Ω γλυκύ μου έαρ,
γλυκύτατόν μου Τέκνον,
πού έδυ σου το κάλλος;
Δεν είναι πολύς ο καιρός που, ακούσαμε τον θρήνο της Παναγίας μας, προς τον Υιό της και Θεό μας. Και έκλαψε και θρήνησε και πόνεσε σαν μάνα. Σαν μάνα, που το παιδί της κείτονταν εκεί, νεκρό. Στην Παναγιά προστρέχουν όλες οι μάνες που χάσανε τα παιδιά τους. Για παρηγοριά.
Για ανακούφιση. Για άντληση δύναμης. Αυτή η δύναμη, που ώθησε την μητέρα της Σταματίνας Νικολάου, της ηρωίδας δημοτικής Αστυνόμου που τον Ιούλιο του 2016 , άφησε την τελευταία της πνοή, προστατεύοντας τα παιδιά που ήταν υπεύθυνη να μεταφέρει στον χώρο της κολύμβησης.
Έχασε την ζωή της, κάνοντας το καθήκον της. Υπερασπίζοντας τις αρχές και τις αξίες της ζωής που οι δικοί της γονείς, της είχαν μεταλαμπαδεύσει.
Πριν μερικούς μήνες, δέχθηκα ένα τηλεφώνημα στο σχολείο, στο οποίο καταλάβαινες ότι, στην άλλη άκρη της γραμμής, υπήρχε ένα ευγενικό, ήρεμο άτομο, το οποίο μου εξιστόρησε όλο αυτό το δράμα, που βίωσε και θα εξακολουθεί να βιώνει μέχρι και τη δική της τελευταία πνοή, του χαμού του παιδιού της.
Η κα Σοφία, ήθελε να μας δωρίσει όλα τα βιβλία του παιδιού της. Σχολικά και εξωσχολικά. Αυτά που τα άγγιζε το μοναχοπαίδι της. Αυτά που φυλλομετρούσε η κόρη της, αυτά με τα οποία ξενύχτησε, ''ταξίδεψε'', έκανε όνειρα . Η πρώτη σκέψη, μετά το σοκ, ήταν το να δώσουμε, εις μνήμην της, το όνομά της στην βιβλιοθήκη του σχολείου που σήμερα εγκαινιάζουμε.
Για να βλέπουν τα μάτια κάποιων άλλων παιδιών, αυτά που είδε η Σταματίνα μας. Να αγγίξουν κάποια άλλα παιδιά , αυτά που άγγιξε η Σταματίνα μας. Τα δικά μας παιδιά, τα βιβλία της δικιάς μας Σταματίνας.
Κι έτσι, μαζευτήκαμε σήμερα εδώ, στον Βατώντα της Εύβοιας, να τιμήσουμε την μνήμη αυτής της ηρωίδας μας . Η τιμή είναι μεγάλη για εμάς. Η μνήμη της ας είναι Αιώνια.
Ευχαριστούμε για όλα ΣΤΑΜΑΤΙΝΑ.
Ευχαριστούμε για όλα κα Σοφία.
γλυκύτατόν μου Τέκνον,
πού έδυ σου το κάλλος;
Δεν είναι πολύς ο καιρός που, ακούσαμε τον θρήνο της Παναγίας μας, προς τον Υιό της και Θεό μας. Και έκλαψε και θρήνησε και πόνεσε σαν μάνα. Σαν μάνα, που το παιδί της κείτονταν εκεί, νεκρό. Στην Παναγιά προστρέχουν όλες οι μάνες που χάσανε τα παιδιά τους. Για παρηγοριά.
Για ανακούφιση. Για άντληση δύναμης. Αυτή η δύναμη, που ώθησε την μητέρα της Σταματίνας Νικολάου, της ηρωίδας δημοτικής Αστυνόμου που τον Ιούλιο του 2016 , άφησε την τελευταία της πνοή, προστατεύοντας τα παιδιά που ήταν υπεύθυνη να μεταφέρει στον χώρο της κολύμβησης.
Έχασε την ζωή της, κάνοντας το καθήκον της. Υπερασπίζοντας τις αρχές και τις αξίες της ζωής που οι δικοί της γονείς, της είχαν μεταλαμπαδεύσει.
Πριν μερικούς μήνες, δέχθηκα ένα τηλεφώνημα στο σχολείο, στο οποίο καταλάβαινες ότι, στην άλλη άκρη της γραμμής, υπήρχε ένα ευγενικό, ήρεμο άτομο, το οποίο μου εξιστόρησε όλο αυτό το δράμα, που βίωσε και θα εξακολουθεί να βιώνει μέχρι και τη δική της τελευταία πνοή, του χαμού του παιδιού της.
Η κα Σοφία, ήθελε να μας δωρίσει όλα τα βιβλία του παιδιού της. Σχολικά και εξωσχολικά. Αυτά που τα άγγιζε το μοναχοπαίδι της. Αυτά που φυλλομετρούσε η κόρη της, αυτά με τα οποία ξενύχτησε, ''ταξίδεψε'', έκανε όνειρα . Η πρώτη σκέψη, μετά το σοκ, ήταν το να δώσουμε, εις μνήμην της, το όνομά της στην βιβλιοθήκη του σχολείου που σήμερα εγκαινιάζουμε.
Για να βλέπουν τα μάτια κάποιων άλλων παιδιών, αυτά που είδε η Σταματίνα μας. Να αγγίξουν κάποια άλλα παιδιά , αυτά που άγγιξε η Σταματίνα μας. Τα δικά μας παιδιά, τα βιβλία της δικιάς μας Σταματίνας.
Κι έτσι, μαζευτήκαμε σήμερα εδώ, στον Βατώντα της Εύβοιας, να τιμήσουμε την μνήμη αυτής της ηρωίδας μας . Η τιμή είναι μεγάλη για εμάς. Η μνήμη της ας είναι Αιώνια.
Ευχαριστούμε για όλα ΣΤΑΜΑΤΙΝΑ.
Ευχαριστούμε για όλα κα Σοφία.
Ελένη Μιτζιφίρη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου