Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν καυχιέται, δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητάει το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.
Αυτά είναι μερικά από τα λόγια του ύμνου της Αγάπης του Απόστολου Παύλου και με αυτά τα λόγια θα ήθελα να προλογίσω το άρθρο της συμπατριώτισσάς μου Νεκταρίας Δανέλη που μιλάει για την αγάπη και για τις σχέσεις στον χρόνο. Εάν είχαμε όλα τα παραπάνω, όπως αναφέρει ο Απόστολος των Εθνών, τότε όχι μόνο ζευγάρια δεν θα χώριζαν, αλλά οι σχέσεις θα κρατούσαν αιωνίως και θα ήταν πάντα σαν το πρώτο διάστημα της δημιουργίας τους.
Ας δούμε όμως τι αναφέρει στο παρόν άρθρο η Νεκταρία Δανέλη.
Ας ξεκινήσουμε αυτό το ταξίδι με τη φράση του Αριστοτέλη, ότι «Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του κοινωνικό ον». Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους, αναζητούν την εγγύτητα και τη συσχέτιση, γιατί αυτά τα δύο στοιχεία εξασφαλίζουν.....
Διαβάστε την συνέχεια στον παρακάτω σύνδεσμο:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου