Για ακόμη μια φορά εχθές το πρωί βρέθηκα στην Β. Εύβοια και ειδικότερα στην Μονή του Οσίου Δαβίδ, όπου λειτουργήθηκα. Πραγματικά σε αυτό το μοναστήρι νιώθεις λες και είσαι στον παράδεισο. Ο κόσμος ήταν αρκετός και για το λόγο αυτόν παρέμεινα στον αύλειο χώρο του Μοναστηριού. Από την μία οι ψαλμωδίες, που ακούγονταν από μέσα από τον Ιερό Ναό, και από την άλλη η αθωότητα των μικρών παιδιών με έκαναν να περάσω ένα ξεχωριστό πρωινό. Η χαρά των μικρών παιδιών που προσκυνούσαν στο μνήμα του Οσίου Ιακώβου και του αείμνηστου Κυρίλλου ήταν διάχυτη στα πρόσωπά τους. Επίσης ένα μικρούλι αγοράκι με τι χαρά έβλεπε το αγίασμα που έτρεχε και δεν το χόρταινε να παίζει, να πίνει, να νίβεται. Άλλα παιδάκια έπαιζαν με τις γάτες που υπήρχαν στον αύλειο χώρο, άλλο πιτσιρίκι έκανε βόλτα με το καρότσι το μικρό του αδελφάκι, άλλα έτρεχαν κ.ο.κ και όλα αυτά συνέθεταν ένα παραδεισένιο τοπίο. Οι μυρωδιές των λουλουδιών, του λιβανιού αλλά και των φαγητών που μαγείρευαν, ενίσχυαν την σύνθεση αυτής της εικόνας.
Πέραν όμως των παραπάνω τα λόγια του ηγούμενου πατρός Γαβριήλ με συγκλόνισαν πάρα πολύ και τα ακούω μέχρι και τώρα που γράφω αυτές τις λιγοστές γραμμές. Αναφέρθηκε στον χθεσινό εορτασμό της αποτομής κεφαλής του Ιωάννου Προδρόμου, στις φωτιές αλλά και σε τρία γράμματα που εστάλησαν από πιστούς όπου οι Άγιοι της Μονής, αν και δεν βρίσκονται στη ζωή, βοηθούν ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Τα δύο γράμματα αναφέρονταν σε δύο δύσκολες περιπτώσεις η μία γυναικολογικού χαρακτήρα, όπου με την πρεσβεία του πατρός Κυρίλλου εξελίχθηκαν όλα ομαλά, και η άλλη περίπτωση μία εγκυμοσύνη που τελικά με την βοήθεια του Ιάκωβου Τσαλίκη όλα πραγματοποιήθηκαν κατ' ευχήν. Σε αυτές τις δύο περιπτώσεις δεν θυμάμαι ονόματα και περισσότερες λεπτομέρειες για αυτό και δεν το αναφέρω.
Το τρίτο γράμμα προερχόταν από κάποιο γνωστό μου πρόσωπο, που πραγματικά δεν το γνώριζα ως περιστατικό και εξεπλάγην πάρα πολύ θετικά. Πρόκειται για μία κοπέλα από τοπικό διαμέρισμα του Δήμου Διρφύων-Μεσσαπίων, όπου το 2014 μαθήτρια τότε της Γ Λυκείου είχε δει τον Όσιο Δαβίδ στον ύπνο της, όπου ενώ του είπε ότι ενδιαφερόταν να περάσει στην Σχολή της Ψυχολογίας. Και αναφέρει στο γράμμα: "Ο Όσιος Δαβίδ εμφανίστηκε στον ύπνο μου και με ρώτησε "τι είναι παιδεία" και "τί είναι αγαθόν" και τότε του απάντησα αυτά που είχα προλάβει να διαβάσω . Τότε εκείνος που απάντησε "ναι, αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Συγκεντρώσου". 9 μήνες αργότερα, οι 2 αυτές ερωτήσεις ήταν τα θέματα που έπεσαν στις πανελλήνιες στο μάθημα των αρχαίων (γνωστό κείμενο). Αφού έδωσα πανελλήνιες πέρασα στο φπψ (απ όπου θα τελείωνα φιλόλογος). Στο πρώτο εξάμηνο του τελευταίου έτους έγινε μια πρωτοφανής διάσπαση τμήματος στη σύγχρονη ιστορία των πανεπιστημίων και όσοι φοιτητές από την κατεύθυνση ψυχολογίας του φπψ, το επιθυμούσαν, μπορούσαν να απορροφηθούν από το τμήμα ψυχολογίας και να γίνουν ψυχολόγοι. Το τίμημα ήταν να δώσουμε 21 μαθήματα ακόμη, να κάνουμε νέα πρακτική και πτυχιακή εργασία (ενώ αν έμενα στο φπψ σε 6 μαθήματα είχα πάρει πτυχίο). Στο σημείο αυτό το "συγκεντρώσου του Οσίου Δαυίδ είχε ακόμη, ένα νόημα. Πράγματι λοιπόν, προσπάθησα να συγκεντρωθώ περισσότερο κι ενώ μας έδωσαν παράταση σπουδών 2 χρόνια, εγώ σε ένα χρόνο πέρασα 21 επιπλέον μαθήματα, αρίστευσα στην πτυχιακή μου κι εκπόνησα πρακτική στο ΨΝΑ- Δαφνί. Παρηγοριά και δύναμη σε όλον αυτό τον χρόνιο αγώνα ήταν τα λόγια και η αγάπη των Αγίων. Χωρίς Θεό τίποτα δεν θα είχε καρποφορήσει"!
Δεν θα αναφέρω ούτε το όνομα της κοπέλας, αν και το γνωρίζει ότι θα γράψω τις παρούσες γραμμές, ούτε το τοπικό διαμέρισμα, διότι η ουσία δεν είναι τα πρόσωπα αλλά το ότι οι Άγιοι που έχουν περάσει από την Μονή αυτή, είναι πάντα εδώ και βοηθούν με τον τρόπο τους.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας πήραμε αντίδωρο από τον Ηγούμενο, κεραστήκαμε στον αύλειο χώρο και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Δεν ξέρω πως θα σχολιαστούν τα παραπάνω, αλλά είναι οι χθεσινές μου εμπειρίες στην Ιερά Μονή και ήθελα να τις μοιραστώ με όλους εσάς. Ο όσιος Δαβίδ, ο Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης και ο Κύριλλος να μας έχουν όλους καλά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου