Το τραγούδι της ημέρας:Ακάλεστος Ποιητής (Λάμπρος Πνευματικός) - Μετά φόβου ιού

 

Το τραγούδι του Λάμπρου Πνευματικού, του Ακάλεστου Ποιητή, με τίτλο μετά φόβου ιού. Ένα τραγούδι πολύ συγκινητικό, το οποίο πραγματικά με έκανε και δάκρυσα. Το είχα ακούσει το 2020 , αλλά θα παραμένει για πάντα επίκαιρο.

Κάποτε ήρθε ένας υιός ελευθερία να μοιράσει και θυσιάστηκε να σώσει αυτή την πλάση. Του βάλαν στέμμα με αγκάθια στα μαλλιά και τον χλευάζανε μεγάλο βασιλιά. Τώρα έχουν φτιάξει και έχουν φέρει έναν ιό, που μόνο φόβο στους ανθρώπους θα μοιράσει. Και αντί για στέμμα μια κορόνα του φορούν, και την ζωή μας τραγικά έχει αλλάξει.

Παλιά ο κόσμος μοιραζόταν αγκαλιές, με το παλιά να ξέρεις εννοώ το χθες. Ένα φιλί, μια χειραψία δυνατή, την ανθρωπιά μοιράζαν με την επαφή. Τώρα μια απόσταση τον άνθρωπο χωρίζει, μια απόσταση που ο άρχοντας ορίζει. Ένας αγκώνας πλέον μοιάζει να αρκεί, αφού ο φόβος μοναχά κυριαρχεί. Στο παρελθόν ξέρεις την μάσκα ποιος φορούσε; Μόνο αυτός που υποκρινόταν και δεν ζούσε. Ήταν μια μάσκα άυλη και ψυχική, και ήταν στο χέρι σου αυτή η επιλογή. Τώρα φορέσανε σε όλους μας την μάσκα, με μόνη εναλλακτική μια μαύρη κάσα. Την επιβάλαν με ένα πρόστιμο ντροπή, προσλάβαν μπάτσους για βαριά καταστολή. Τότε η έννοια ανθρωπιά είχε ουσία, από όσους νοιάζονταν για αυτή την κοινωνία. Υπήρχε αγάπη, αλληλεγγύη, αδελφοσύνη, υπήρχε αντίδραση, αγώνας, καλοσύνη. Τώρα ελέγχουνε τα πάντα με αριθμούς, 6 ψηφία μάλλον φτάνουνε για αυτούς. 6 ψηφία να ελέγχουν την ζωή μας και να ορίζουνε ποια θα είναι η κίνηση μας. Παλιά θυμάμαι πως του ρολογιού οι ώρες, 24 μου βγαίναν συνεχώς. Έτσι συνέβαινε και με τις άλλες χώρες, μα κάτι άλλαξε στο τώρα δυστυχώς. Τώρα η μέρα μας τελειώνει στις εννέα, και ξεκινάει πάλι πέντε το πρωί. Πήραν στα χέρια τους των ρολογιών την τύχη, και τα ρυθμίζουν όπως θέλουνε αυτοί. Πριν κάτι χρόνια ένα σύνθημα φωνάξαν, και κάποιοι είπαν πως το έγραψαν παιδιά. Ήταν ψωμί, ήταν παιδεία, ελευθερία και αυτές τις μέρες είναι επίκαιρο ξανά. Αφού στον κόσμο απαγορευσάν να δουλεύει και έχουν στερήσει το σχολείο στα παιδιά. Και κάθε αξία ελευθερίας που υπήρχε, την μετατρέψαν σε υπόδουλη σκλαβιά. Θα ρθουνε πάλι όμως μέρες φωτεινές, και τότε πρέπει να μας βρούνε δυνατούς. Γιατί αν λυγίσουμε όταν θέλουν να μας σπάσουν, τότε η παρτίδα θα έχει γύρει προς αυτούς. Το κάθε πιόνι που θα χάνεται μετράει, μα ένας τρόπος την παρτίδα σταματάει. Μόνο αν πέσει ο βασιλιάς και γκρεμιστεί, τότε αρχίζει το παιχνίδι απ' την αρχή!

 

Λαμπρο συγχαρητήρια και πραγματικά δεν πρέπει να λυγίσουμε αν θέλουμε να κερδίσουμε την παρτίδα. 

Ακολουθεί το βίντεο: