"Εάν το φίδι συνεχίσει να απλώνεται θα του πατήσω το κεφάλι"! Του Γιάννη Ρουσόδημου

Τα τελευταία χρόνια στα οποία μπήκαν στην ζωή μας τα μνημόνια, με όλα τα δεινά, τα οποία αυτά έφεραν, ως εξέλιξη ενός κράτους, το οποίο σχεδόν από την σύστασή του υιοθέτησε ένα πολιτικοπελατειακό σύστημα, εμφανίστηκαν στην καθημερινότητά μας ινστρούκτορες, ιδεολόγοι και "σωτήρες". Αυτοί χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Η πρώτη έχει τους πραγματικούς ιδεολόγους, ανθρώπους με επιστημονική κατάρτιση, με επαγγελματική πορεία, με καριέρα γιατί όχι, οι οποίοι μέσα από τα βιώματά τους, μέσα από την επιστήμη τους αλλά και την δουλειά τους προτείνουν και αναλύουν τα οικονομικά και κοινωνικά φαινόμενα της κρίσης με ρεαλισμό, ψυχραιμία και ταυτόχρονα με προτάσεις οι οποίες σε μεγάλο βαθμό μας βρίσκουν όλους λιγότερο ή περισσότερο σύμφωνους.


Στην δεύτερη κατηγορία έχει ανοίξει το "Κουτί της Πανδώρας" και από εκεί μέσα έχει βγει το σκότος και το έρεβος, με ανθρώπους οι οποίοι εμφανίζονται με προσωπείο προς την κοινωνία, καθώς πίσω από αυτό καλύπτουν τον σκοτεινό χαρακτήρα τους και τον άστατο ψυχισμό τους μαζί με την ακραία ιδεολογία τους, η οποία ούτε καν "ανθρωπομυρίζει". Είναι αυτοί που θέλουν να σφάξουν τους πολιτικούς. Είναι αυτοί οι οποίοι οποιοσδήποτε έχει άλλο χρώμα και κινείται δίπλα τους παίρνει το προσωνύμιο γύφτος, άπλυτος και οτιδήποτε άλλο περιέχει το λεξιλόγιό τους. Είναι αυτοί που για όλα τους φταίει το σύστημα, όπως λένε, και είναι αυτοί που οποιοσδήποτε έχει διαφορετική άποψη ή είναι πουλημένος ή από κάπου τα μαγκώνει, προκειμένου να υπηρετεί το σύστημα, που μόλις προανέφερα.

Ταυτόχρονα εμφανίζονται στις κατά τόπους κοινωνίες ως σύγχρονοι "Μωυσήδες" με προνόμιο μόνο αυτοί να ακούν την φωνή ενός "Θεού του λαού". Για όλα φταίνε κάποιοι άλλοι. Για όλα φταίνε αυτοί οι οποίοι δεν συνέχισαν να τους ταΐζουν από τον κρατικό κορβανά και να τους βολεύουν στο δημόσιο.

Λοιπόν όπως αντιλαμβάνεστε η άποψή τους είναι τόσο άρρωστη, που από την μια μεριά είναι βαθιά ρατσιστές και από την άλλη είναι βαθιά αντικοινωνικά όντα, δίχως εξαιρέσεις σε ότι αυτοί θεωρούν εχθρικό.

Είμαι από τους ανθρώπους που δέχονται τον πλουραλισμό, δέχονται την αντίθετη άποψη, σε καμία περίπτωση όμως, δεν αποτελώ τον εύκολο στόχο και σε καμία περίπτωση όσο διαχειρίζομαι το eviawelle δεν θα αφήσω τέτοιες νοοτροπίες να επιβληθούν στο τοπικό κοινωνικό σύνολο ή έστω να νομίζουν ότι το καθοδηγούν. Και αυτό δεν θα συμβεί για τους εξής λόγους:

1ον. Η Δημοκρατία δεν είναι το καλύτερο πολίτευμα. Δυστυχώς όμως για τους εχθρούς της και ευτυχώς για τους οπαδούς της, ένας εκ των οποίων είμαι και εγώ, δεν έχει "εφευρεθεί" ακόμη καλύτερο και πληρέστερο πολίτευμα. Και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ακόμη και σε αυτούς που δεν την αποδέχονται ακόμη και να την υβρίζουν!

2ον. Αυτοί οι οποίοι επιτίθενται είτε φραστικά είτε στην κυριολεξία εναντίον της λαϊκής βούλησης, όποια και αν είναι αυτή, σύμφωνα με τους ψυχολόγους και τους ψυχιάτρους επιδεικνύουν την πλέον αντικοινωνική συμπεριφορά, διότι όταν βιαιοπραγείς ή ασχημονείς ενάντια στην απόφαση ενός λαού, έστω και λανθασμένη, τότε δεν έχεις κανέναν ηθικό φραγμό όσο και να το καλύπτεις απέναντι σε οποιονδήποτε συνάνθρωπό σου.

3ον. Όταν τα δύο πρώτα τα συνδυάζεις είτε στον λόγο σου είτε στην συμπεριφορά σου με ορισμούς απαξίωσης του συνάνθρωπου με βάση το χρώμα, την φυλή ή το αν είναι από την Ασία ή την Ευρώπη ή την Αφρική, δίχως να λαμβάνεις υπόψιν τα ιστορικά δεδομένα του τόπου του, τότε είσαι μεγάλο καθίκι, είσαι η επιτομή της αντικοινωνικής συμπεριφοράς, της απόλυτης περιφρόνησης προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και δεν έχεις κανένα φραγμό εάν σου δοθεί και όπλο στα χέρια, να πετσοκόψεις και τον πλέον αδύναμο.

Όπως λοιπόν γίνεται αντιληπτό όλα αυτά που σας περιγράφω, δεν τα περιγράφω τυχαία. Τα περιγράφω γιατί τα ζούμε όλο και πιο έντονα εδώ στον τόπο μας, δίπλα μας. Όλα αυτά σηματοδοτούν μία κατιούσα η οποία αποτελεί την ολισθηρά οδό (slippery slope αγγλιστί), στην οποία νεοϊδεολόγοι και δήθεν επαναστάτες, αυτό είναι το προσωπείο τους, θέλουν να οδηγήσουν την τοπική κοινωνία. Γιατί βλέπουν ότι η έλλειψη εκπαίδευσης και αντίληψής της, τους δίνει την δυνατότητα να φτιάξουν το δικό τους δημιούργημα. Μην φανταστεί κανείς ότι έχουν απήχηση. Απλά αναφέρομαι σε εκείνο το κομμάτι του πληθυσμού, το οποίο πιθανόν μπορεί να τους αφουγκραστεί.

Όπως λοιπόν γίνεται αντιληπτό, και τουλάχιστον για εμένα γίνεται, το "αυγό του φιδιού" παρά το "στρογγυλό και όμορφο κέλυφος που έχει", δεν πρέπει να σε κάνει να ξεχνάς ότι εκεί μέσα "φίδι επωάζει". Και το φίδι όσο χρήσιμο και να είναι στο ζωικό βασίλειο, όταν στραφεί εναντίον σου έχεις μόνο μία επιλογή, να το πατήσεις στο κεφάλι.

Επειδή λοιπόν θέλω να είμαι ξεκάθαρος εάν αυτό το φίδι συνεχίσει να απλώνεται, "θα του πατήσω το κεφάλι".