Editorial: Φιλελεύθεροι ή φιλελέδες; Του Γιώργου Κράλογλου

"Μνημονιακοί", "γερμανοτσολιάδες", "φιλελέδες". Τα έφερε για διχασμό ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά " κατάπιε" τα δύο πρώτα. Γιατί αφήνει το "φιλελέδες";


Στην 40χρονη μεταπολιτευτική "σκυταλοδρομία" (για μετατροπή της ελληνικής οικονομίας από ελεύθερη σε τριτοκοσμικό σοσιαλισμό ή σοβιέτ της κακιάς ώρας -με πρώτο "ζεύγος" τους Κωνσταντίνο Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου-) διαδέχεται το 2018 (έτος εκλογών) η "δυάδα" Αλέξη Τσίπρα και Κυριάκου Μητσοτάκη.

Αλλά το 2018 θα είναι έτος ισχυρότατης δοκιμασίας. Του χρόνου τέτοιες μέρες θα ξέρουμε αν όντως βγαίνουμε από τα μνημόνια ή αν κάνουμε πως βγαίνουμε από την πόρτα και ξαναμπαίνουμε από το "παράθυρο".

Το "παράθυρο" του τέταρτου μνημονίου που προσυμφώνησε ο Τσίπρας για να εξασφαλιστεί η δεύτερη αξιολόγηση και να απομακρυνθεί η -επίσημη- χρεωκοπία, τον Ιούλιο που μας πέρασε.

Στις αρχές του 2018 οι Μέρκελ και Σόιμπλε (που επανέρχονται μετά τις εκλογές τους) δεν θα μας χαρίσουν χρέη ακόμη και αν τους στήνουμε ανδριάντα... για τις μεταρρυθμίσεις...

Θα βάλουν κάτω την συνταγή της Λαγκάρντ. Και τα (ήδη γνωστά) μέτρα του 2018-2019 θα τα "πιούμε" με το ζόρι, είτε στραβώνουμε τα μούτρα μας είτε όχι...

Η δοκιμασία όμως του 2018 θα είναι "περιτυλιγμένη" με "χρυσόχαρτα" μιας -εξ ίσου- ισχυρότατης πρόκλησης. Η οικονομία θα αγγίζει οριακά την δυνατότητα να μετουσιώσει σε πράξη πολύμορφα ενδιαφέροντα για επενδύσεις.

Επενδύσεις που θα φανούν εντυπωσιακές αν η αποκρατικοποίηση προχωρήσει με κανονικούς ρυθμούς. Και, ίσως, θεαματικές αν πράγματι απελευθερώσουμε την οικονομία από το κράτος και από την φτηνή κομματική πολιτική ανοίγοντας δρόμους σε δοκιμασμένες φιλελεύθερες κατευθύνσεις.

Γιατί τα κεφάλαια, που ήδη επενδύονται (σε χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης και στις χώρες που πέρασαν οικονομική κρίση και βγήκαν από τα μνημόνια) αναζητούν οικονομίες εμπιστοσύνης με κυβερνήσεις που θα την εγγυώνται.

Η (πιθανότατη) δε αυτή συγκυρία - ως συνέπεια της κρίσης- ενισχύεται και από το ότι οι υποχρεώσεις μας σε χρεολύσια (στο μεγαλύτερο μέρος του 2018) είναι χαμηλές και "παλεύονται" μετά τα αποτελέσματα στα πλεονάσματα 2016-2017.

Δημιουργούνται, συνεπώς, δυνατότητες, για το 2018, να τερματίσουμε την "σκυταλοδρομία" του τριτοκοσμικού ανταγωνισμού, της Ελλάδας-,ως Βενεζουέλας των Βαλκανίων όπως εξελίχθηκε και την διετία 2015-2017. Και ακόμη καλά κρατεί...

Από τις κυβερνήσεις όμως του 2018 (πριν και μετά τις βέβαιες εκλογές) αυτή του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ούτε την ικανότητα ούτε την διάθεση να την τερματίσει. Δεν ξέρει, δεν μπορεί και δεν θέλει.

Τους είναι προσφιλεστέρα... και ευκολότερα τα μνημόνια (το τέταρτο που θα διαδεχθεί το σημερινό) όσο πιάνει το τρίτο από τα συνθήματα διχασμού (ή με εμάς σύντροφοι ή με τους φιλελέδες)" .

Και εδώ οι ευθύνες της Νέας Δημοκρατίας είναι τεράστιες. Είναι ογκώδεις θα έλεγα, όσο ο κόσμος της την παρακολουθεί να πατάει βλακώδεις αριστερές πεπονόφλουδες... του ΣΥΡΙΖΑ πότε με τον Πολάκη πότε με τον Κοντονή, πότε με κάποιες ασήμαντες βουλευτίνες.

Τι προσφέρει η Ν.Δ. στην μεσαία τάξη, που αγωνιά για την διάλυσή της και το αύριο των παιδιών της με τετράωρα με 350 ευρώ (και αν τα πάρουν στο τέλος του μηνός...) ακούγοντας στελέχη της στα κανάλια και στα ραδιόφωνα να αναλύουν τις διαφορές μεταξύ κομμουνισμού και ναζισμού ως φασιστικά καθεστώτα...

Τι νομίζουν στην Νέα Δημοκρατία. Ότι αυτοί που δεν θα ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ θα το κάνουν γιατί η αριστερά –του ΣΥΡΙΖΑ- κατέρρευσε στην Ελλάδα και τώρα τρώει το σαρκίο με γαργάρες... στα περί μνημονιακών και γερμανοτσολιάδων;

Ότι θα φύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο γιατί δεν πείθει; Και θα πάνε όπου πάνε… και ας πρόκειται και για "φιλελέδες" όπως έγινε και το 2015 με την δήθεν πρώτη φορά αριστερά;

Χρέος της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι, μόνο, να τραβήξει δυσαρεστημένους του ΣΥΡΙΖΑ για να εξασφαλίσει αυτοδυναμία. Την όποια αυτοδυναμία. Χρέος της είναι να πείσει ότι μπορεί να τερματίσει, μέσα στο 2018, την 40χρονη τριτοκοσμική "σκυταλοδρομία" κρατισμού.

Είναι να πείσει –από αύριο το πρωί- επιχειρηματίες, επενδυτές, πολυεθνικές, ανεπτυγμένες χώρες και κυβερνήσεις -οπαδούς της ανοικτής οικονομίας- ότι μπορούν να εμπιστευθούν την ελληνική οικονομία και να επενδύσουν.

Ότι η ελληνική οικονομία θα γίνει ανταγωνιστική συρρικνώνοντας το κράτος στο 30% . Εκεί που η ίδια η Ν.Δ. το βρήκε το 1974. Στην αρχή του αγώνα δρόμου με το ΠΑΣΟΚ , για το ποιος θα επιβάλλει τον μεγαλύτερο κρατισμό. Αν δεν το καταφέρει - ως καθαρά φιλελεύθερο κόμμα- το διχαστικό "φιλελέδες" του ΣΥΡΙΖΑ θα βρίσκει έδαφος και το 2018 και παραπέρα…