Τελευταίο χειροκρότημα για τον Αντώνη Καλογιάννη

Ευγενής και αξιοπρεπής, με λαϊκή καταγωγή, γεννημένος στην Καισαριανή,

που ποτέ δεν εγκατέλειψε, ενταγμένος στην Ανανεωτική Αριστερά και τους

αγώνες της.

Οσπουδαίος ερμηνευτής Αντώνης Καλογιάννης πέθανε χθες στο σπίτι του, από

ανακοπή καρδιάς, στα 81 του χρόνια. «Είναι πολύ άδικο που έφυγε πρώτος και

με άφησε πίσω του να ζω με τις ωραίες μας αναμνήσεις, γεμάτες μουσική και

αγάπη» έγραψε ο Μίκης Θεοδωράκης, στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του.Φωνή που σημάδεψε τον αντιδικτατορικό αγώνα και την εποχή της Μεταπολίτευσης, αλλά και κάθε πολιτική εξέγερση. Όπως αυτή του 1979 στην Τεχεράνη, όπου ο ιρανικός λαός ανέτρεψε το καθεστώς του Σάχη, κι όλοι όσοι έζησαν το γεγονός θυμούνται τη φωνή του Καλογιάννη να πλημμυρίζει τους δρόμους με τα τραγούδια του Θεοδωράκη.

Στην «ξεχωριστή φωνή του, που ταυτίστηκε με τη φωνή διαμαρτυρίας χιλιάδων Ελλήνων σε όλον τον κόσμο για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και της ελευθερίας την περίοδο της δικτατορίας» αναφέρθηκε, στο συλλυπητήριο μήνυμά του, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, προσθέτοντας πως «ανήκε στη στόφα εκείνων των ερμηνευτών με τις τεράστιες ερμηνευτικές δυνατότητες και δεν είναι τυχαίο ότι μπήκε στη καρδιά των απλών ανθρώπων

ως ερμηνευτής πολύ σημαντικών λαϊκών επιτυχιών».


Ευγενής και αξιοπρεπής, με λαϊκή καταγωγή, γεννημένος στην Καισαριανή,

που ποτέ δεν εγκατέλειψε, ενταγμένος στην Ανανεωτική Αριστερά και τους

αγώνες της, ο Καλογιάννης άφησε πίσω του το μεροκάματο στο εργοστάσιο

παπουτσιών του Μαυρίδη όταν, το 1966, τον επέλεξε ο Θεοδωράκης για να

αντικαταστήσει, μετά από ακρόαση, τον Μπιθικώτση σε μια συναυλία του συνθέτη

στη Μόσχα. Αυτή ήταν και η πρώτη επαγγελματική εμφάνισή του δίπλα στη Μαρία Φαραντούρη. Θα ακολουθούσαν συναυλίες και ταξίδια σε ολόκληρο τον κόσμο και μια πληθωρική καριέρα σαράντα χρόνων.



Με την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών, το 1967, εγκαταλείπει τη

χώρα και μαζί με τη Φαραντούρη δημιουργούν λαϊκή ορχήστρα, με την οποία

ταξιδεύουν τον κόσμο δίνοντας συναυλίες με πολιτικό περιεχόμενο και συμβάλλοντας

με αυτόν τον τρόπο στον αντιδικτατορικό αγώνα. Με την αποφυλάκιση του

Θεοδωράκη, το 1970, ακολουθεί τον συνθέτη σε διεθνείς περιοδείες σε Ευρώπη,

Αμερική και Αυστραλία. Το 1972 επιστρέφει στην Ελλάδα και τραγουδά σε μπουάτ

της Πλάκας.

Η ερμηνεία του, το πάθος και η ένταση, η δυναμική του φωνή, αλλά και ο δωρικός

τρόπος που επέλεγε να σταθεί στη σκηνή, τον έκαναν να ξεχωρίζει.

«Σημάδεψε κυριολεκτικά το έργο μου δίνοντας πραγματικά μοναδικές ερμηνείες

σε έργα όπως τα 'Επιφάνια Αβέρωφ', το 'Πνευματικό Εμβατήριο'», η 'Κατάσταση

Πολιορκίας', ο 'Ήλιος και Χρόνος', τα 'Τραγούδια του Ανδρέα', τα '12 Λαϊκά', η

'Νύχτα Θανάτου', τα 'Γράμματα απ’ τη Γερμανία' και τόσα άλλα τραγούδια...»,

ανέφερε ο Μίκης.
Σπουδαίες συνεργασίες

Εκτός από τραγούδια του Θεοδωράκη, ο Καλογιάννης ερμήνευσε δημιουργίες

του Μάριου Τόκα, του Τάκη Μουσαφίρη και του Αργύρη Κουνάδη, συνεργάστηκε

με την Βίκυ Μοσχολιού στον δίσκο του Δήμου Μούτση "Συνοικισμός Α", αλλά και

με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη στον δίσκο του Ηλία Ανδριόπουλου "Γράμματα στο Μακρυγιάννη".

Η δεκαετία του '80 τον βρίσκει να συνεργάζεται με τον Μίμη Πλέσσα και τον

Δημήτρη Χριστοδούλου στα «Τραγούδια της γειτονιάς» και να κυκλοφορεί

«Τα σημερινά» του Σπύρου Παπαβασιλείου και του Λάκη Τεάζη, κάνοντας στροφή

στο ερωτικό τραγούδι. Ο δίσκος γίνεται χρυσός και τον καθιερώνει ως ερωτικό

τραγουδιστή. Πρόκειται για την πλέον εμπορική δεκαετία της καριέρας του, με

την κυκλοφορία της μεγάλης του επιτυχίας «Όμορφή μου Κατερίνα».

Συμμετέχει στους δίσκους «Μικραίνει ο κόσμος», «Εδώ που γεννηθήκαμε»,

«Ακόμα μια μέρα» και «Μικρά ερωτικά» του Μάριου Τόκα, που περιλαμβάνει

τις δημοφιλείς επιτυχίες «Αννούλα του χιονιά» και «Σ' αγαπώ σαν το γέλιο του Μάη».

Ακολουθεί ο δίσκος «Και που λες Ευτυχία» των Αλέξη Παπαδημητρίου και Τάκη

Μουσαφίρη. Τη δεκαετία του '90 συμμετέχει με ερμηνείες του σε δίσκους

άλλων τραγουδιστών και συνθετών και ηχογραφεί τον τελευταίο του δίσκο

το 1997 με τίτλο «Ιστορίες αγγέλων» σε μουσική Γιάννη Δημητρά.

Ο Αντώνης Καλογιάννης ηχογράφησε περισσότερους από είκοσι προσωπικούς

δίσκους, συμμετείχε σε πολλούς, ενώ τραγούδησε για το θέατρο και την τηλεόραση.

Τελευταία δισκογραφική του δουλειά ήταν, το 2005, μια ιδιωτική, πολυσυλλεκτική

διπλή έκδοση με επιτυχίες της ερμηνευτικής διαδρομής του. Δυο χρόνια αργότερα, κυκλοφόρησε το «Κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας - 40 χρόνια Αντώνης

Καλογιάννης», όπου ανθολογούνται τα σπουδαιότερα και σημαντικότερα

τραγούδια του.

Στην προσωπική του ζωή βίωσε μια μεγάλη και σκληρή δοκιμασία, όταν το 2006

πέθανε σε ηλικία 46 χρόνων από ανεύρυσμα ο γιος του Βαγγέλης, βυθίζοντας

στο πένθος τον ίδιο και την οικογένειά του.
Τα συλλυπητήρια των πολιτικών

«Ο Καλογιάννης με την εκφραστική ερμηνεία του, ανάμεσα στο τραγούδι και τη

γλυκιά αφήγηση, ήταν οικείος και εξέπεμπε τρυφερότητα. Τα τραγούδια του θα

συνεχίσουν να μας τον θυμίζουν, όπως και το ήθος και τη σεμνότητά του» ανέφερε

στο συλλυπητήριο μήνυμά της η υπουργός Πολιτισμού.

Το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία σημείωσε μεταξύ άλλων

πως «ο Αντώνης Καλογιάννης υπήρξε ένας συνεπής και σεμνός καλλιτέχνης,

υπηρετώντας με πίστη το έντεχνο ελληνικό τραγούδι».

Στο μήνυμά της η τομεάρχης Πολιτισμού Σία Αναγνωστοπούλου υπογράμμισε

για τον Αντώνη Καλογιάννη πως «τα τραγούδια του, που ακούστηκαν από τις

μεγάλες λαϊκές ορχήστρες, σε πολλούς συναυλιακούς χώρους του εξωτερικού,

συνόδεψαν τον αντιδικτατορικό αγώνα, την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τις ελπίδες

της νεολαίας στη Μεταπολίτευση. Αλλά και μετά, όταν τραγούδησε τα ερωτικά

τραγούδια, τα ερμήνευσε και αυτά με μοναδικό τρόπο. Αντίο, αγαπημένε μας

Αντώνη, δεν 'είμαστε δυο', δεν 'είμαστε τρεις', είμαστε αμέτρητοι που σε αποχαιρετάμε σήμερα».

Ο αν. τομεάρχης Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. Πάνος Σκουρολιάκος αναφερόμενος

στην αποδημία του Καλογιάννη μίλησε για τον «καλλιτέχνη που ταξίδεψε στα

πέρατα της Γης για να τραγουδήσει τον αντιδικτατορικό αγώνα των Ελλήνων,

το παιδί από την Καισαριανή, τον ερμηνευτή των επιτυχιών, την ερωτική φωνή

μιας ολόκληρης γενιάς, τον αγαπητό φίλο που δεν είναι πια μαζί μας».

avgi