Χριστούγεννα αλλιώτικα από τ' άλλα

Σήμερα Χριστούγεννα η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης και για εμένα είναι μία ξεχωριστή γιορτή.Και αυτό το κατανόησα τις προηγούμενες μέρες προχωρώντας προς την Γέννηση του Θεανθρώπου,
όταν μαζί με την Κυριακή Θεοδωρίδου και τον Κυριάκο Στάντζο επισκεφθήκαμε τις γυναικείες φυλακές του Ελαιώνα Θηβών για να προσφέρουμε σκουφάκια, κασκόλ και άλλα πλεκτά που είχαν φτιάξει "Τα ποντικάκια της Χαράς" αλλά και διάφορα άλλα πράγματα πρώτης ανάγκης. Οι γυναίκες στη φυλακή μας αντιμετώπισαν με μεγάλη χαρά και ζεστασιά, κάτι το οποίο δεν είχα δει ποτέ από κοντά. Και μου θύμισε εικόνες σαν αυτές που εθελοντές βοηθούσαν πρόσφυγες, όπου η χαρά ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Μπορεί και να κάνω λάθος, αλλά εγώ έτσι αισθάνθηκα εκείνη την στιγμή, αλλά και όσο έπαιζα με τα παιδάκια που είχαν μαζί τους κάποιες μητέρες. Πραγματικά για μένα αυτή η εμπειρία θα μείνει με ανεξίτηλο μαρκαδόρο χαραγμένη στην μνήμη μου και μου δίνει μεγάλη δύναμη ώστε να μπορέσω να προχωρήσω προς τα μπρος. Αυτοι οι άνθρωποι εκεί μέσα, όπως διαπίστωσα και εγώ, χρειάζονται αγάπη και ζεστασιά, κάτι το οποίο ίσως λείπει από την ζωή τους είτε ηθελημένα είτε άθελα.
Και εγώ εκεί πήρα, αν και αρχικά ένιωσα λίγο άβολα, πολύ αγάπη και ειδικά από τα μικρά παιδάκια που έπαιξα μαζί τους για αρκετά λεπτά και πραγματικά συγκινούμαι γράφοντας αυτές τις σειρές.
Για όλα αυτά τα φετινά Χριστούγεννα για εμένα είναι ξεχωριστά. Και για αυτό πέραν των ευχών μου θα ήθελα να πω σε όλους να δώσουμε όσο αγάπη μπορούμε σε συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη από αυτή.