Μέρα μνήμης η σημερινή για όσους πολέμησαν το 40 ενάντια στους κατακτητές και ενάντια στον φασισμό. Αψηφώντας κρύο, χιόνια, κακουχίες, με τα χαμόγελο στα χείλη, όπως έλεγε και το γνωστό τραγούδι, πήγαιναν οι φαντάροι μας μπροστά, πάνω εκεί στης Πίνδου μας της κορφές, που θαρρείς τ' αστέρια φιλούνε. Τα παιδιά της Ελλάδος τα παιδιά σκληρά πολέμησαν για την λευτεριά. Παιδιά 20-21 ετών που άφησαν τα χωριά τους, γονείς, αδέλφια, γυναίκες, παιδιά, αγαπημένα πρόσωπα, για να πολεμήσουν για την πατρίδα. Πολλές ιστορίες έχουμε ακούσει από πολλούς που πολέμησαν στα βουνά της Αλβανίας. Πολλοί εξ αυτών χάθηκαν εκεί στο κρύο, στα χιόνια, μεταξύ των οποίων και ένας προπάτορας της γιαγιάς μου, που θυμάμαι μόνο το επώνυμό του και είναι Τάρλας και του έχουν ένα μνημείο στο χωριό του. Πολλοί ακόμη τόσο από την Εύβοια όσο και απ' όλη τη Ελλάδα έμειναν εκεί θαμμένοι μέσα στα χιόνια της Πίνδου.
Άλλοι γύρισαν είτε με κρυοπαγήματα, είτε λαβωμένοι είτε όχι πίσω στις οικογένειές τους και διηγήθηκαν σε αυτές τον μεγάλο και ένδοξο αγώνα που έγινε εκεί πάνω και κατάφεραν να κατατροπώσουν τους Ιταλούς. Και μου έρχονται τα λόγια του Τσώρτσιλ που έλεγε ότι "από εδώ και στο εξής δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες σαν Έλληνες".
Ένας εξ αυτών που πολέμησαν στην Πίνδο και γύρισε πίσω στην πατρίδα του ήταν και ο Γιώργος Τζεράνης από την Κρήτη, πατέρα της προέδρου της ΔΗΚΑΔΙΜΕ κας Μύταλα-Τζεράνη Ευαγγελίας. Πολέμησε στην Πρώτη Μοίρα Κρητών "τους Ακρίτες" της Πίνδου, όπως τους φώναζαν στο πέρασμά τους οι Ιταλοί στρατιώτες και έτρεχαν να κρυφτούν για να γλιτώσουν.
Αργυρόκαστρο, Κορυτσά, Τεπελένι, Άγιοι Σαράντα ήταν μερικές από τις μάχες που έδωσαν οι "Ημίθεοι" για την Λευτεριά τους. Αυτά και άλλα πολλά διηγήτο ο Γιωργής Τζεράνης στα παιδιά του και στα εγγόνια του. Τους μιλούσε για το κρύο και για τα κρυοπαγήματα που πάθαιναν εκεί πάνω. Για τους συμπολεμιστές που έφευγαν από τις οβίδες των εχθρών. Για το μεγαλείο ψυχής των Ελλήνων και τις στιγμές εκεχειρίας με τους Ιταλούς όπου τους έδιναν ακόμη και κονιάκ. Κάστανα, πίτες, γάλα προσέφεραν στους απελευθερομένους Έλληνες. Πολλές ιστορίες, που δεν χωρούν ούτε σε μερικά βιβλία, μας ανέφερε η κα Μύταλα ότι τους διηγείτο ο πατέρας της που είναι ο ήρωάς της και είναι υπερήφανη που είχε αυτόν πατέρα και σαν ήρωας έχει τιμηθεί και από την πολιτεία και οι νεώτεροι τον έχουν ως φωτεινό παράδειγμα, όπως μας είπε.
Όλοι όσοι βρέθηκαν εκεί πάνω είναι οι ήρωές μας, που αψήφισαν τα πάντα για την πατρίδα. Πρέπει όλοι αυτοί να γίνουν παραδείγματα προς μίμηση σε όλους μας και ειδικά σήμερα που το νόημα του έπους του 40 είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Αφού ο εχθρός "Τουρκία" καραδοκεί και προκαλεί συνεχώς. Ενωμένοι, μονιασμένοι και με ηθικό ακμαιότατο ας δώσουμε για ακόμη μια φορά το μήνυμα ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά. Αιωνία η μνήμη σε όλους όσους έδωσαν την ζωή τους για να είμαστε ελεύθεροι εμείς!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου