Από το "Εμείς" στο "Εγώ" ή από το "Εγώ" στο "Εγώ";

Τα λόγια του Μακρυγιάννη δεν είμαστε στο "Εγώ" αλλά στο "Εμείς" μου έχουν μείνει χαραγμένα στην μνήμη και προσπαθώ πάντα να τα κάνω βίωμά μου. Πόσο πιο όμορφη θα ήταν η κοινωνία, αν όλοι μας προσπαθούσαμε να τα πραγματοποιήσουμε και όχι απλά να τα χρησιμοποιούμε στο λόγο μας και μόνο για να δείξουμε τις γνώσεις μας και το πνεύμα μας. Πόσο πιο όμορη θα ήταν η ζωή μας αν τα λόγια του Μακρυγιάννη γινόταν "μοτό" της. Αλλά πολλοί από εμάς τα χρησιμοποιούμε μόνο για το συμφέρον μας  ανάλογα την περίσταση.

Και κάποιος θα μου πει και τι με νοιάζει εμένα; Και όμως κάποιους τους ενδιαφέρει γιατί ενώ κάποτε την έκφραση αυτή την είχαν κάνει σλόγκαν, σήμερα μάλλον την έχουν ξεχάσει και πραγματικά ακολουθούν ακριβώς το αντίθετο από αυτά που έλεγαν κάποτε. Αντί για το "Εμείς" κάποιοι είναι στο εποχή "του Εγώ". Εγώ να κάνω την δουλειά μου, εγώ να είμαι καλά, εγώ να κάνω ότι με συμφέρει και δεν με νοιάζει τίποτα για τους άλλους. Και μετά λέμε ότι δεν μπορούμε να πάμε μπροστά. Πως θέλουμε να γίνει κάτι τέτοιο όταν οι περισσότεροι από εμάς είμαστε "φιλοτομαριστές"; Δεν μπορεί να γίνει αυτό που ζητάμε.
Επίσης πολλοί από εμάς ξεχνάμε τι λέγαμε κατά το παρελθόν, τι πράτταμε κατά το παρελθόν, και όσοι είμαστε σε συγκεκριμένες θέσεις τι γράφαμε ή τι ψηφίζαμε και ακολουθούμε ακριβώς αντίθετη οδό, από αυτή που κάποτε συμβουλεύαμε συνανθρώπους μας ότι θα πρέπει να ακολουθήσουν. Και άντε αν αυτή η οδό ήταν λανθασμένη, πες ότι αναθεωρήσαμε, εξελιχθήκαμε και κατανοήσαμε ότι παραστρατίσαμε και αλλάξαμε δρόμο, όμως αν ήταν η σωστή οδό και τώρα παραστρατούμε, κατανοώντας το βέβαια, αδιαφορώντας όμως, τι γίνεται;
Εγώ πάντως θα συνεχίζω να προσπαθώ να κάνω βίωμά μου τα λόγια του Μεγάλου Μακρυγιάννη και οι "δάσκαλοί μου" ας ακολουθούν ότι επιθυμούν.