Προσκυνηματική Εκδρομή στην Οσία Ματρώνα, τον Άγιο Γεώργιο τον Νεαπόλεως και στο σκήνωμα του Αγίου Ελευθερίου
Προσκυνηματική εκδρομή πραγματοποίησε ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ψαχνών εχθές στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμό της Θεοτόκου στον Περισσό όπου φυλάσσεται η χειρ της Αγίας Ματρώνας από τη Ρωσία.
Οσία Ματρώνα
Η Οσία Ματρώνα γεννήθηκε το 1881 μ.Χ. στο χωριό Σέμπινο Επιφανίσκαγια του νομού της Τούλα, που σήμερα ονομάζεται Κομίφσκι, από ευσεβείς και ενάρετους γονείς, τον Δημήτριο και τη Ναταλία. Η Οσία είχε ακόμη τρία αδέλφια, τον Ιβάν, τον Μιχαήλ και την Μαρία. Οι γονείς της, επειδή ήταν φτωχοί, σκέφθηκαν να δώσουν το παιδί που περίμεναν στο ορφανοτροφείο του Γκολίτσιν. Όμως η μητέρα της Ματρώνας είδε, πριν την γέννησή της στο όνειρό της ότι ήλθε και κάθισε πάνω στο δεξί της χέρι ένα πουλί με ανθρώπινη μορφή αλλά χωρίς μάτια. Τότε θεώρησε το όνειρό της ως σημείο προς τον Θεό, ότι το παιδί που θα φέρει στον κόσμο θα είναι σκεύος εκλογής και έτσι αποφάσισαν να μην το δώσουν στο ορφανοτροφείο.
Η Οσία γεννήθηκε τυφλή. Στη βάπτισή της, που έγινε από τον ιερέα Βασίλειο, ευλαβή και προορατικό, σχηματίσθηκε πάνω από την κολυμβήθρα ένα ανάλαφρο σύννεφο που ανέδιδε ευωδία. Ήταν και αυτό σημείο που φανέρωνε την πνευματική πρόοδο που θα είχε η Αγία.
Το μόνο μέρος που πήγαινε συνέχεια, επειδή ήταν τυφλή, ήταν η εκκλησία. Όταν η μητέρα της δεν την εύρισκε στο σπίτι, ήξερε ότι η Ματρώνα ήταν στην εκκλησία. Από την παιδική της ηλικία ακόμη, της είχε δοθεί το προορατικό και διορατικό χάρισμα. Γνώριζε τις ασθένειες των ανθρώπων, τα προβλήματά τους, τις αστοχίες τους και έτσι τους προειδοποιούσε και τους συμβούλευε.
Η Οσία επισκέφθηκε πολλά προσκυνήματα της Ρωσίας. Σε ένα από τα προσκυνήματά της βρέθηκε μπροστά στον Άγιο Ιωάννη της Κροστάνδης, που τότε ζούσε ακόμα. Χωρίς να δει την Οσία, είπε να ανοίξουν χώρο και φώναζε: «Ματρώνα, έλα εδώ», χωρίς να την γνωρίζει. Και συνέχισε ο Άγιος Ιωάννης: «Αυτή θα είναι η διάδοχός μου. Αυτή είναι ο όγδοος στύλος της Ρωσίας». Η Αγία ήταν τότε δεκατεσσάρων ετών.
Σε ηλικία δεκαεπτά ετών η Ματρώνα όχι μόνο δεν έβλεπε, αλλά σταμάτησε και να περπατάει. Έζησε έτσι παράλυτη πενήντα χρόνια. Παρόλα αυτά, ποτέ δεν παραπονέθηκε και έλεγε ότι είναι πνευματική η αιτία για όλα αυτά που της συνέβαιναν και μόνο ο Θεός γνωρίζει τις αιτίες. Έλεγε σε εκείνους που την επισκέπτονταν: «Θα έλθει ο καιρός που θα σας βάλουν μπροστά σας ψωμί και σταυρό, για να διαλέξετε. Θα περάσουμε δύσκολους καιρούς και εμείς οι Χριστιανοί πρέπει να διαλέξουμε τον σταυρό».
Τον κόσμο που την επισκεπτόταν τον ευλογούσε, έβαζε τα χέρια της πάνω στην κεφαλή τους και τους διάβαζε προσευχές. Στο μέτωπό της, από τους πολλούς σταυρούς που έκανε, σχηματίσθηκε λακουβίτσα. Ο Θεός την αξίωσε και με το χάρισμα της θαυματουργίας και έτσι πολλούς θεράπευσε και ωφέλησε πνευματικά.
Ο Άγιος Θεός της αποκάλυψε πως πλησίαζε η ημέρα της εξόδου της από τον μάταιο τούτο κόσμο. Τρεις ημέρες πριν την κοίμησή της, έδωσε οδηγίες για την εξόδιο ακολουθία της και τον ενταφιασμό της. Η Οσία Ματρώνα κοιμήθηκε με ειρήνη το 1952 μ.Χ. και ενταφιάσθηκε στο κοιμητήριο της μονής του Δανιήλ.
Την Οσία Ματρώνα επί Κουμμουνισμού την κυνηγούσαν πολύ αλλά ποτέ δεν κατάφεραν να την συλλάβουν. Μία φορά πήγε ένας αστυνομικός στο σπίτι της για να την πιάσει, και η Οσία Ματρώνα βρισκόταν στο κρεβάτι. Τότε του λέει η Οσία Ματρώνα, πήγαινε στο σπίτι σου να γλιτώσεις την οικογένειά σου γιατί κινδυνεύει, εγώ θα είμαι εδώ δεν θα φύγω. Έτσι πήγε στο σπίτι του και έσωσε την γυναίκα του από φωτιά που είχε αρπάξει το σπίτι τελευταία στιγμή. Έτσι την επόμενη ημέρα όταν πήγε στην υπηρεσία του και τον ρώτησαν αν συνέλαβε την τυφλή, ανέφερε ότι ούτε θα την συλλάβει ποτέ, αφού του έσωσε την οικογένειά του.
Όπως ανέφερε ο ιερέας του Ιερού Ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στους πιστούς που πήγαν να προσκυνήσουν το άγιο χέρι της Οσίας, η Ματρωνίτσα είχε τέσσερις φίλους την ταπείνωση, την πίστη, την αγάπη και την μετάνοια. Και αν όλοι μας έχουμε αυτούς τους τέσσερις φίλους τότε ο Θεός θα είναι μαζί μας. Χωρίς την ταπείνωση δεν έρχεται ούτε η πίστη, ούτε η αγάπη. Τα λόγια του ιερέα συγκλόνισαν όλους τους πιστούς. Αν όλα πάνε καλά οι πιστοί θα επισκεφθούν εκ νέου την εκκλησία, στις 2 Μαΐου, όπου γιορτάζει η Αγία Ματρώνα.
Άγιος Γεώργιος ο Νεαπόλεως
Κατόπιν επισκέφθηκαν τον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου του Νεαπολίτη
Ο Άγιος Γεώργιος, ο νέος ιερομάρτυρας του Χριστού, έζησε στη Νεάπολη της Μικράς Ασίας (τουρκ. Νεβ-Σεχήρ) τον δέκατο όγδοο αιώνα. Ήταν ιερέας στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και υπηρετούσε με δικαιοσύνη και οσιότητα το ποίμνιο του ως αληθής λειτουργός του Υψίστου. Προικισμένος με τις αρετές της αγάπης και της πραότητας, της φιλαδελφίας και της ανεξικακίας, ταπεινός και άμεμπτος ήταν το στήριγμα και η παραμυθία των Ελλήνων χριστιανών που ζούσαν τότε κάτω από το ζυγό των Τούρκων. Ως επίγειος άγγελος ο θείος Γεώργιος υπηρετούσε με προθυμία τους συνανθρώπους του καλλιεργώντας τα θεία χαρίσματα και ευαρεστώντας τον Θεό.
Το έτος 1797 προσκλήθηκε στο χωριό Μαλακοπή -που βρισκόταν σε απόσταση έξι ωρών από τη Νεάπολη- για να ιερουργήσει σε κάποια μεγάλη γιορτή και να αγιάσει τους ευσεβείς χριστιανούς, γιατί ο ιερέας τους ήταν ασθενής ή, κατά τη γνώμη άλλων, κρυβόταν από τη μανία των Αγαρηνών. Ο γέροντας πια Γεώργιος αποδέχθηκε ευχαρίστως την πρόσκληση χωρίς να υπολογίσει την ταλαιπωρία και προπάντων τους κινδύνους.
Ανεβασμένος στο γαϊδουράκι του, καχεκτικός, πορευόταν πρόθυμος. Κόντευε πια στη Μαλακοπή, όταν ξαφνικά στη θέση « Κομπιά Ντερέ», δηλαδή «ρεματιά» δέχθηκε την άγρια επίθεση Τούρκων βοσκών, οι οποίοι έπεσαν επάνω του εξαγριωμένοι και με απερίγραπτη μανία. Τον λήστεψαν, τον γύμνωσαν και, τέλος του έδωσαν μαρτυρικό θάνατο αποκόπτοντας την τιμία κεφαλή του. Το σώμα του, γυμνό και ματωμένο, μαζί με το κεφάλι κατέληξαν σε παρακείμενο φαράγγι, η ψυχή όμως πέταξε κοντά στον Κύριον της για να την κατατάξει στους Οσίους και τους Ιερομάρτυρες.
Πέρασαν τέσσερις ημέρες χωρίς ο Άγιος ιερέας να εμφανισθεί στη Μαλακοπή, αλλά ούτε να επιστρέψει στη Νεάπολη. Ανήσυχοι οι Νεαπολίτες βγήκαν σε αναζήτησή του.Βρήκαν το άγιο σώμα του και την τιμία κεφαλή και θρηνώντας και κλαίγοντας για τον σκληρό θάνατο του ποιμένα τους τον κήδευσαν επιτόπου βιαστικά, φοβούμενοι τη μανία των Αγαρηνών. Πάνω στον τάφο μια πέτρα έφερε την απλή επιγραφή : «Ιερεύς Γεώργιος».
Πέρασε έτσι αρκετός καιρός, όταν μια νύκτα ο άγιος ιερομάρτυς εμφανίζεται σε όραμα σε μια ευλαβή χήρα διηγούμενος τα όσα συνέβησαν και προτρέποντάς την να ενημερώσει τη Δημογεροντία, για να φροντίσουν να τον βρουν στην τοποθεσία όπου είχε ταφεί. Η γυναίκα δεν έδωσε σημασία, όταν όμως έπειτα από λίγες μέρες το όνειρο επαναλήφθηκε, έντρομη έπραξε όσα της ζήτησε ο άγιος. Δίχως αναβολή οι ευσεβείς Νεαπολίτες με επικεφαλής τον ιερέα τους, ονόματι Νεόφυτο, γιο του επίσης ιερέα Βασιλείου, συνεφημερίου του αγίου, σπεύδουν και ανασκάπτουν τον πρόχειρο εκείνο τάφο. Ω, του θαύματος! Το λείψανο του Αγίου υπάρχει σώο και ακέραιο διαχέοντας ουράνια ευωδία και Χάρη! Αφού το προσκύνησαν με ευλάβεια και δέος, το τοποθέτησαν σε ξύλινη λάρνακα και το μετέφεραν στην οικία του π. Νεοφύτου όπου, κατά την επιθυμία του ίδιου του Αγίου, φυλασσόταν σε ένα κελί.
Εκεί προσέρχονταν πάρα πολλοί, ντόπιοι και ξένοι, για να προσκυνήσουν τον Άγιο και να λάβουν αγιασμό από το σεπτό λείψανό του. Αρχίζουν να τελούνται θαύματα. Ασθένειες και αναπηρίες θεραπεύονται, άτεκνοι αποκτούν παιδιά, ψυχικά νοσήματα εξαφανίζονται, ακόμη και για ανομβρία καταφεύγουν στον Άγιο οι Νεαπολίτες, για να δουν σε λίγη ώρα την ευλογημένη βροχή να πέφτει δυνατή. Όλοι ομολογούσαν πόσο θαυματουργός αναδείχτηκε ο Άγιος Γεώργιος!
Το 1924, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, αναχώρησαν και οι Έλληνες της Καππαδοκ ίας για την ελεύθερη Ελλάδα παίρνοντας ο καθένας μαζί του ό,τι θεωρούσε πολυτιμότερο. Ο τότε εφημέριος του Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος, θεωρώντας πρώτο του καθήκον την ασφαλή μεταφορά του θαυματουργού και άφθαρτου λειψάνου του Αγίου Γεωργίου, το μετέφερε από την παραλία της Μερσίνης με ατμόπλοιο στην Αττική. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού είχε μεγάλη θαλασσοταραχή, η οποία όμως κόπασε με θαύμα του Αγίου.
Στην Αττική το ιερό λείψανο παραδόθηκε στους Νεαπολίτες, οι οποίοι το τοποθέτησαν με ευλάβεια στον Ιερό Ναό του Αγίου Ευσταθίου στη Νέα Νεάπολη του Περισσού. Από τότε άπειρα είναι τα θαύματα και οι ιάσεις που ενεργεί ο Άγιος Γεώργιος σε όσους με πίστη επικαλούνται το όνομά του.
Από τις 2-11-1999, κατόπιν παρακλήσεως του Α΄ Μητροπολίτη κ.κ. Διονυσίου και ευγενούς παραχωρήσεως του Σεβασ. Μητροπολίτη Τριφυλίας και Ολυμπίας κ.κ. Στεφάνου, τεμάχιο του ιερού λειψάνου του Αγίου είναι θησαυρισμένο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Γεωργίου Νεαπόλεως, για μόνιμη ευλογία του χριστεπώνυμου πληρώματος της Ιεράς Μητροπόλεως. Η μνήμη του Αγίου Γεωργίου του Νεαπολίτη τιμάται στις 3 Νοεμβρίου.
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟΝ ΒΙΟΥ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ ΝΕΑΠΟΛΙΤΟΥ
Γέννηση του Γεωργίου στο χωριό Ντάρ ή στο χωριό Κιόρε.
Εφημέριος Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Νεαπόλεως, συνεφημέριος με τον ιερέα Βασίλειο.
1797 3 Νοεμβρίου: Μαρτύριο και Αποκεφαλισμός του Αγίου μεταξύ Νεαπόλεως (Νεβ – Σεχίρ) και Μαλακοπής.
Εύρεση λειψάνων υπό Δημογερόντων Νεαπόλεως και ιερέως Νεοφύτου.
1924 Μεταφορά υπό Αρχιμανδρίτου Ιγνατίου, εφημερίου Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Νεαπόλεως Καππαδοκίας.
Εγκατάσταση του άφθορου Τιμίου Λειψάνου στον Ιερό Ναό Αγίου Ευσταθίου Νέας Νεαπόλεως Περισσού Αττικής.
1999 2 Νοεμβρίου: Μετακομιδή μέρους του Τιμίου Λειψάνου του Αγίου Γεωργίου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Γεωργίου Νεαπόλεως Θεσσαλονίκης, προνοία του Σεβεσμιωτάτου Μητροπολίτου κ.κ. Διονυσίου.
ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ ΝΕΑΠΟΛΙΤΟΥ
Γέννηση του Γεωργίου στο χωριό Ντάρ ή στο χωριό Κιόρε.
Εφημέριος Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Νεαπόλεως, συνεφημέριος με τον ιερέα Βασίλειο.
1797 3 Νοεμβρίου: Μαρτύριο και Αποκεφαλισμός του Αγίου μεταξύ Νεαπόλεως (Νεβ – Σεχίρ) και Μαλακοπής.
Εύρεση λειψάνων υπό Δημογερόντων Νεαπόλεως και ιερέως Νεοφύτου.
1924 Μεταφορά υπό Αρχιμανδρίτου Ιγνατίου, εφημερίου Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Νεαπόλεως Καππαδοκίας.
Εγκατάσταση του άφθορου Τιμίου Λειψάνου στον Ιερό Ναό Αγίου Ευσταθίου Νέας Νεαπόλεως Περισσού Αττικής.
1999 2 Νοεμβρίου: Μετακομιδή μέρους του Τιμίου Λειψάνου του Αγίου Γεωργίου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Γεωργίου Νεαπόλεως Θεσσαλονίκης, προνοία του Σεβεσμιωτάτου Μητροπολίτου κ.κ. Διονυσίου.
Σκήνωμα Αγίου Ελευθερίου
Κατόπιν επισκέφθηκαν το σκήνωμα του Αγίου Ελευθερίου, όπου βρίσκεται στην περιοχή Ινεάπολις σημερινά Πευκάκια.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ Ιερομάρτυρας
Ό Άγιος Ελευθέριος γεννήθηκε στην Ελλάδα και έζησε το 2ο αιώνα μ.Χ.
Τότε αυτοκράτορας ήταν ο Κόμμοδος και ο Σεπτίμιος Σεβήρος.
Ορφανός από πατέρα, ανατράφηκε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου από την ευσεβέστατη και φιλάνθρωπη μητέρα του, Άνθια.
Διακαής πόθος της Ανθίας, ήταν να επισκεφθεί τη Ρώμη, που τα χώματά της είχαν βαφεί με το αίμα των Αποστόλων, Πέτρου και Παύλου.
Κάποτε λοιπόν, αποφάσισε και πήγε.
Μαζί πήρε και το νεαρό γιο της Ελευθέριο.
Ο επίσκοπος Ρώμης, όταν είδε τον Ελευθέριο, εκτιμώντας την πολλή νοημοσύνη του, τη θερμή πίστη και το αγνό ήθος του, τον έλαβε υπό την προστασίαν του. Μετά από λίγα χρόνια τον χειροτόνησε διάκονο και έπειτα Ιερέα.
Από τη θέση αυτή ο Ελευθέριος αγωνίστηκε με ζήλο για τη διδαχή του ποιμνίου και σε έργα φιλανθρωπίας.
Γι” αυτό και το έτος 182 μ.Χ., με κοινή ψήφο κλήρου και λαού, ανήλθε στον επισκοπικό θρόνο της Ρώμης.
Η φήμη της αρετής του έφθασε μέχρι τη Βρετανία.
Έτσι, ο βασιλιάς αυτής Λούκιος, έγραψε επιστολή στον Ελευθέριο και του δήλωνε ότι αυτός και ο λαός του επιθυμούσαν να γίνουν χριστιανοί.
Ο Ελευθέριος αμέσως ανταποκρίθηκε, στέλνοντας δύο εκπαιδευμένους στην πίστη άνδρες, που κατήχησαν και βάπτισαν χριστιανούς το Λούκιο με το λαό του.
Όταν ο Σεπτίμιος Σεβήρος εξήγειρε διωγμό κατά των χριστιανών, ο Ελευθέριος τον ήλεγξε θαρραλέα.
Τότε διατάχθηκε ο μαρτυρικός θάνατός του, μαζί με τη μητέρα του Άνθια.
Έτσι ο Ελευθέριος πέρασε «εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεοϋ». προς Ρωμαίους, η” 21..
Δηλαδή στην ελευθερία της ένδοξης κατάστασης των παιδιών του θεού.
Ό Άγιος Ελευθέριος γεννήθηκε στην Ελλάδα και έζησε το 2ο αιώνα μ.Χ.
Τότε αυτοκράτορας ήταν ο Κόμμοδος και ο Σεπτίμιος Σεβήρος.
Ορφανός από πατέρα, ανατράφηκε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου από την ευσεβέστατη και φιλάνθρωπη μητέρα του, Άνθια.
Διακαής πόθος της Ανθίας, ήταν να επισκεφθεί τη Ρώμη, που τα χώματά της είχαν βαφεί με το αίμα των Αποστόλων, Πέτρου και Παύλου.
Κάποτε λοιπόν, αποφάσισε και πήγε.
Μαζί πήρε και το νεαρό γιο της Ελευθέριο.
Ο επίσκοπος Ρώμης, όταν είδε τον Ελευθέριο, εκτιμώντας την πολλή νοημοσύνη του, τη θερμή πίστη και το αγνό ήθος του, τον έλαβε υπό την προστασίαν του. Μετά από λίγα χρόνια τον χειροτόνησε διάκονο και έπειτα Ιερέα.
Από τη θέση αυτή ο Ελευθέριος αγωνίστηκε με ζήλο για τη διδαχή του ποιμνίου και σε έργα φιλανθρωπίας.
Γι” αυτό και το έτος 182 μ.Χ., με κοινή ψήφο κλήρου και λαού, ανήλθε στον επισκοπικό θρόνο της Ρώμης.
Η φήμη της αρετής του έφθασε μέχρι τη Βρετανία.
Έτσι, ο βασιλιάς αυτής Λούκιος, έγραψε επιστολή στον Ελευθέριο και του δήλωνε ότι αυτός και ο λαός του επιθυμούσαν να γίνουν χριστιανοί.
Ο Ελευθέριος αμέσως ανταποκρίθηκε, στέλνοντας δύο εκπαιδευμένους στην πίστη άνδρες, που κατήχησαν και βάπτισαν χριστιανούς το Λούκιο με το λαό του.
Όταν ο Σεπτίμιος Σεβήρος εξήγειρε διωγμό κατά των χριστιανών, ο Ελευθέριος τον ήλεγξε θαρραλέα.
Τότε διατάχθηκε ο μαρτυρικός θάνατός του, μαζί με τη μητέρα του Άνθια.
Έτσι ο Ελευθέριος πέρασε «εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεοϋ». προς Ρωμαίους, η” 21..
Δηλαδή στην ελευθερία της ένδοξης κατάστασης των παιδιών του θεού.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α”. Τον συνάναρχον λόγον.
Ιερέων ποδήρει κατακοσμούμενος και αιμάτων τοις ρείθροις επισταζόμενος, τω Δεσπότη σου Χριστώ μάκαρ ανέδραμες, Ελευθέριε σοφέ, καθαιρέτα του Σατάν. Διό μη παύση πρεσβεύων, υπέρ των πίστει τιμώντων, την μακαρίαν σου άθλησιν.
Ιερέων ποδήρει κατακοσμούμενος και αιμάτων τοις ρείθροις επισταζόμενος, τω Δεσπότη σου Χριστώ μάκαρ ανέδραμες, Ελευθέριε σοφέ, καθαιρέτα του Σατάν. Διό μη παύση πρεσβεύων, υπέρ των πίστει τιμώντων, την μακαρίαν σου άθλησιν.
Η ΑΓΙΑ ΑΝΘΙΑ
Πρόκειται για την μητέρα του Αγίου Ελευθερίου, που όταν αγκάλιασε το νεκρό σώμα του γιου της, οι δήμιοι αποκεφάλισαν και αυτή.
Πρόκειται για την μητέρα του Αγίου Ελευθερίου, που όταν αγκάλιασε το νεκρό σώμα του γιου της, οι δήμιοι αποκεφάλισαν και αυτή.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΡΕΜΩΝ ο έπαρχος
Αυτός ήταν έπαρχος Ρώμης στα χρόνια του βασιλιά Αδριανού (117-138).
Ήταν παρών στο μαρτυρικό θάνατο του Αγίου Ελευθερίου και από τα θαύματα του Αγίου πίστεψε στον Χριστό, τον ομολόγησε και στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν.
Αυτός ήταν έπαρχος Ρώμης στα χρόνια του βασιλιά Αδριανού (117-138).
Ήταν παρών στο μαρτυρικό θάνατο του Αγίου Ελευθερίου και από τα θαύματα του Αγίου πίστεψε στον Χριστό, τον ομολόγησε και στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΥΟ ΔΗΜΙΟΙ
Μαρτύρησαν και αυτοί στη Ρώμη επί Αδριανού (117-138).
Πίστεψαν στο Χριστό από τα θαύματα του Άγιου Ελευθερίου και αποκεφαλίστηκαν.
Μαρτύρησαν και αυτοί στη Ρώμη επί Αδριανού (117-138).
Πίστεψαν στο Χριστό από τα θαύματα του Άγιου Ελευθερίου και αποκεφαλίστηκαν.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ό Κουβικουλάριος
Επίσημος Κωνσταντινουπολίτης, συγκλητικός στο αξίωμα, που ανατράφηκε και μορφώθηκε μέσα στα ανάκτορα.
Μερικοί από τους Συναξαριστές αναφέρουν, ότι το αποκορύφωμα της δόξας του Ελευθερίου ήταν στην εποχή του Μαξιμιανού (286-305), με τον οποίο είχε φιλία, αλλά αυτό δεν φαίνεται πιθανό.
Ο Ελευθέριος θέλησε να γίνει χριστιανός και προφασιζόμενος λόγους υγείας, απομακρύνθηκε των αυλικών θορύβων και εγκαταστάθηκε σ” ένα χωριό κοντά στο Σαγγάριο ποταμό, όπου έκτισε υπόγειο ευκτήριο οίκο.
Εκεί βαπτίσθηκε και κοινωνούσε των αχράντων μυστηρίων.
Όταν ο βασιλιάς έμαθε γι” αυτόν, πήγε στον τόπο αυτό, τον ανακάλυψε και προσπάθησε με πολλούς τρόπους να τον επαναφέρει στην ειδωλολατρία.
Πράγμα που δεν το κατάφερε και έτσι τον αποκεφάλισε.
Επίσημος Κωνσταντινουπολίτης, συγκλητικός στο αξίωμα, που ανατράφηκε και μορφώθηκε μέσα στα ανάκτορα.
Μερικοί από τους Συναξαριστές αναφέρουν, ότι το αποκορύφωμα της δόξας του Ελευθερίου ήταν στην εποχή του Μαξιμιανού (286-305), με τον οποίο είχε φιλία, αλλά αυτό δεν φαίνεται πιθανό.
Ο Ελευθέριος θέλησε να γίνει χριστιανός και προφασιζόμενος λόγους υγείας, απομακρύνθηκε των αυλικών θορύβων και εγκαταστάθηκε σ” ένα χωριό κοντά στο Σαγγάριο ποταμό, όπου έκτισε υπόγειο ευκτήριο οίκο.
Εκεί βαπτίσθηκε και κοινωνούσε των αχράντων μυστηρίων.
Όταν ο βασιλιάς έμαθε γι” αυτόν, πήγε στον τόπο αυτό, τον ανακάλυψε και προσπάθησε με πολλούς τρόπους να τον επαναφέρει στην ειδωλολατρία.
Πράγμα που δεν το κατάφερε και έτσι τον αποκεφάλισε.
Η ΑΓΙΑ ΣΩΣΑΝΝΑ η Οσιομάρτυς
Γυναίκα με μεγάλη και αγία αποφασιστικότητα η Σωσάννα, έζησε στα τέλη του 3ου μ.Χ. αιώνα.
Γεννήθηκε στην Παλαιστίνη από πατέρα ειδωλολάτρη Ιερέα τον Αρτέμιο και μητέρα Ιουδαία τη Μάρθα.
Η ίδια όμως, από ευσεβείς γυναίκες γνώρισε τη χριστιανική πίστη και κρυφά βαπτίστηκε από τον επίσκοπο Σιλουανό.
Μετά το θάνατο των γονέων της, η επικοινωνία της με τους χριστιανούς έγινε φανερή.
Αυτό εξόργισε τόσο πολύ τους ειδωλολάτρες και τους Εβραίους, ώστε έφτασαν μέχρι του σημείου να ενωθούν με σχέδιο να τη σκοτώσουν.
Ο επίσκοπος το πληροφορήθηκε και επειδή η μανία τους μπορούσε να επεκταθεί και κατά των άλλων χριστιανών, σκεφτόταν τι μπορούσε να κάνει για να αποτρέψει τον κίνδυνο.
Τη λύση όμως, έδωσε η ίδια η Σωσάννα.
Διαμοίρασε όλη της την περιουσία στους φτωχούς, ντύθηκε ανδρικά και εγκατάλειψε τα Ιεροσόλυμα. Στο δρόμο προς την έρημο συνάντησε αναχωρητήριο ευσεβών ανδρών, στο οποίο και ζήτησε καταφυγή.
Λέγεται μάλιστα, ότι εκεί μετονομάστηκε σε Ιωάννης και ασκήτεψε είκοσι ολόκληρα χρόνια.
Αργότερα πήγε στην Ελευθερούπολη, αφού έβαλε πάλι τη γυναικεία της στολή.
Όταν έγινε ο διωγμός κατά της Εκκλησίας υπό του Διοκλητιανού, η Σωσάννα εξακολούθησε φανερά να λατρεύει και να ομολογεί τον Χριστό.
Συνελήφθη γι” αυτό και καταδικάστηκε μαζί με άλλους σε θάνατο.
Και εκείνους μεν αποκεφάλισαν, αυτή δε ρίχτηκε στη φωτιά, μέσα στην οποία και παρέδωσε την αγία ψυχή της.
(Η μνήμη της, από ορισμένους Συναξαριστές, τοποθετείται και την 19η Σεπτεμβρίου).
Γυναίκα με μεγάλη και αγία αποφασιστικότητα η Σωσάννα, έζησε στα τέλη του 3ου μ.Χ. αιώνα.
Γεννήθηκε στην Παλαιστίνη από πατέρα ειδωλολάτρη Ιερέα τον Αρτέμιο και μητέρα Ιουδαία τη Μάρθα.
Η ίδια όμως, από ευσεβείς γυναίκες γνώρισε τη χριστιανική πίστη και κρυφά βαπτίστηκε από τον επίσκοπο Σιλουανό.
Μετά το θάνατο των γονέων της, η επικοινωνία της με τους χριστιανούς έγινε φανερή.
Αυτό εξόργισε τόσο πολύ τους ειδωλολάτρες και τους Εβραίους, ώστε έφτασαν μέχρι του σημείου να ενωθούν με σχέδιο να τη σκοτώσουν.
Ο επίσκοπος το πληροφορήθηκε και επειδή η μανία τους μπορούσε να επεκταθεί και κατά των άλλων χριστιανών, σκεφτόταν τι μπορούσε να κάνει για να αποτρέψει τον κίνδυνο.
Τη λύση όμως, έδωσε η ίδια η Σωσάννα.
Διαμοίρασε όλη της την περιουσία στους φτωχούς, ντύθηκε ανδρικά και εγκατάλειψε τα Ιεροσόλυμα. Στο δρόμο προς την έρημο συνάντησε αναχωρητήριο ευσεβών ανδρών, στο οποίο και ζήτησε καταφυγή.
Λέγεται μάλιστα, ότι εκεί μετονομάστηκε σε Ιωάννης και ασκήτεψε είκοσι ολόκληρα χρόνια.
Αργότερα πήγε στην Ελευθερούπολη, αφού έβαλε πάλι τη γυναικεία της στολή.
Όταν έγινε ο διωγμός κατά της Εκκλησίας υπό του Διοκλητιανού, η Σωσάννα εξακολούθησε φανερά να λατρεύει και να ομολογεί τον Χριστό.
Συνελήφθη γι” αυτό και καταδικάστηκε μαζί με άλλους σε θάνατο.
Και εκείνους μεν αποκεφάλισαν, αυτή δε ρίχτηκε στη φωτιά, μέσα στην οποία και παρέδωσε την αγία ψυχή της.
(Η μνήμη της, από ορισμένους Συναξαριστές, τοποθετείται και την 19η Σεπτεμβρίου).
Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΚΧΟΣ ο Νέος
Καταγόταν από την Παλαιστίνη και υπήρξε στα χρόνια των Βασιλέων Κωνσταντίνου και Ειρήνης (780-797).
Ήταν γιος γονέων χριστιανών, αλλά ο πατέρας του αρνήθηκε τη χριστιανική πίστη και έγινε μωαμεθανός.
Ένας από τους γιους του όμως ο Δαχάκ, θέλησε να επανέλθει στον χριστιανισμό, παρακινώντας και την ευσεβή μητέρα του κατέφυγε στα Ιεροσόλυμα.
Από εκεί στη Λαύρα του Αγίου Σάββα, όπου βαπτίσθηκε και έγινε μοναχός με το όνομα Βάκχος.
Αλλ” ο ηγούμενος της Μονής, φοβούμενος τυχών εκδίκηση των Τούρκων, έδιωξε τον Βάκχο από τη Μονή.
Στα Ιεροσόλυμα ο Άγιος βρήκε τη μητέρα και τα αδέλφια του, που επανέφερε στη Χριστιανική πίστη, εκτός από έναν, ο οποίος και τον κατάγγειλε στους Τούρκους.
Οι Τούρκοι αμέσως συνέλαβαν τον Βάκχο και τον οδήγησαν στον κριτή.
Ο Άγιος, μπροστά σ” όλους τους παρευρισκόμενους μωαμεθανούς, ομολόγησε τη χριστιανική του πίστη και έτσι αποκεφαλίστηκε.
Καταγόταν από την Παλαιστίνη και υπήρξε στα χρόνια των Βασιλέων Κωνσταντίνου και Ειρήνης (780-797).
Ήταν γιος γονέων χριστιανών, αλλά ο πατέρας του αρνήθηκε τη χριστιανική πίστη και έγινε μωαμεθανός.
Ένας από τους γιους του όμως ο Δαχάκ, θέλησε να επανέλθει στον χριστιανισμό, παρακινώντας και την ευσεβή μητέρα του κατέφυγε στα Ιεροσόλυμα.
Από εκεί στη Λαύρα του Αγίου Σάββα, όπου βαπτίσθηκε και έγινε μοναχός με το όνομα Βάκχος.
Αλλ” ο ηγούμενος της Μονής, φοβούμενος τυχών εκδίκηση των Τούρκων, έδιωξε τον Βάκχο από τη Μονή.
Στα Ιεροσόλυμα ο Άγιος βρήκε τη μητέρα και τα αδέλφια του, που επανέφερε στη Χριστιανική πίστη, εκτός από έναν, ο οποίος και τον κατάγγειλε στους Τούρκους.
Οι Τούρκοι αμέσως συνέλαβαν τον Βάκχο και τον οδήγησαν στον κριτή.
Ο Άγιος, μπροστά σ” όλους τους παρευρισκόμενους μωαμεθανούς, ομολόγησε τη χριστιανική του πίστη και έτσι αποκεφαλίστηκε.
Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο ΝΕΟΣ που ασκήτευε στο Λάτριο όρος
Καταγόταν από την πόλη Ελαία, που βρίσκεται κοντά στην Πέργαμο της Μικράς Ασίας.
Γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς, τον Αντίοχο και την Ευδοκία, οι οποίοι νωρίς πέθαναν και άφησαν τον Παύλο ορφανό και απροστάτευτο.
Έτσι ο Παύλος αναγκάστηκε να βόσκει χοίρους για να ζήσει.
Ο μεγαλύτερος αδελφός του Βασίλειος, που ασκήτευε στο όρος Λάτρος (Δυτική Μ. Ασία, κοντά στην αρχαία Μίλητο), έμαθε την κατάσταση του Παύλου και έστειλε κάποιο μοναχό να τον βρει και να τον φέρει στη Μονή.
Στην αρχή οι χωρικοί αρνήθηκαν να δώσουν τον ορφανό, αλλά ο αδελφός του τον εμπιστεύθηκε στον ασκητή Πέτρο σαν μαθητευόμενο.
Κοντά στον Πέτρο, ο Παύλος διδάχτηκε τη μοναχική ζωή και τόσο πολύ διακρίθηκε σ” αυτή, ώστε μετά τον θάνατο του Πέτρου οι μοναχοί τον κάλεσαν στην ηγουμενία της Μονής.
Αυτός όμως δεν δέχτηκε και έφυγε πιο μέσα στο βουνό και ζούσε με αυστηρή νηστεία και προσευχή.
Έπειτα κατέβηκε στα κάτω μέρη του βουνού και έκτισε ωραίο ναό στο όνομα της Αγίας Τριάδας, όπου και παρέμεινε μέχρι τέλους της ζωής του, αφού έκανε και πολλά θαύματα.
Μερικοί Συναξαριστές αναφέρουν ότι πέθανε σε βαθιά γεράματα το 896.
Καταγόταν από την πόλη Ελαία, που βρίσκεται κοντά στην Πέργαμο της Μικράς Ασίας.
Γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς, τον Αντίοχο και την Ευδοκία, οι οποίοι νωρίς πέθαναν και άφησαν τον Παύλο ορφανό και απροστάτευτο.
Έτσι ο Παύλος αναγκάστηκε να βόσκει χοίρους για να ζήσει.
Ο μεγαλύτερος αδελφός του Βασίλειος, που ασκήτευε στο όρος Λάτρος (Δυτική Μ. Ασία, κοντά στην αρχαία Μίλητο), έμαθε την κατάσταση του Παύλου και έστειλε κάποιο μοναχό να τον βρει και να τον φέρει στη Μονή.
Στην αρχή οι χωρικοί αρνήθηκαν να δώσουν τον ορφανό, αλλά ο αδελφός του τον εμπιστεύθηκε στον ασκητή Πέτρο σαν μαθητευόμενο.
Κοντά στον Πέτρο, ο Παύλος διδάχτηκε τη μοναχική ζωή και τόσο πολύ διακρίθηκε σ” αυτή, ώστε μετά τον θάνατο του Πέτρου οι μοναχοί τον κάλεσαν στην ηγουμενία της Μονής.
Αυτός όμως δεν δέχτηκε και έφυγε πιο μέσα στο βουνό και ζούσε με αυστηρή νηστεία και προσευχή.
Έπειτα κατέβηκε στα κάτω μέρη του βουνού και έκτισε ωραίο ναό στο όνομα της Αγίας Τριάδας, όπου και παρέμεινε μέχρι τέλους της ζωής του, αφού έκανε και πολλά θαύματα.
Μερικοί Συναξαριστές αναφέρουν ότι πέθανε σε βαθιά γεράματα το 896.
ΜΝΗΜΗ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Αύτη τη μέρα με κοινή γνώμη κλήρου, βασιλέων και λαού ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος χειροτονήθηκε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης (15 Δεκεμβρίου 397 μ.Χ.).
Αύτη τη μέρα με κοινή γνώμη κλήρου, βασιλέων και λαού ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος χειροτονήθηκε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης (15 Δεκεμβρίου 397 μ.Χ.).
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ Αρχιεπίσκοπος Σουρόζας (Ρώσος).
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου