Τα σύννεφα της αβεβαιότητας και η ασφαλής διακυβέρνηση. Του Γιάννη Ρουσόδημου

Καθημερινά όλοι μας διαπιστώνουμε ότι οι καιροί είναι δύσκολοι. Τα "σύννεφα" της αβεβαιότητας συγκεντρώνονται κάνοντας όλον τον πλανήτη να νιώθει την ανασφάλεια σε πολλά ζητήματα, τα οποία αφορούν πλέον την Παγκόσμια Κοινότητα.


Ο κόσμος μας μοιάζει να βρίσκεται μπροστά σε ένα μεταίχμιο το οποίο μάλλον φέρνει "θύελλα". Μια "θύελλα" παράξενη, πρωτόγνωρη, η οποία είναι ικανή και ειδικότερα σε ότι αφορά τα ζητήματα τρομοκρατίας αλλά και τα οικονομικά, να παρασύρει χώρες, έθνη και λαούς στο πέρασμά της.

Η χώρα μας αντιμετωπίζει μία κρίση διαρκείας και δοκιμάζεται πολλαπλώς σε μια κρίσιμη καμπή του παγκόσμιου γίγνεσθαι. Ταλανίζεται από βαθιά οικονομική κρίση και κοινωνική οπισθοδρόμηση, ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται ίσως στο σύνορο της πιο ταραγμένης ζώνης του πλανήτη.

Μετά τα όσα συνέβησαν στην Τουρκία, την αστάθεια που επικρατεί και την παντελή κατάργηση δημοκρατικών κανόνων αλλά και απονομής της δικαιοσύνης, η περιοχή μας με μαθηματική ακρίβεια αποσταθεροποιείται περισσότερο.

Παράλληλα η χώρα μας δεν παύει να αποτελεί ένα πιθανό πέρασμα του ισλαμικού φονταμενταλισμού στην Ευρώπη.

Σε αυτούς τους καιρούς λοιπόν πρώτιστο μέλημα της πολιτικής ηγεσίας της πατρίδας μας, θα πρέπει να είναι η θωράκιση με όλους τους τρόπους, των συνόρων μας. Δεν εννοώ μόνο σε επίπεδο επιχειρησιακό, για να μην πω κάτι περισσότερο. Αναφέρομαι όμως και στη σταθερότητα που πρέπει να επικρατεί και στο εσωτερικό της χώρας μας.

Δυστυχώς υπάρχουν θύλακες εντός της, που είτε από ιδεοληψία είτε από ιδεολογία δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος των κινδύνων που μας περιβάλλουν. Έχουν άγνοια των στρατιωτικό-πολιτικό-οικονομικών δεδομένων και στο μυαλό τους υπάρχουν "μοντέλα" διοίκησης και στρατηγικής τα οποία και δεν μπορούν να λειτουργήσουν και δεν μπορούν να καλύψουν τα δεδομένα που συνεχώς προκύπτουν.

Η σημερινή κυβέρνηση, έχω πει πολλές φορές, ότι ήταν οτιδήποτε χειρότερο θα μπορούσε να μας τύχει. Δεν αντιλήφθηκε σωρεία δεδομένων από την αρχή, κινήθηκε με μοντέλα ιδεοληπτικά και ξεπερασμένα στην οικονομία και ως αντιπολίτευση δίχασε βαθιά τον ελληνικό λαό με την ρητορική της.

Παρόλα αυτά αυτή είναι που έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης σήμερα. Το εθνικό συμφέρον λοιπόν επιβάλλει με βάση τις συνθήκες τις οποίες βιώνουμε, άμεση σταθεροποίηση πρώτον της οικονομίας και την πάση θυσία συμμετοχή της χώρας μας στην Ε.Ε, με παράλληλη σύσφιξη των σχέσεων μας με τους συμμάχους μας σε στρατιωτικό επίπεδο.

Ταυτόχρονα η εξωτερική μας πολιτική πρέπει να αποκτήσει χαρακτηριστικά ειρηνοποιού. Αυτό που διαπιστώνουν οι σύμμαχοί μας έστω και αργά πρέπει να το αξιοποιήσουμε. Και αυτό είναι ότι η Ελλάδα ακόμη και κάτω από αυτές τις συνθήκες που διαβιεί ο λαός της, παραμένει παράγοντας σταθερότητας στην Χερσόνησο του Αίμου κάτι το οποίο τις προσδίδει αξία σε ότι αφορά τα γεωπολιτικά δεδομένα στην περιοχή του Αιγαίου και της Μ Ανατολής.

Αυτοί είναι οι λόγοι που η κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει επειγόντως τα διάφορα πολιτικά της παίγνια και καπρίτσια τα οποία δυστυχώς "απολαύσαμε" κατά την συζήτηση του εκλογικού νόμου στη Βουλή.

Όλα αυτά που κάνει σε πολλούς τομείς του πολιτικού γίγνεσθαι το μόνο που δημιουργούν είναι προβλήματα και κάνουν εταίρους και συμμάχους να μας αντιμετωπίζουν με σκωπτικότητα. Καθώς προς αυτούς περνάει η εικόνα μιας χώρας που ενώ μπορεί να παίξει έναν ιδιαίτερο ρόλο, αυτή το αρνείται από καπρίτσιο και μόνο!

Όλα αυτά δεν ταιριάζουν ούτε με τι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στην περιοχή μας, αλλά δεν ταιριάζουν ούτε με τις ανάγκες του ελληνικού λαού. Αν μείνουμε χωρίς συμμάχους, είμαστε ευάλωτοι σε όλους τους κινδύνους που εκπορεύονται πρωτίστως από την διεθνή τρομοκρατία. Εάν πτωχεύσουμε και καταλήξουμε σε "μοντέλα" Βαρουφάκη, τότε η χώρα μας κινδυνεύει άμεσα ακόμη και με διάλυση και το σταματώ εδώ

Αν όλα αυτά τα αντιλαμβάνεται η σημερινή κυβέρνηση και πολύ περισσότερο μπορούν να τα αντιληφθούν τα ιδεοληπτικά κομματικά της στελέχη, τότε έχει καλώς. Αν δεν μπορούν τότε ήλθε η ώρα να αποφασίσουν πως πρέπει να φύγουν το συντομότερο και να δώσουν την θέση τους μετά από απόφαση του ελληνικού λαού σε μία κυβέρνηση η οποία έχει εντελώς διαφορετική αντίληψη για τα δεδομένα που έχουμε μπροστά μας.

Εάν αυτό που γίνεται σήμερα, συνεχιστεί, τότε μιλάμε για τεράστιο έλλειμμα κατανόησης των προβλημάτων και των δεδομένων που έχουν προκύψει. Ελλείμματα που δεν μπορούν να συνεχίσουν να βαραίνουν την πολιτική ζωή του τόπου.

Στο σημείο αυτό όμως αναφέρομαι και στο ελληνικό λαό, ο οποίος δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Καθώς ότι του συμβαίνει, του συμβαίνει μετά από απόφασή του. Για αυτό και μετά το μάθημα που έλαβε από το πάθημα που είχε, καλείται να αποκτήσει αυστηρότερη κρίση και ταυτόχρονα να απαιτήσει ασφαλή διακυβέρνηση της πατρίδας του.