Κάθε βράδυ προσεύχομαι πριν κοιμηθώ για όλους αυτούς τους πρόσφυγες που φεύγουν από την Συρία για ένα καλύτερο αύριο, το οποίο όμως σε πάρα πολλές περιπτώσεις όχι μόνο καλύτερο δεν είναι αλλά είναι πιο εφιαλτικό και από εκείνο του πολέμου. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις από αυτές τα όνειρα των ανθρώπων αυτών πνίγονται στην Μεσόγειο, πνίγονται στο Αιγαίο Πέλαγος. Ένα Πέλαγος που έχει γίνει τάφος για χιλιάδες συνανθρώπους μας το τελευταίο χρονικό διάστημα και για δεκάδες παιδιά. Αποκορύφωμα της κατάστασης που επικρατεί, ήταν την Τετάρτη, όπου πνίγηκαν δέκα αγγελούδια, δέκα αθώες ψυχές.
Κάθε βράδυ όταν προσεύχομαι για όλους αυτούς τους πρόσφυγες που χάνουν την ζωή τους στα νερά του Αιγαίου αλλά και για τις αθώες αυτές ψυχές των μικρών παιδιών που φεύγουν τόσο άδοξα από αυτόν τον μάταιο κόσμο, αναρωτιέμαι ως πότε θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση; Ως πότε θα επιτρέπουμε όλοι μας να γίνονται τέτοια εγκλήματα; Ως πότε οι κυβερνήσεις της Ευρώπης και της χώρας μας θα ασχοληθούν σοβαρά με το ζήτημα αυτό και θα πάρουν σωστές και γενναίες αποφάσεις; Ως πότε θα βλέπουμε όλοι μας τους πρόσφυγες ως ανθρώπους ενός κατώτερου Θεού και όχι σαν αδέλφια μας;
Αν δεν μπορέσουμε να αλλάξουμε την εικόνα που επικρατεί, αν και κάποιοι απλοί άνθρωποι προσπαθούν αλλά μένουν αβοήθητοι, και μιλάω για τους εθελοντές που απ” όλη την Ευρώπη παράτησαν τις δουλειές τους και πήγαν στη Λέσβο και στα υπόλοιπα νησιά μας να βοηθήσουν τους πρόσφυγες, αλλά και για όσους στέλνουν σε αυτούς τους ανήμπορους ανθρώπους ένα χέρι βοηθείας, τότε δεν μπορούμε να ξανά μιλήσουμε για Ευρωπαϊκό πολιτισμό. Διότι αυτός πνίγεται καθημερινώς στην Μεσόγειο. Και για να γίνουν οι αλλαγές πρέπει να δούμε αυτούς τους ανθρώπους σαν αδέρφια μας αλλιώς δεν πάει να φτιαχτούν στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου θέλουν, το πρόβλημα δεν θα λυθεί αλλά θα διογκωθεί και οι εικόνες που θα αντικρίσουμε θα είναι σκληρές, οδυνηρές και εφιαλτικές.
Ο Γεώργιος Πρατζίκος είναι Θεολόγος-συντάκτης στο eviawelle
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου