικά αμαξίδια που έχουν κόστος 150 ευρώ και τους παρέχουμε τη δυνατότητα να βγουν έξω, γιατί αλλιώς θα ήταν καταδικασμένα να μείνουν ακινητοποιημένα στο σπίτι τους».
Δεν μπορώ να γράψω κάτι άλλο. Δεν βγαίνει κάτι άλλο, λόγω της βαθύτατης συγκίνησης που ένιωσα με το έργο του πατρός. Αυτό που ζητάω είναι να προσεύχεται για όλους μας να μας έχει ο Θεός καλά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου