Το δικό μου νόημα των Χριστουγέννων

 

Με αυτή μου την ανάρτηση θα ήθελα να σας μιλήσω για το δικό μου νόημα των Χριστουγέννων. 

Ο Χριστός γεννήθηκε σε ένα στάβλο μέσα σε ένα παχνί και ζεσταινόταν με τις ανάσες, ή όπως το λένε στην περιοχή μου με τα χνώτα, των ζώων. Τόσο απλά και τόσο φτωχικά για να διδάξει σε όλους μας την Αγάπη και την ταπείνωση. Αυτό είναι και το πραγματικό νόημα της εορτής αυτής. Να μοιράσουμε και να πάρουμε όλοι μας Αγάπη, που βρίσκεται παντού. 

Βρίσκεται σε μια απλή αγκαλιά που θα σε πάρει ένα παιδί ή κάποιος μεγάλος χωρίς να έχει σημασία η φυλή, το χρώμα του δέρματος, η θρησκεία και άλλες πολλές ταμπέλες που βάζουμε στους ανθρώπους. 

Βρίσκεται σε ένα χαμόγελο που θα σου προσφέρει ένας συγγενής, ένας φίλος, κάποιος άλλος συνάνθρωπος γνωστός ή άγνωστος.

Βρίσκεται παντού σε ότι μπορείτε να φανταστείτε σε μία γκριμάτσα ενός ζώου, σε ένα ηλιοβασίλεμα, στην ανατολή του ηλίου, σε ένα ουράνιο τόξο, σε ένα κελάηδημα  ενός πουλιού, σε ένα ψαλμό που θα ακούσεις στην Εκκλησία, σε κάποια μυρωδιά κ.ο.κ.

Όλα αυτά τα έχω νιώσει τις τελευταίες ημέρες τόσο ως Αη Βασίλης, που μοίρασα και πήρα πάρα πολύ χαρά και αγάπη από τα παιδιά ( μου έχουν μείνει οι ζωγραφιές των παιδιών και οι αγκαλιές από ένα κοριτσάκι από την Κίνα), όσο και ως Γεώργιος Πρατζίκος, που πήγα στην Ιερά Μονή Παναγίας Μακρυμάλλη και υπήρξε ένα κατανυκτικό κλίμα την παραμονή των Χριστουγέννων (δεν θα ξεχάσω τα Κάλαντα από τους ψάλτες της Ιεράς Μονής). Α και μην ξεχάσω και τα παιδάκια που είπαν τα Κάλαντα.

Εσείς τι νόημα δίδεται στα Χριστούγεννα;