Κυριακή των Βαΐων: Ας σταματήσουμε να είμαστε υποκριτές και ας γεμίσουμε με Αγάπη.

Σήμερα Κυριακή των Βαΐων και φέρνω την μνήμη μου στα χρόνια εκείνα που έζησε ο Θεάνθρωπος, ο οποίος καθήμενος με ταπεινότητα πάνω σε ένα γαϊδουράκι, πέρασε στο Ιεροσόλυμα και όλοι οι άνθρωποι που κρατούσαν δάφνες του φώναζαν Ωσαννά ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου. Και οι ίδιοι λίγες ημέρες αργότερα φώναζαν Άρον Άρον Σταύρωσον Αυτόν.
Πόσο λυπηρό είναι για εμάς το ανθρώπινο γένος να αντιδρούμε έτσι; Πόσο κοντή μνήμη έχουμε; Πόσο δήθεν είμαστε; Και αυτά δεν τα λέω μόνο για τους άλλους αλλά πρωτίστως για εμένα. Λέμε πιστεύουμε, κάνουμε μεγάλους σταυρούς, πηγαίνουμε στην Εκκλησία, μετέχουμε σε όλες τις Ακολουθίες, αλλά μόλις βγαίνουμε από τον Οίκο του Θεού, ο σχολιασμός, η κριτική και το
κουτσομπολιό πάνε και έρχονται. Έχουμε γίνει οι ίδιοι Άννες και Καϊάφες και βγάζουμε ετυμηγορίες και "σταυρώνουμε" κόσμο και κοσμάκη μην καταλαβαίνοντας τι πράττουμε. Τι είπε ο Χριστός πάνω στον Σταυρό; "Αφές αυτοίς πάτερ ου γαρ οίδασι τι ποιούσι"! Ακούγονται αυτά τα λόγια λες και μιλάει για εμάς. Δεν γνωρίζουμε τι πράττουμε. Είμαστε τόσο θολωμένοι που πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια. Κατηγορούμε τον έναν ότι δεν είναι σωστός στο σπίτι του, κατηγορούμε τον άλλον ότι είναι έτσι, κατηγορούμε τον άλλον ότι είναι αλλιώς. Έχουμε γίνει κριτές όλων. Άρα κρίνουμε τον ίδιο τον Χριστό, αφού ο κάθε άνθρωπος είναι κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν του Πατρός. Και όλο αυτό δεν έχει τελειωμό. Μήπως τώρα, που είμαστε έγκλειστοι στα σπίτια μας, τώρα που δεν μπορούμε να πάμε εκκλησία και να σχολιάσουμε τον καθέναν, μήπως ήλθε ο καιρός να σχολιάσουμε και να κρίνουμε λιγάκι τους εαυτούς μας; Μήπως να αντιληφθούμε ότι δεν διαφέρουμε σε πολλά από τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους; Μήπως να αντιληφθούμε ότι εμείς οι ίδιοι σταυρώνουμε κάθε μέρα τον Χριστό; Μήπως να σταυρώσουμε και εμείς τους εαυτούς μας φέτος και να γίνουμε σαν τον ληστή που ήταν εκ δεξιών του Χριστού και να του ζητήσουμε συγχώρεση για όσα πράττουμε; Μήπως λέω εγώ; Γιατί ο Χριστός είναι αναμάρτητος και τον σταυρώνουμε χωρίς να έχει φταίξει σε τίποτα. Εμείς όμως τι είμαστε;
Πάντως δεν είμαστε έξυπνοι. Δεν είμαστε παντογνώστες. Και προ παντός δεν έχουμε έλθει σε αυτόν τον κόσμο για να είμαστε κριτές. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να γεμίσουμε την καρδιά μας με αγάπη. Αγάπη δύσκολο μεν, απαραίτητο δε. Αγάπη για τον συνάνθρωπο, ότι χρώμα και να έχει και σε όποιιο θρήσκευμα και να πιστεύει. Αγάπη όμως χωρίς όφελος. Διότι κάποιους δείχνουμε ότι τους αγαπάμε αλλά πίσω από αυτό υπάρχει συμφέρον. Όχι τέτοια αγάπη. Ας τα προσπαθήσουμε όλοι αυτά και θα δείτε ότι θα γίνουμε πιο δυνατοί και πιο σοφοί. Καλή Μεγάλη Εβδομάδα και Καλή Ανάσταση.