Άρθρο της Μαρίας Σίδερη για την πεζοπορία των Περιπατητών Ψαχνών στο φαράγγι Δημοσάρη

Μία υπέροχη ανάρτηση, δημοσίευσε στον προσωπικό της λογαριασμό, για την εκδρομή που πραγματοποίησαν οι Περιπατητές Ψαχνών στο φαράγγι του Δημοσάρη, που βρίσκεται κοντά στην περιοχή της Καρύστου.

Αναλυτικά αναφέρει:

Μια από τις ομορφότερες πεζοπορικες διαδρομές στην Ελλάδα βρίσκεται στη Ν.Εύβοια και συγκεκριμένα κοντά στην πόλη της Καρύστου και δεν είναι άλλη από το φαράγγι του Δημοσαρη. Βρίσκεται στην ΒΑ πλευρά της Οχης έχει μήκος 10 km και ξεκινά από τη θέση Πετροκαναλο ύψους 950 m και καταλήγει στον οικισμό Λενοσαιους και στην παραλία του Καλλιανου. Σε όλη αυτή την διαδρομή δεν έχεις παρά ν'απολαυσεις την έντονη βλάστηση που κυριαρχεί με μοναδική χλωρίδα και πανίδα. Κυριακή πρωί λοιπόν, 17 του Σεπτέμβρη και η περιπατητικη μας ομάδα ξεκινά μ' ένα mini bus από τα Ψαχνα για την εξερεύνηση στο φαράγγι του Δημοσαρη - και γιατί να το κρυψωμεν άλλωστε - αρκετά περίεργοι καθώς έχουμε ακούσει πάρα πολλά για τον συγκεκριμένο προορισμό. Το φαραγγι είναι καλά σηματοδοτημενο. Μέχρι να φτάσουμε στην τσιμεντένια γέφυρα περνάμε μέσα από πουρνάρια χωρίς να βλέπουμε κάτι εντυπωσιακό. Οι αλανιαρες κατσίκες αλωνίζουν τριγύρω και βόσκουν κρατώντας μας παρέα με τις φωνές τους και τον ήχο από τις κουδουνες στο λαιμό τους. Οπως συμβαίνει όταν οδηγουμε στο δρόμο να κοιτάμε κάτω για ν'αποφυγουμε τις λακκούβες έτσι κι εδώ κοιτάμε κάτω ν' αποφύγουμε τις ακαθαρσίες από τις κατσίκες οι οποίες μη έχοντας καθόλου το σαβουαρ - βιβρ κάνουν τις ανάγκες τους όπου λάχει. Το εντυπωσιακό κομμάτι του φαραγγιού αρχίζει μετά από 2 ώρες περπάτημα όταν αρχίζει να φαίνεται καθαρά το ποτάμι και η ομορφιά της φύσης. Είναι καταπληκτικο ότι μπορεί κανείς μέσα σε 3-4 ώρες από την καυτή πόλη να βρεθεί σ'εναν επηγειο παράδεισο απομακρυσμενος από την βουή της πόλης, αυτοκίνητα και κινητά γιατί το μόνο στοιχείο που κυριαρχεί είναι το πράσινο, το ποτάμι και...οι κατσίκες!!! Όσο προχωράμε το ποτάμι αποκαλύπτει περισσότερο την ομορφιά του. Σε κάποια σημεία το θέαμα είναι ειδυλλιακό, πλατάνια που προσφέρουν απόλυτη σκιά, λιμνουλες, καταρράκτες και πανέμορφη βλάστηση. Πλησιάζοντας όμως την κοίτη του ποταμού το θέαμα σε αποζημιώνει. Λίγο παρακάτω υπάρχουν βράχοι όπου μπορούμε ν'απλωσουμε την πετσέτα μας και να δροσιστουμε στα παγωμένα νερά του ποταμού. Μια στιγμή... Παραλίγο να ξεχάσω την θεαματική βουτιά που έκανε η τολμηρή της ομάδας μας ονόματι Ρουλα στα κρυσταλλωμενα νερά του Δημοσαρη αφήνοντας άφωνους εμάς που είμασταν η οπισθοφυλακη της ομάδας αλλά και μια ομάδα αρχαιολόγων που εκείνη την στιγμή απολάμβαναν το μαγευτικό τοπίο. Μετά από 10 km και 4 ώρες περπάτημα καταλήγουμε στον οικισμό των Λενωσαιων το οποίο δεν πρόσφερει κάτι συνταρακτικό. Αυτό που σε αποζημιώνει όμως είναι το τέρμα του φαραγγιού η άφιξη στην παραλία του Καλλιανου, όπου μας περίμεναν οι αθλητικοί τύποι της ομάδας περνώντας μπροστά από εμάς στην διαδρομή με διαφορά. Πρόκειται για μια πεντακάθαρη παραλία μα τόσο ερημική, που μετά το απαραίτητο μπάνιο κι ενώ έχει περάσει η ώρα και πεινάμε σαν λύκοι, με το λεωφορειακι μας και οδηγό τον συμπαθέστατο Λεωνίδα περνάμε από το χωριό Παραδεισι, κάνοντας στάση στην ταβέρνα <Πλάτανος >για ν'απολαυσουμε τις ξεχωριστές γεύσεις που μας προσέφερε η εκπληκτική κουζίνα του Κου Γιάννη Χουχουλη και γεμίζοντας τις μπαταρίες μας να κλείσουμε αυτή την μαγευτική περιήγηση χορεύοντας έναν Καβοντοριτικο και να επιστρέψουμε στην βάση μας σκεπτόμενοι ότι δίκαια έχει ονομαστεί ως τα <Ευβοϊκα Τέμπη >καθώς σε τίποτα δεν έχει να ζηλέψει άλλες ποταμισιες εκδρομές. Φίλοι μου τα σχόλια δικά σας...