Γιώργος: Παναγιώτα, σε ευχαριστώ που δέχτηκες την πρόσκληση μου
να μιλήσεις στο eviasmile. Αν και είσαι από τον δήμο μας και
συγκεκριμένα από το Κυπαρίσσι, σε γνωρίσαμε με «Το μαγικό
αδράχτι». Πώς ασχολήθηκες με το γράψιμο παραμυθιών και ιδιαίτερα
με αυτό το παραμύθι;
Παναγιώτα: Γιώργο, χαίρομαι για την συνάντηση μας και χαίρομαι
αληθινά γιατί είναι η πρώτη συνέντευξη για «Το μαγικό αδράχτι».
Αγαπώ πολύ τα παραμύθια από την γιαγιά μου, την Ξένη, που ήταν
μεγάλη «παραμυθού». Και την έχω πάντα μπροστά μου με τη ρόκα στην
αριστερή μασχάλη και το αδράχτι στο δεξί χέρι να γνέθει, λέγοντας μου
για νεράιδες και βασιλιάδες, βασιλοπούλες και πριγκιπόπουλα, μάγισσες
και στοιχειά, παλάτια και φτωχόσπιτα. Και ένα βράδυ με πολύ χιόνι
είχαμε διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος και δεν μπορούσε να γνέσει.
Τότε έβαλα τη ρόκα της στη μασχάλη και κρατώντας το αδράχτι με το
άλλο χέρι έκανα πως γνέθω. Και όπως καταλαβαίνεις άρχισα να της λέω
και ένα παραμύθι. Ήμουν στην ηλικία των έντεκα χρόνων και ήταν
«Το μαγικό αδράχτι» σε μια πρώτη μορφή, με αυτούς τους ήρωες, με
πλοκή και δύο επαναλήψεις, όχι τρεις, χωρίς αυτή την έκταση και τους
στίχους. Έτσι, άρχισα να γράφω παραμύθια.
Γιώργος: Με ποιον ήρωα του παραμυθιού έχεις δεθεί περισσότερο και
ποια δικά σου στοιχεία έχει;
Παναγιώτα: Με δύο ήρωες, την γριά και την καλόκαρδη κοπέλα. Η γριά
είναι η γιαγιά μου και είναι συνεχώς στο παραμύθι της ζωής μου. Γιατί
πάντα χτυπάει την πόρτα μου και φέρνει το αδράχτι της που είναι
μαγικό και αποκαλυπτικό, με την δική μου καλή χρήση και κυρίως
υπομονή και εργατικότητα. Μου έχει πει άλλωστε ότι θα το φέρνει
πάντα και θα γνωρίζει πώς το χρησιμοποιώ. Επίσης, με την καλόκαρδη
κοπέλα, γιατί στην παιδική μου σκέψη είμαι εγώ για την καλοσύνη της
και γιατί στο τέλος παντρεύεται το βασιλόπουλο.
Γιώργος: Διαβάζοντας «Το μαγικό αδράχτι» διαπίστωσα ότι η κεντρική
ηρωίδα έχει πολλές αξίες. Ποιες είναι αυτές και ποιες εκλείπουν
σήμερα;
Παναγιώτα: Είναι καλόκαρδη, έξυπνη, εργατική, ταπεινή, υπομονετική
και συγχωρητική. Οι αρετές δεν χάνονται, υπάρχουν πάντα. Εμείς
χανόμαστε στην προσπάθεια να τις ανακαλύψουμε, να τις αναπτύξουμε
και να τις εκφράσουμε.
Γιώργος: Γνωρίζω είσαι θεολόγος. Πώς η θεολογία σε έχει επηρεάσει
στην συγγραφή παιδικών βιβλίων;
Παναγιώτα: Η θεολογία είναι μεγάλη αγάπη. Παιδική αγάπη. Αγαθή και
ανιδιοτελής. Και αυτή η αγάπη είναι υπερβατική και αληθινή. Και είναι
και σιωπή. Σιωπώ για να ακούω τις φωνές και τα γέλια των παιδιών και
γράφω για να αγαπώ στην αγάπη τους.
Γιώργος: Κατά τη γνώμη σου η παιδική λογοτεχνία μπορεί να επηρεάσει
την διαπαιδαγώγηση των παιδιών;
Παναγιώτα: Η παιδική λογοτεχνία είναι το σπουδαιότερο είδος
λογοτεχνίας, γιατί αποκαλύπτει με έναν μοναδικό, τρυφερό και
ευχάριστο τρόπο όσα τα παιδιά δυσκολεύονται να κατανοήσουν, να
απολαύσουν και να εκφράσουν. Ένα βιβλίο βοηθάει κάθε παιδί να
δημιουργήσει ένα ευχάριστο, φιλικό και ασφαλές περιβάλλον για το ίδιο
και να το μεταδώσει. Και ένα παραμύθι όπως «Το μαγικό αδράχτι» με
τα κλασικά χαρακτηριστικά, τις επαναλήψεις, τις δοκιμασίες, την
επιβράβευση της καλοσύνης, την ανάδειξη των αδύναμων ως
καλύτερων στο τέλος, βοηθάει το παιδί στην αναγνώριση τους, που
σημαίνει ότι το περιβάλλον και ο κόσμος γενικότερα στην παιδική
σκέψη και εμπειρία έχουν μια ανυπολόγιστη και ιδανική αρμονία και
τάξη, ικανή να παραμείνει υπέροχη σε όλη την πορεία της ζωής τους.
Γιώργος: Για ποιους λόγους θεωρείς ότι έχει μειωθεί η ανάγνωση
βιβλίων και ιδιαίτερα των παιδικών; Πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε τα
παιδιά να διαβάζουν;
Παναγιώτα: Δεν έχει μειωθεί η ανάγνωση βιβλίων, είναι εμπειρία και
ευχαρίστηση λίγων ανθρώπων, γιατί το βιβλίο είναι ένα «μυστήριο» και
όπως όλα τα μυστήρια είναι δύσκολο να κατανοηθεί και να
πραγματοποιηθεί. Και για να βρεθεί αυτό το το απρόβλεπτο, το
μοναδικό, το υπέροχο που κρύβει μέσα του το παιδικό βιβλίο χρειάζεται
μεγάλη προσπάθεια από τους γονείς, τους δασκάλους και όλους μας.
Προσπάθεια απεγκλωβισμού από τον εαυτό μας και απεξάρτησης από
τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και τα μέσα δικτύωσης.
Τα παιδιά θέλουν να τους διαβάζουμε παραμύθια. Και να τα
καληνυχτίζουμε με παραμύθια. Και να τους δείχνουμε τις εικόνες. Να
ζωγραφίζουν τις εικόνες. Και να παίζουν τα παραμύθια. Και να
τραγουδούν τα παραμύθια. Να τα χορεύουν. Να ζουν τη μαγεία τους και
να την μεταφέρουν. Τα παιδιά που διαβάζουν παραμύθια αποκαλύπτουν
συνεχώς το «μυστήριο» του βιβλίου.
Γιώργος: Γνωρίζω ότι γράφεις και ποιήματα. Τελικά σε ελκύει
περισσότερο η ποίηση ή η παιδική λογοτεχνία;
Παναγιώτα: Η παιδική λογοτεχνία.
Γιώργος: Ποιο είναι το αγαπημένο σου βιβλίο;
Παναγιώτα: Είναι τρία τα αγαπημένα μου, «Το Τουρκάκι, Εγώ και το
Αραπάκι» της Ματούλας Καραγιάννη-Τόλκα, «Ένα παιδί μετράει τ’
άστρα» του Μενέλαου Λουντέμη και το παραμύθι «Το μαγικό αδράχτι».
Γιώργος: Ετοιμάζεις κάποιο καινούργιο έργο;
Παναγιώτα: Είναι έτοιμα τέσσερα παιδικά μυθιστορήματα και πέντε
συλλογές παραμυθιών. Μακάρι μέχρι τα Χριστούγεννα να
κυκλοφορήσουν μαζί το μυθιστόρημα «Η καινούργια στολή του Άη
Βασίλη» και η συλλογή «Το αλογάκι της Ονειρούπολης και άλλα
χριστουγεννιάτικα παραμύθια» στην οποία το ομώνυμο παραμύθι έχει
πάρει το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό παραμυθιού της Ονειρούπολης,
στη Δράμα.
Γιώργος: Θέλεις να αναφέρεις κάτι άλλο;
Παναγιώτα: «Το μαγικό αδράχτι» έχει και cd, καθώς τους στίχους του
παραμυθιού μελοποίησε και τραγουδά ο Θανάσης Βούτσας, ο οποίος
και το αφηγείται, την εικονογράφηση έκανε ο Νίκος Βλάχος, φοιτητής
σχεδίου και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οσελότος.
Γιώργος: Σε ευχαριστώ πολύ και εύχομαι καλή πορεία στο παραμύθι
σου.
Παναγιώτα: Ευχαριστώ το eviasmile και εσένα Γιώργο για την
φιλοξενία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου