Αφιέρωμα για τα 26 χρόνια από τον θάνατο του Γέροντα Ιακώβου Τσαλίκη. Δείτε βίντεο

Σαν σήμερα το 1991 εκοιμήθη ένας Άγιος Άνθρωπος, για όσους τον γνώριζαν αλλά και για όσους έχουν διαβάσει τον βίο του, και αναφέρομαι στον Γέροντα Ιάκωβο τον Τσαλίκη. Θυμάμαι όταν εκοιμήθη, ήμουν εννέα χρονών, και ήθελα να πάω τόσο πολύ στην κηδεία του μέχρι που είχα στην κυριολεξία πρήξει, μία θεία μου, η οποία κατάγεται από κάποιο χωριό, που βρίσκεται κοντά στον Όσιο Δαβίδ. Δεν τα κατάφερα όμως και έτσι δεν πήγα στην κηδεία του γέροντος. Δεν ξέρω αλλά κάτι με έκανε να τον αγαπήσω τόσο πολύ, το οποίο πραγματικά μέχρι σήμερα δεν μπορώ να το εξηγήσω.

Δεν θυμάμαι αν τον είχα συναντήσει από κοντά τον Γέροντα Ιάκωβο, μπορεί να τον είχα συναντήσει όταν ήμουν εφτά χρονών, αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρος εάν ισχύει κάτι τέτοιο. Πάντως είναι σαν να τον ξέρω χρόνια. Και όχι μόνο αυτό, αλλά όταν βλέπω την φωτογραφία, που βρίσκεται έξω από την εκκλησία, μου φαίνεται εικόνα γνώριμη σαν να την έχω ζήσει.
Τα τελευταία βέβαια χρόνια γνώρισα περισσότερο τον Γέροντα, λόγω του κου Ιωάννη Ασλανίδη, με τον οποίον ήμασταν πριν δύο χρόνια συγκατηχητές στον Ιερό Ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στα Ψαχνά και ο οποίος έφτιαξε ένα θεατρικό αφιερωμένο στην ζωή του Γέροντα και στο οποίο ή ταπεινότης μου είχε την τιμή να υποδυθεί τον Όσιο Δαβίδ.
Πραγματικά από τότε και στο εξής θεωρώ τον Γέροντα Ιάκωβο αλλά και τον Όσιο Δαβίδ, δικούς μου ανθρώπους, όπως βλέπω την οικογένειά μου, τους συγγενείς μου και τους φίλους μου. Απέκτησα άλλους δύο φίλους, τους οποίους ευγνωμονώ, αλλά ευγνωμονώ περισσότερο τον Ιωάννη αλλά και τον πατέρα Εμμανουήλ Νταλλαρή, που μου τους γνώρισαν και με έκαναν να τους αγαπήσω ακόμη περισσότερο.
Κλείνοντας αυτό το μικρό αφιέρωμα, και ας μου συγχωρεθεί που δεν μίλησα για την ζωή και τα θαύματα του γέροντα, θα ήθελα να παραθέσω ένα βίντεο από την τότε γιορτή των κατηχητικών αφιερωμένη στον Γέροντα Ιάκωβο, ο οποίος από εκεί πάνω ας μας ευλογεί.