Ο πασλαμάς όπως και η πίτα, ήταν πρόχειρο προσφάϊ, (ψωμί). Ο πασλαμάς γινόταν με αλεύρι και προζύμι. Δηλ. αποβραδίς η νοικοκυρά, «έπιανε» το προζύμι, σ' ένα πήλινο ή χάλκινο βαθύ πιάτο που το έβαζε κοντά στο τζάκι. Μ' αυτό, την άλλη μέρα ζύμωνε το ζυμάρι για να κάνει τους πασλαμάδες (ή το ψωμί) όχι πίτες, γιατί αυτές γίνονταν χωρίς προζύμι. Μ' αυτό το προζύμι ζύμωναν μια ποσότητα αλευριού και κατόπιν το άπλωναν με τον μπλάστρη (οκλαού) πάνω στη μαλαχτήρα. Έπειτα το έριχναν πάνω στο σάτσι που είχε πυρώσει πάνω στη φωτιά. Την κάτω επιφάνεια του σάτσι τη ράντιζαν με νερό και την πασπάλιζαν με στάχτη για να μην καίγεται ο πασλαμάς και «αρπάζει». Με την ίδια βρεμένη στάχτη πασπάλιζαν και τα χαρανιά απ' έξω για να μην πιάνουν μουντζούρα. Αφού ψηνόταν ο πασλαμάς από τη μια μεριά, τον γύριζαν και από την άλλη με το τεγκεράκι και άλλες φορές ακόμα ώσπου να ψηθεί τελείως. - See more at: http://www.ftiaxno.gr/2011/05/blog-post_7541.html#sthash.Yjuo26HE.dpuf
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου