Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης και η υποκρισία της ανθρωπότητας
Η καθιέρωση το 1981 από τον ΟΗΕ -εν μέσω ψυχρού πολέμου- της 21ης Σεπτεμβρίου ως Παγκόσμιας Ημέρας Ειρήνης, αφήνει -34 χρόνια μετά την υιοθέτησή της- μια γλυκόπικρη γεύση σε όλους όσους επιμένουν να αγωνίζονται γι’ αυτό το πανανθρώπινο ιδανικό χωρίς ιδιοτέλεια πέρα και έξω από πολιτικές, ιδεολογικές ή άλλες αγκυλώσεις αλλά και από μονοσήμαντους και μονοδιάστατους περιορισμούς. Δυστυχώς για την ανθρωπότητα, η εμπέδωση της ειρήνης και συνακόλουθα η ειρηνική επίλυση των διεθνών διαφορών, αποτελούν ακόμα και σήμερα, στα μισά της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, πολυπόθητο ζητούμενο παρά την υιοθέτηση του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και τη συγκρότηση του ΟΗΕ αμέσως μετά το πέρας του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου πίσω στο μακρινό 1945.
Ο κόσμος μας, ακόμα και σήμερα, συνταράσσεται από ένοπλες συγκρούσεις, συρράξεις και πολέμους όλων των μορφών, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης που αποτελούν όνειδος και ντροπή για τον ανθρώπινο πολιτισμό. Εύλογα λοιπόν διερωτάται κανείς, αν υπάρχει χώρος ή λόγος για τον εορτασμό μιας τέτοιας ημέρας.
Στην Ευρώπη, στη γειτονιά μας, οι δύο παγκόσμιοι πολέμοι οδήγησαν στην ολοκληρωτική καταστροφή της Γηραιάς ηπείρου και όχι μόνο και παρότι οδήγησαν στην δημιουργία της Ενωμένης Ευρώπης που κατ’ αρχάς είναι θεμελιωμένη στην εμπέδωση της ειρήνης και της δημοκρατίας, δυστυχώς πέρα από την επικράτεια των κρατών που συμμετέχουν σ’ αυτό το εγχείρημα, η έννοια της ειρήνης, έχει χάσει κάθε πρακτικό αντίκρισμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ουκρανία.
Επιπρόσθετα, λίγα μίλια πιο πέρα από τις ακτές της ενωμένης Ευρώπης, συντελούνται κατ´ εξακολούθηση, οι πλέον απάνθρωπες πολεμικές πράξεις, με το ουτωκαλούμενο Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ) να γιγαντώνεται με πολύ γοργούς ρυθμούς.
Και σ’ όλο αυτό το χαοτικό σκηνικό από τον πολιτισμένο και φιλειρηνικό κόσμο υπάρχει μια χλιαρή αντίδραση, τόσο από την πλευρά της διεθνούς κοινότητας όσο και από την ΕΕ που δεν έπληξαν το κακό εν τη γενέσει του.
Ούτε καν αυτή η πολυδιάστατη και –πρωτίστως- ανθρωπιστική κρίση του προσφυγικού που είναι –ως επί το πλείστον- απόρροια της ενδυνάμωσης του «ΙΚ» δεν ταρακούνησε εγκαίρως και επαρκώς τον ΟΗΕ, την ΕΕ αλλά και κάποια τρίτα ισχυρά κράτη.
Είναι αδιανόητο –εάν όχι- εξοργιστικό, το γεγονός, ότι αυτή η τεράστια κρίση που αφορά σε πολύ μεγάλο βαθμό στην εσωτερική ασφάλεια, αλλά και στην εξωτερική πολιτική της ΕΕ, να έχει να συζητηθεί σε επίπεδο αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων από τον περασμένο Ιούνιο, ενώ μόλις την προηγούμενη Πέμπτη και ενώ τα πράγματα δείχνουν να έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, να ανακοινώνει την έκτακτη σύγκληση του Σώματος για τις 23 Σεπτεμβρίου με μοναδικό θέμα το προσφυγικό.
Σε κάθε περίπτωση βέβαια, δεν είναι μόνο η γειτονιά μας που έχει συρθεί στο στυγνό αιματοκύλισμα με όλες τις συνακόλουθες προεκτάσεις και συνέπειες του, είναι και η Υεμένη, η Σομαλία, η Νιγηρία, η Ερυθραία και άλλα πολλά μέρη τούτου του πλανήτη, άλλα πολύ γνωστά και άλλα λιγότερο που πλήττονται είτε από διακρατικές, είτε από εμφύλιες συγκρούσεις, είτε από τρομοκρατικά κτυπήματα.
Όλα αυτά συντελούνται σε ένα περιβάλλον προκλητικής υποκρισίας, όπου ΟΗΕ και λοιποί διεθνείς και περιφερειακοί οργανισμοί και κυβερνήσεις θα εξάρουν με αφορμή την παγκόσμια αυτή μέρα, την ειρήνη με πομπώδεις και βαρύγδουπους λόγους και ανακοινώσεις. Χρηματικά ποσά θα σπαταληθούν για ευφάνταστες αφίσες με ανθρώπους και κυρίως παιδάκια με διαφορετικό χρώμα δέρματος, για πανηγυρικές εκδηλώσεις την ίδια στιγμή που άλλα παιδάκια θα πεθαίνουν από την πείνα και από τους πολέμους.
Εδώ, όμως είναι που πρέπει να φανεί η δύναμη των πολιτών τούτου του κόσμου. Γιατί, οι πολίτες έχουν τη δύναμη μέσα από την αντίδρασή τους, να πλήξουν καίρια αυτή την απροκάλυπτη υποκρισία.* Διεθνολόγος - Ευρωπαιολόγος.
Ο κόσμος μας, ακόμα και σήμερα, συνταράσσεται από ένοπλες συγκρούσεις, συρράξεις και πολέμους όλων των μορφών, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης που αποτελούν όνειδος και ντροπή για τον ανθρώπινο πολιτισμό. Εύλογα λοιπόν διερωτάται κανείς, αν υπάρχει χώρος ή λόγος για τον εορτασμό μιας τέτοιας ημέρας.
Στην Ευρώπη, στη γειτονιά μας, οι δύο παγκόσμιοι πολέμοι οδήγησαν στην ολοκληρωτική καταστροφή της Γηραιάς ηπείρου και όχι μόνο και παρότι οδήγησαν στην δημιουργία της Ενωμένης Ευρώπης που κατ’ αρχάς είναι θεμελιωμένη στην εμπέδωση της ειρήνης και της δημοκρατίας, δυστυχώς πέρα από την επικράτεια των κρατών που συμμετέχουν σ’ αυτό το εγχείρημα, η έννοια της ειρήνης, έχει χάσει κάθε πρακτικό αντίκρισμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ουκρανία.
Επιπρόσθετα, λίγα μίλια πιο πέρα από τις ακτές της ενωμένης Ευρώπης, συντελούνται κατ´ εξακολούθηση, οι πλέον απάνθρωπες πολεμικές πράξεις, με το ουτωκαλούμενο Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ) να γιγαντώνεται με πολύ γοργούς ρυθμούς.
Και σ’ όλο αυτό το χαοτικό σκηνικό από τον πολιτισμένο και φιλειρηνικό κόσμο υπάρχει μια χλιαρή αντίδραση, τόσο από την πλευρά της διεθνούς κοινότητας όσο και από την ΕΕ που δεν έπληξαν το κακό εν τη γενέσει του.
Ούτε καν αυτή η πολυδιάστατη και –πρωτίστως- ανθρωπιστική κρίση του προσφυγικού που είναι –ως επί το πλείστον- απόρροια της ενδυνάμωσης του «ΙΚ» δεν ταρακούνησε εγκαίρως και επαρκώς τον ΟΗΕ, την ΕΕ αλλά και κάποια τρίτα ισχυρά κράτη.
Είναι αδιανόητο –εάν όχι- εξοργιστικό, το γεγονός, ότι αυτή η τεράστια κρίση που αφορά σε πολύ μεγάλο βαθμό στην εσωτερική ασφάλεια, αλλά και στην εξωτερική πολιτική της ΕΕ, να έχει να συζητηθεί σε επίπεδο αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων από τον περασμένο Ιούνιο, ενώ μόλις την προηγούμενη Πέμπτη και ενώ τα πράγματα δείχνουν να έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, να ανακοινώνει την έκτακτη σύγκληση του Σώματος για τις 23 Σεπτεμβρίου με μοναδικό θέμα το προσφυγικό.
Σε κάθε περίπτωση βέβαια, δεν είναι μόνο η γειτονιά μας που έχει συρθεί στο στυγνό αιματοκύλισμα με όλες τις συνακόλουθες προεκτάσεις και συνέπειες του, είναι και η Υεμένη, η Σομαλία, η Νιγηρία, η Ερυθραία και άλλα πολλά μέρη τούτου του πλανήτη, άλλα πολύ γνωστά και άλλα λιγότερο που πλήττονται είτε από διακρατικές, είτε από εμφύλιες συγκρούσεις, είτε από τρομοκρατικά κτυπήματα.
Όλα αυτά συντελούνται σε ένα περιβάλλον προκλητικής υποκρισίας, όπου ΟΗΕ και λοιποί διεθνείς και περιφερειακοί οργανισμοί και κυβερνήσεις θα εξάρουν με αφορμή την παγκόσμια αυτή μέρα, την ειρήνη με πομπώδεις και βαρύγδουπους λόγους και ανακοινώσεις. Χρηματικά ποσά θα σπαταληθούν για ευφάνταστες αφίσες με ανθρώπους και κυρίως παιδάκια με διαφορετικό χρώμα δέρματος, για πανηγυρικές εκδηλώσεις την ίδια στιγμή που άλλα παιδάκια θα πεθαίνουν από την πείνα και από τους πολέμους.
Εδώ, όμως είναι που πρέπει να φανεί η δύναμη των πολιτών τούτου του κόσμου. Γιατί, οι πολίτες έχουν τη δύναμη μέσα από την αντίδρασή τους, να πλήξουν καίρια αυτή την απροκάλυπτη υποκρισία.* Διεθνολόγος - Ευρωπαιολόγος.
- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/f-me-apopsi-eponymes-gnomes/385/277299/pagkosmia-imera-eirinis-kai-i-ypokrisia-tis-anthropotitas#sthash.47BJocUO.dpuf
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου