Το να το εύχεσαι όμως προϋποθέτει να το επιχειρήσεις. Του Γιάννη Ρουσόδημου

Μετά από εφτά χρόνια κρίσης, αυτό που πλέον θεωρείται σίγουρο είναι ότι η αισιοδοξία θα αργήσει πολύ να έλθει για τον μέσο Έλληνα, ο οποίος δοκιμάζεται σκληρά βλέποντας τις θυσίες που κάνει να μην έχουν καμία ανταπόδοση.


Παρά το γεγονός ότι η σημερινή κυβέρνηση προσπάθησε να μας πείσει ότι αυτά που κάνει, θα φέρουν καλύτερες ημέρες, η προσπάθειά της αυτή έπεσε στο κενό, βυθίζοντας ακόμα περισσότερο την κοινωνία στην απελπισία, την απαισιοδοξία και τον φόβο, καθώς συνεχώς οι προσδοκίες μειώνονται.

Η κοινωνία πλέον αγωνιά, πως θα τα βγάλει πέρα, το συντριπτικό και μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, αυτό που άλλοτε ήταν και το πλέον παραγωγικό, οι επιχειρηματίες, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και γενικότερα όλοι αυτοί που εργάζονταν πέρα και μακριά από το δημόσιο, νιώθει παγιδευμένο σε ένα αδιέξοδο δίχως προοπτική.

Η κατάσταση της χώρας το 2016 επιδεινώθηκε και έτσι το 2017 ήρθε φέρνοντας τεράστιους φόρους, βαρύτατες ασφαλιστικές εισφορές και επιβαρύνσεις επιπλέον τεσσάρων δισεκατομμυρίων ευρώ καθώς η τωρινή κυβέρνηση συνεχίζει να "επενδύει" σε ένα κρατικοδίαιτο μοντέλο δημιουργώντας ένα πελατειακό κράτος και μη δίνοντας δεκάρα για τον ιδιωτικό τομέα!

Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αισθάνεται ότι δεν μπορεί να ελπίζει πουθενά. Η αξιοπιστία αυτής της κυβέρνησης όπως και γενικότερα του πολιτικού συστήματος βρίσκεται στο ναδίρ. Η Ευρώπη, που παλαιότερα αποτελούσε "καταφύγιο" έχει καταλήξει προβληματική υπερεθνική συμμαχία την οποία την χαρακτηρίζουν οι αντιφάσεις και τίποτα περισσότερο.

Για πρώτη φορά σε όλες τις έρευνες της κοινής γνώμης δείχνουν ότι  το ευρώ κατρακυλά στην συνείδηση του μέσου Έλληνα, ο οποίος διαπιστώνει ότι ως νόμισμα μάλλον τον ζημίωσε παρά τον ωφέλησε.

Ο ευρωσκεπτικισμός που κυριαρχεί, το οικονομικό μοντέλο που η κυβέρνηση εφαρμόζει, σε συνδυασμό με τις εκκρεμότητες της αξιολόγησης και οι κυβερνητικές παλινωδίες κάνουν το πολιτικό αδιέξοδο να διογκώνεται περισσότερο προδιαγράφοντας τις μεγάλες δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε όλοι μας την χρονιά που μόλις άρχισε.

Αν σε αυτό προσθέσουμε και το γεγονός ότι ο μέσος Έλληνας κουρασμένος και ταλαιπωρημένος στρέφεται προς ένα εθνικολαϊκιστικό ρεύμα που βρίσκει πρόσφορο έδαφος να αναπτύσσεται λόγω των αδιεξόδων που πριν περιέγραψα, τότε ίσως αργά αλλά σταθερά μπαίνουμε σε μία κατάσταση που θα φέρει μεγάλους κινδύνους για την χώρα μας.

Ευτυχώς η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών ακόμη σκέφτεται. Και δεν έχει παραδώσει ψυχή και πνεύμα ούτε στους λαϊκιστές του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ούτε και τους εθνικολαϊκιστές των ΑΝΕΛ και όλων των μικρότερων κομμάτων και μορφωμάτων, αντιλαμβανόμενοι ότι αυτό το "εκρηκτικό μείγμα" ανασφάλειας και φόβου δεν μπορεί να συνεχίζει άλλο.

Είναι επιτακτική ανάγκη η χώρα, η οικονομία και η κοινωνία να βγουν απ' αυτόν τον φαύλο κύκλο, ο οποίος έχει διαλύσει τον μέσο Έλληνα.

Η ευθύνη της νυν κυβέρνησης είναι πολύ μεγάλη για αυτό που συμβαίνει και όπως όλα δείχνουν θα έχει ως αποτέλεσμα να τιμωρηθεί αυστηρά για τα όσα επέφερε και επέβαλε στην ελληνική κοινωνία.

Το πολιτικό σύστημα γενικότερα έχει τεράστιες ευθύνες μπροστά του. Ευθύνες όμως έχει και ο ελληνικός λαός πλέον, να δώσει σκληρή μάχη ώστε αυτή η κατάσταση της συνεχής φθοράς να ανατραπεί.

Το πολιτικό σύστημα είναι υποχρεωμένο πλέον να προσδιορίσει τον δρόμο της ελπίδας και δίχως φρούδες υποσχέσεις να θέσει την νέα αρχή ώστε το 2017 να προχωρήσουμε με γνώμονα ότι η χώρα μας χρειάζεται μία νέα προοπτική, ότι η χώρα μας μπορεί να θέσει τις βάσεις, να αλλάξει τα δεδομένα της και να αναζητήσει ένα νέο μοντέλο οικονομίας, το οποίο το έχει ανάγκη με ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης, το οποίο θα λειτουργεί με σκοπό η χώρα να αναπτύσσεται έστω και αργά αλλά με σταθερότητα.

Αυτό το οποίο δεν μπορεί να απαντηθεί όμως είναι αν αυτό το πολιτικό σύστημα μπορεί να το πράξει αυτό  αν τα πρόσωπα που το απαρτίζουν μπορούν να υπερβούν το παρελθόν τους και ο λαός θέλει να κάνει ένα νέο ξεκίνημα.

Βλέπετε για να συμβεί αυτό πρέπει να το θες. Το να το εύχεσαι όμως προϋποθέτει να το επιχειρήσεις.

Ο Γιάννης Ρουσοδημος είναι διαχειριστής του eviawelle.

Σχόλια