από γονείς,
πνευματικούς ανθρώπους,
φίλους και γνωστούς,
και νιώθεις έναν πόνο στο στομάχι,
μια αντίδραση,
μια αίσθηση ότι ¨δεν είναι δυνατό να είναι έτσι,
κάτι μέσα μου κλωτσάει και διαμαρτύρεται,
κάπου τρελαίνομαι με όλα αυτά που ακούω και γίνονται¨,
μη περιφρονήσεις αυτή τη φωνή,
αυτή την αντίδραση,
και κυρίως αυτό το σωματικό πόνο.
(Λίγες μέρες πριν, μια κοπέλα μού είπε ότι
στα 30 της έπαθε εμμηνόπαυση
από τέτοιες καταστάσεις!)
Ο Θεός δεν ζητά να σε ευνουχίσει,
μα να σε αναστήσει και να ζήσεις!!
Να χαρείς, να έχεις γαλήνη και χαρά μέσα σου.
Και κυρίως να ζήσεις τη δική σου ζωή,
και όχι των άλλων τα γούστα.
Ο Θεός έχει σεβασμό στην ψυχή σου και αρχοντιά.
Τέλος.
Άρα, σίγουρα οι επόμενες κινήσεις σου,
δεν θα είναι ούτε δουλοπρέπεια,
ούτε θυματοποίηση,
ούτε μια κακώς νοούμενη ¨υπακοή¨,
αν αυτή η υπακοή οδηγεί
σε καρκίνο ψυχής και σώματος.
Αν όμως θες,
μπορείς να δεχτείς τα πάντα.
Αρκεί να είσαι έτοιμος μετά
για τις συνέπειες,
και να μη ζητάς ευθύνες από άλλους.
Διότι, είδες, κατάλαβες,
και όμως προχώρησες
και παραχώρησες σε άλλους
την ευτυχία σου.
πατηρ Ανδρέας Κονάνος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου