STOP ΣΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ του Γεωργίου Πρατζίκου

 

Μεγαλώνουμε και ξεχνάμε. Ξεχνάμε τότε που και εμείς ήμασταν παιδιά. Παίζαμε αμέριμνα, ξέγνοιαστα και πολλές φορές ανακαλύπταμε και δημιουργούσαμε νέα πράγματα. Κάποιοι άνθρωποι έχουν ξεχάσει πόσο όμορφο είναι να είσαι παιδί. Και αρχίζουν να κακοποιούν τα παιδιά τους είτε λεκτικά είτε ψυχολογικά είτε σωματικά. Θα έλθει λέει ο μπαμπούλας να σε πάρει αν δεν καθίσεις ήσυχα, θα σε κλειδώσω στο υπόγειο αν δεν κάνεις αυτό που θέλω εγώ, μέχρι και που αρχίζουν και δέρνουν αλύπητα το αθώο κορμάκι ή ακόμη πιο διαστροφικοί άνθρωποι ασελγούν και πάνω τους. Όλοι αυτοί δεν ήταν παιδιά; Και αν πραγματικά και αυτοί έτσι έχουν μάθει γιατί πέρασαν δύσκολα ή και φρικιαστικά παιδικά χρόνια γιατί θέλουν τα ίδια για τα παιδιά τους; Γιατί δεν γνωρίζουν τους εαυτούς τους μόνοι τους ή με βοήθεια, αφού υπάρχουν πολλοί ειδικοί αυτή την περίοδο, ώστε να αποφύγουν να μπαίνουν σε τέτοιες καταστάσεις και να ηρεμήσει και η ψυχούλα τους; Γιατί σκοτώνουν και οι ίδιοι το παιδί που έχουν μέσα τους κάθε μέρα; 

Ας σταματήσει όλο αυτό και ας πούμε όλοι με μια φωνή φτάνει πια η κακοποίηση των παιδιών και ας βάλλουμε ένα τέλος σε αυτόντον εφιάλτη που ζουν εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο. Και να ξέρετε δεν θα μπει με το να γίνουν οι νόμοι πιο σκληροί, θα μπει με το να γίνουμε όλοι μας άνθρωποι και το μόνο που θα πλημμυρίζει στις καρδιές μας θα είναι η αγάπη.