Παραμείνετε παιδιά.

Η μαμά και ο μπαμπάς σίγουρα έχουν έναν καθοριστικό ρόλο μέσα στην οικογένεια. Είναι εκείνοι που θα μάθουν στα παιδιά τους από την κούνια μέχρι και την ενηλικίωση τις βασικές αξίες της ζωής και θα τα κάνουν σωστούς ανθρώπους στην κοινωνία.


Ομως και τα παιδιά με την σειρά τους, καθημερινά, δείνουν μαθήματα προς τους μεγάλους που είναι πολύ σημαντικά.

Δεν κρατούν κακία: Μπορεί να τσακώνονται μεταξύ τους, είτε τα αδέλφια, είτε στο σχολείο, είτε στη γειτονιά με τα άλλα παιδιά. Ομως την μια στιγμή δεν μιλούν και την άλλη είναι αγκαλιασμένα. Αντίθετα οι ενήλικες σπαταλούν τη ζωή τους σε μνησικακίες και καταστρέφουν τις σχέσεις τους είτε αυτές αφορούν μέσα στην οικογένεια, είτε στην κοινωνία γενικά.

Χαίρονται την κάθε στιγμή: Τα παιδιά ζουν αποκλειστικά στο παρόν και χαίρονται το τώρα. Αντίθετα οι μεγάλοι λόγω της καθημερινότητας και των προβλημάτων της χάνουν μοναδικές στιγμές. Από την άλλη αναπολούν το παρελθόν και κάνουν σκέψεις για το μέλλον, χάνοντας όμως το παρόν. Κυρίως οι μητέρες μέσα στο φορτωμένο πρόγραμμα της ημέρας πολλές φορές δεν χαίρονται τις όμορφες στιγμές με τα παιδιά τους γιατί έχουν να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού και έτσι όταν φτάνει η ημέρα στο τέλος της και τα μικρά κοιμούνται στα κρεβατάκια τους είναι πλέον αργά για τη μαμά.

Εκφράζουν ελεύθερα τα συναισθήματά τους: Τα παιδιά όταν αγαπούν, θυμώνουν, λυπούνται ή χαίρονται. Το εκφράζουν ελεύθερα και το δείχνουν με λόγια και έργα. Αντίθετα οι ενήλικες βρίσκουν προφάσεις για να μη δείξουν στους άλλους τα αληθινά τους συναισθήματα.


Επομένως το ηθικό δίδαγμα από τα παιδιά μας είναι απλό: ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΤΕ ΠΑΙΔΙΑ, ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ

egnomi




Υποσημείωσή μου: Ας θυμηθούμε και τα λόγια του Ιησού Χριστού, όπου ανέφερε Aλήθεια σας λέγω, αν δεν αλλάξετε και δεν γίνετε σαν τα παιδιά, δε θα μπείτε στη βασιλεία των ουρανών. Γιατί όποιος δεχθεί τέτοιο παιδάκι στ’ όνομά μου ―δηλαδή χωρίς υπεροψία αλλά με αγάπη και εκτίμηση,― εμένα δέχεται· και όποιος εμένα δέχεται, δε δέχεται εμένα παρά εκείνον που μ’ έστειλε.