Μάθημα ζωής από έναν Ψαχνιώτη με Σκλήρυνση κατά Πλάκας

 

Πριν τέσσερα χρόνια είχα δημοσιεύσει ένα κείμενο για την σκλήρυνση κατά πλάκας. Είχα συναντηθεί με έναν φίλο, που θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του και είχαμε κάνει μια συζήτηση για το θέμα αυτό, αφού ο ίδιος είναι παθών. Πραγματικά η συγκίνηση εκείνης της ημέρας ήταν πολύ μεγάλη. Διότι μου απέδειξε ότι οι ήρωες της σημερινής εποχής ζουν ανάμεσα μας και πολλές φορές, δεν γνωρίζουμε το τι περνούν. 

Παρακάτω παραθέτω όλα όσα είχα αναφέρει σε εκείνη την ανάρτηση, με αφορμή την χθεσινή ημέρα που ήταν αφιερωμένη στους ανθρώπους, που πάσχουν από πολλαπλή σκλήρυνση.  

Καθόμαστε κάθε μέρα και γκρινιάζουμε για το ένα, τσακωνόμαστε για το άλλο και στεναχωριόμαστε για το τρίτο. Υπάρχουν όμως άνθρωποι, οι οποίοι το μόνο που κάνουν είναι να αγωνίζονται και να προχωρούν στην ζωή τους όσο και δύσκολα να είναι τα πράγματα, ότι και να περνούν. Και το λέω αυτό με πάσα ειλικρίνεια και με κάθε συναίσθηση των λεγομένων μου. 

Ένας από αυτούς είναι και ο νεαρός που μίλησα σήμερα το πρωί, ο οποίος πραγματικά με έκανε και δάκρυσα. Αν και τον ξέρω χρόνια πρώτη φορά συζήτησα τόσο ανοιχτά μαζί του. Από τα δεκατρία του χρόνια πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας και τρεις φορές, όπως ο ίδιος μου είπε, έχει "πέσει" και οι πόνοι αφόρητοι σε όλο το σώμα.

Και όμως ποτέ δεν γκρίνιαξε και πάλευε και παλεύει και έχει δύναμη ψυχής. Μου τόνισε ότι η καραντίνα σήμερα είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που έχει περάσει ο ίδιος και το πιο βασικό πράγμα είναι η υγεία. Όπως μας είπε δεν το έβαλε κάτω και στέκεται όρθιος και δυνατός και συνεχίζει την ζωή του κανονικότατα. Αν τον είχε πάρει από κάτω σήμερα ίσως και να μην κινείτο ή να είχε περισσότερα λειτουργικά προβλήματα. Όμως η ζωή θέλει τσαμπουκά και μόνο έτσι μπορείς να αντιμετωπίσεις το κάθε πρόβλημα. 

Ναι προσπάθησε να βρει και άλλες διεξόδους στα 18 του και 19 του χρόνια, όπως το αλκοόλ. Αλλά κατάλαβε ότι και αυτό δεν είναι διέξοδος και ότι μόνο κακό του κάνει και όχι καλό. Κατάφερε και αυτό να το αντιμετωπίσει και να το κόψει "μαχαίρι"! Για όλα αυτά ίσως κάποια στιγμή μιλήσει ανοιχτά, αλλά ήθελα να το μοιραστώ όλο αυτό μαζί σας για να δείτε ότι δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω, να σκεφτόμαστε πάντα θετικά και να ζούμε την κάθε στιγμή της ζωής μας. 

Δεν θα πω το όνομά του προς το παρόν αλλά θα ήθελα να τον ευχαριστήσω για το σημερινό πρωινό μάθημα, που δίδαξε πάρα πολλά.